إعـــــــلان

**ابو فيصل الحربي** · 2009-10-10, 01:44 PM

ıhlamur (Yun.>A.) [ اخلامور ] ıhlamur.

ık’âd (A.) [ اقعاد ] oturtma.
ıkd (A.) [ 1 [ عقد .dizi. 2.kolye, gerdanlık.
ıklîm (A.) [ اقليم ] iklim.
ıktıdâ (A.) [ اقتدا ] uyma.

ırdâ (A.) [ ارضاع ] emzirme, süt verme.
ırk (A.) [ 1 [ عرق .soy, ırk. 2.damar. 3.kök.
ırk -ı ahmer [ عرق احمر ] kızılderili ırkı.
ırk -ı ebyaz [ عرق ابيض ] beyaz ırk.
ırken (A.) [ عرقا ] ırk bakımından.
ırkî (A.) [ عرقی ] ırk ile ilgili.
ırz (A.) [ عرض ] namus, iffet.
ırzâ (A.) [ ارضاع ] emzirme, süt verme.

ısdâr (A.) [ اصدار ] çıkartma.
ısfırâr (A.) [ اصفرار ] sararma.
ıskât (A.) [ اسقاط ] düşürme.
ıslâh (A.) [ اصلاح ] düzeltme, iyileştirme, reform.
ıslâh etmek düzeltmek, iyileştirmek.
ıslâhât (A.) [ اصلاحات ] düzeltmeler, iyileştirmeler, reformlar.
ıslâhpezîr (A.-F.) [ اصلاح پذیر ] ıslah edilebilir, iyileştirilebilir.
ısrar (A.) [ اصرار ] diretme, üsteleme.
ıstıbâr (A.) [ اصطبار ] sabretme.
ıstıfâ (A.) [ اصطفا ] seçme, ayıklama.
ıstıfâî (A.) [ اصطفائی ] seçimle ilgili.
ıstılâh (A.) [ اصطلاح ] terim, tabir.
ıstılâhât (A.) [ صطلاحات ] terimler, tabirler.
ıstınâ’ (A.) [ اصطناع ] seçme.
ıstırab (A.) [ اضطراب ] acı, ızdırap.

ışk (A.) [ عشق ] aşk.
ışka (A.) [ عشقه ] sarmaşık.

ıtk (A.) [ عتق ] âzâd etme, köle âzâd etme.
ıtknâme (A.-F.) [ عتق نامه ] âzâdlık belgesi.
ıtlak (A.) [ اطلاق ] bırakma, salma.
ıtnâb (A.) [ اطناب ] sözü uzatma.
ıtr (A.) [ عطر ] koku, ıtır.
ıtrî (A.) [ عطری ] ıtırlı, kokulu.
ıtriyyât (A.) [ عطریات ] kokular, ıtırlar, parfümler.
ıttılâ’ (A.) [ اطلاع ] bilgi sahibi olma.
ıttılâât (A.) [ اطلاعات ] bilgiler.
ıttırad (A.) [ اطراد ] ritm.

ıyâdet (A.) [ عيادت ] hasta ziyareti.
ıyâl (A.) [ عيال ] eş, hanım.

ız’âf (A.) [ اضعاف ] zayıf düşürme, zayıflatma.
ızdırap (A.) [ اضطراب ] acı.
ızlâl (A.) [ اضلال ] yoldan çıkarma.
ızlâl (A.) [ اظلال ] gölgede bırakma.
ızrâr (A.) [ اضرار ] zarar verme, zarara sokma.
ızrâr etmek zarar vermek, zarara sokmak.
ıztırâb (A.) [ اضطراب ] ızdırap, acı.
ıztırâbâver (A.) [ اضطراب آور ] acı verici.
ıztırâr (A.) [ اضطرار ] zorunluluk.
ıztırârî (A.) [ اضطراری ] zorunlu

**ابو فيصل الحربي** · 2009-10-10, 01:46 PM

i’câz (A.) [ 1 [ اعجاز .aciz bırakma. 2.şaşırtma.
i’dâdî (A.) [ اعدادی ] lise.
i’dâm (A.) [ اعدام ] yok etme, öldürme.
i’lâ (A.) [ اعلا ] yükseltme, yüceltme.
i’lâ edilmek yükseltilmek, yüceltilmek.
i’lâm (A.) [ اعلام ] bildirme.
i’lâm edilmek bildirilmek.
i’lân (A.) [ اعلان ] ilan.
i’mâl (A.) [ اعمال ] yapma, işleme.
i’mâr (A.) [ اعمار ] bayındırlaştırma, mamûr etme.
i’râz (A.) [ 1 [ اعراض .yüz çevirme. 2.uzak durma.
i’tâ (A.) [ 1 [ اعطا .verme. 2.verilme. 3.ödeme. 4.ödenme.
i’tâ edilmek 1.verilmek. 2.ödenmek.
i’tâ etmek 1.vermek. 2.ödemek.
i’tâ olunmak verilmek.
i’tâk (A.) [ اعتاق ] âzâd etme, özgür bırakma.
i’tikâf (A.) [ اعتکاف ] bir yere kapanma, köşesine çekilerek yaşama.
i’tilâ (A.) [ 1 [ اعتلا .yükselme. 2.yüksek rütbeye ulaşma.
i’tizâl (A.) [ اعتزال ] köşesine çekilme.
i’tizâr (A.) [ اعتذار ] özür dileme.
i’vicâc (A.) [ اعوجاج ] eğrilme, burkulma.
i’zâm (A.) [ 1 [ اعزام .gönderme. 2.gönderilme.
i’zâm edilmek gönderilmek, yollanmak.
i’zâm etmek göndermek, yollamak.
i’zâz (A.) [ 1 [ اعزاز .değer verme. 2.ağırlama.

iâde (A.) [ اعاده ] geri verme, geri gönderme.
iâde edilmek geri verilmek, geri gönderilmek,
iâde etmek geri vermek, geri göndermek.
iâde eylemek geri vermek.
iâde -i âfiyet etmek sağlığına kavuşmak.
iâde -i itibâr edilmek itibarı geri verilmek.
iâde -i ziyâret etmek ziyarete karşılık vermek.
iâdeten (A.) [ اعادة ] geri verilmek üzere.
iânât (A.) [ اعانات ] yardımlar, bağışlar.
iâne (A.) [ اعانه ] yardım, bağış.
iâşe (A.) [ اعاشه ] geçindirme.

ib’âd (A.) [ ابعاد ] uzaklaştırma.
ibâ’ (A.) [ اباء ] çekinme, uzak durma, kaçınma.
ibâ’ etmek çekinmek, uzak durmak, kaçınmak.
ibâd (A.) [ عباد ] kullar.
ibâdât (A.) [ عبادات ] ibadetler.
ibâdet (A.) [ عبادت ] klluk, tapınma.
ibâdet etmek kulluk etmek, tapınmak.
ibadetgâh (A.-F.) [ عبادتگاه ] ibadet yeri, mabet.
ibâdethâne (A.-F.) [ عبادت خانه ] ibadet edilecek yer.
ibâdullah (A.) [ 1 [ عبادالله .Tanrı’nın kulları. 2.çok, bol.
ibâhat (A.) [ اباحت ] helal sayma, mübah görme.
ibâhî (A.) [ اباحی ] helal sayan, mübah gören.
ibârât (A.) [ 1 [ عبارات .cümleler. 2.paragraflar.
ibâre (A.) [ 1 [ عباره .cümle. 2.paragraf.
ibâret (A.) [ عبارت ] meydana gelen, oluşan.
ibâte (A.) [ اباته ] gece yatırma, geceyi geçirtme, barındırma.
ibdâ’ (A.) [ ابداع ] yeni bir şey getirme, yaratma, geliştirme.
ibdâ’ etmek yeni bir şey getirmek, yaratmak, geliştirmek.
ibdâ’kâr (A.-F.) [ ابداعکار ] yaratıcı, yenilik getiren.
ibhâm (A.) [ ابهام ] belirsizlik.
ibhâmât (A.) [ ابهامات ] belirsizlikler.
ibkâ (A.) [ 1 [ ابقا .devamlılık kazandırma. 2.sınıfta bırakma.
ibkâ etmek devamlılık kazandırmak, yaşatmak.
ibkâen (A.) [ ابقاء ] eski yerinde bırakarak.
ibl (A.) [ ابل ] deve.
iblâğ (A.) [ 1 [ابلاغ .bildirme. 2.ulaştırma.
iblîs (A.) [ 1 [ ابليس .şeytan. 2.hileci.
iblîsâne (A.-F.) [ ابليسانه ] şeytanca.
ibn (A.) [ ابن ] oğul.
ibrâ’ (A.) [ ابراء ] aklanma.
ibrâ’ etmek aklanmak.
ibrâm (A.) [ ابرام ] zorlama.
ibrânâme (A.-F.) [ ابرانامه ] aklanma belgesi.
ibrâz (A.) [ ابراز ] gösterme.
ibrâz edilmek gösterilmek.
ibrâz etmek göstermek.
ibre (A.) [ 1 [ ابره .iğne. 2.gösterge.
ibret (A.) [ عبرت ] hayat dersi.
ibretâmîz (A.-F.) [ عبرت آميز ] ibret verici, ders verici.
ibretbahş (A.-F.) [ عبرت بخش ] ibret verici.
ibreten (A.) [ عبرة ] ibret olsun diye, ibret olarak.
ibrîk (A.) [ ابریق ] ibrik, ıbrık, su, şarap gibi sıvı konulan kap.
ibrişim (F.) [ ابریشم ] ipek, ibrişim.
ibtâl (A.) [ ابطال ] geçersiz kılma, kaldırma, bozma.
ibtâl edilmek geçersiz kılınmak, kaldırılmak, bozulmak.
ibtâl etmek geçersiz kılmak, kaldırmak, bozmak.
ibtidâ (A.) [ 1 [ ابتدا .ilkin, önce. 2.başlangıç. 3.başlama.
ibtidâ’ etmek başlamak.
ibtidâ’î (A.) [ 1 [ ابتدائی .ilkel. 2.ilkokul.
ibtidâr (A.) [ ابتدار ] başlama, girişme.
ibtidâr edilmek başlanmak, girişilmek.
ibtidâr etmek başlamak, girişmek.
ibtihâc (A.) [ ابتهاج ] sevinme.
ibtilâ (A.) [ ابتلا ] tutkunluk, müptelalık, düşkünlük
ibtinâ (A.) [ 1 [ ابتنا .bina etme. 2.dayanma. 3.bina edilme.
ibtinâ etmek 1.kurmak. 2.dayanmak.
ibtinâ’en (A.) [ ابتناء ] dayanarak.
ibzâr (A.) [ ابزار ] gösterme.

îcâb (A.) [ ایجاب ] gerekme, gerek.
îcâbât (A.) [ ایجابات ] gereklilikler, gerekler.
icâbet (A.) [ 1 [ اجابت .kabul edilme. 2.uyma.
icâbet etmek uymak, muvafakat etmek.
îcâd (A.) [ 1 [ ایجاد .var etme, yaratma. 2.icat.
îcâd edilmek 1.var edilmek, yaratılmak. 2.icat edilmek, buluş yapılmak.
îcâd etmek 1.var etmek, yaratmak. 2.icat etmek, buluş yapmak.
icâleten (A.) [ عجالة ] aceleyle, acele olarak.
îcâr (A.) [ 1 [ ایجار .kiralama. 2.kiraya verme. 3.kira.
îcâr edilmek kiraya verilmek.
îcâr etmek kiraya vermek.
icâre (A.) [ اجاره ] kira geliri.
îcâz (A.) [ ایجاز ] veciz anlatma, özlü söyleme.
icâzet (A.) [ 1 [ اجازت .izin. 2.mezuniyet belgesi, diploma.
icâzetnâme (A.-F.) [ اجازت نامه ] diploma.
icbâr (A.) [ اجبار ] zorlama.
icbâr edilmek zorlanmak.
icbâr etmek zorlamak.
iclâl (A.) [ اجلال ] ululama.
icmâ’ (A.) [ اجماع ] bir araya getirme.
icmâl (A.) [ 1 [ اجمال .özetleme. 2.özet. 3.toplam.
icmâl edilmek öçetlenmek.
icmâl etmek özetlemek.
icmâlen (A.) [ اجمالا ] özetle, özetleyerek.
icmâlî (A.) [ اجمالی ] derli toplu, özet halinde.
icrâ (A.) [ 1 [ اجرا .yürütme, yapma, yerine getirme. 2.yapılma, yerine getirilme,
yürütülme.
icrâ edilmek yürütülmek, yapılmak, yerine getirilmek.
icrâ etmek yürütmek, yapmak, yerine getirmek.
icrâât (A.) [ اجراآت ] yapılanlar.
ictihâd (A.) [ 1 [ اجتهاد .çalışma, çabalama. 2.görüş. 3.dinî kaynaklar ışığında
görüş bildirme.
ictimâ’ (A.) [ 1 [ اجتماع .toplanma, bir araya gelme, toplantı. 2.toplum.
ictimâ’ etmek toplanmak, bir araya gelmek.
ictimâât (A.) [ اجتماعات ] toplantılar, bir araya gelişler.
ictimâî (A.) [ اجتماعی ] toplumsal, sosyal, toplumbilimsel.
ictimâileşme (A.-T.) sosyalleşme, sosyalizasyon.
ictimâîleşmek sosyalleşmek.
ictimâiyyât (A.) [ اجتماعيات ] sosyoloji, toplumbilim.
ictimâiyyâtçı (A.-T.) sosyolog, toplumbilimci.
ictimâiyyûn (A.) [ اجتماعيون ] sosyologlar, toplumbilimciler.
ictinâb (A.) [ اجتناب ] kaçınma, uzak durma, çekinme.
ictinâb etmek kaçınmak, uzak durmak, çekinmek.
ictisâr (A.) [ اجتسار ] yüreklenme, cesaret bulma.
ictisâr etmek cesaretlenmek, cesaret bulmak.

îd (A.) [ عيد ] bayram.
îd -i adhâ [ عيد اضحی ] kurban bayramı.
îd -i fıtr [ عيد فطر ] ramazan bayramı, şeker bayramı.
idâme (A.) [ ادامه ] devam ettirme, sürdürme.
idâme edilmek sürdürülmek, devam edilmek.
idâre (A.) [ 1 [ اداره .döndürme. 2.çekip çevirme, yönetme. 3.devlet dairesi.
4.yönetim.
idâre -i maslahat etmek işleri öyle veya böyle idare etmek.
idâre -i örfiyye [ اداره عرفيه ] sıkıyönetim.
idârehâne (A.-F.) [ اداره خانه ] yönetim bürosu.
idârî (A.) [ اداری ] yönetimsel.
idbâr (A.) [ ادبار ] talihsizlik.
iddiâ (A.) [ 1 [ ادعا .düşüncesinde ısrar etme. 2.dava etme. 3.inat.
idhâl (A.) [ 1 [ ادخال .içeri alma, sokma. 2.yurt dışından getirme, dışalım, ithal.
idhâl edilmek 1.içeri alınmak, sokulmak. 2.dışalım yapılmak.
idhâl etmek 1.içeri almak, sokmak. 2.yurt dışından getirmek, dışalım yapmak,
ithal etmek.
idhâlât (A.) [ ادخالات ] ithalat, dışalım malları.
îdiyye (A.) [ عيدیه ] bayramlık, bayram bahşişi.
idmân (A.) [ 1 [ ادمان .alıştırma. 2.spor, egzersiz.
idrâk (A.) [ 1 [ ادراک .kavrama, anlama. 2.erişme.
idrâk edilmek 1.kavranmak, anlaşılmak. 2.yaşanmak.
idrak etmek1.kavramak, anlamak. 2.yaşamak, görmek.
idrâr (A.) [ ادرار ] sidik.

îfâ (A.) [ 1 [ ایفا .yapma, yerine getirme. 2.ödeme.
îfâ edilmek 1.yapılmak, yerine getirilmek. 2.ödenmek.
îfâ etmek 1.yapmak, yerine getirmek. 2.ödemek.
îfâ -yı vazife [ ایفای وظيفه ] görev yapma.
îfâ -yı vazife etmek görev yapmak, görevini yerine getirmek.
ifâdât (A.) [ افادات ] ifadeler.
ifâde (A.) [ افاده ] söylem, anlatım, dile getirme.
ifâde edilmek anlatılmak, belirtilmek, dile getirilmek.
ifâde etmek anlatmak, belirtmek, dile getirmek.
ifâkat (A.) [ افاقت ] iyileşme.
ifâkat bulmak iyileşmek.
ifâze (A.) [ 1 [ افاضه .taşma. 2.bereketlendirme.
iffet (A.) [ عفت ] namusluluk, namus düşkünlüğü.
ifhâm (A.) [ افهام ] anlatma.
ifhâm etmek anlatmak.
iflâh (A.) [ افلاح ] rahata erme, kurtulma.
iflâh etmek ondurmak, dertten kurtarmak.
iflâh olmak iyileşmek, kurtulmak.
iflâs (A.) [ افلاس ] her şeyini yitirme, bitip tükenme.
ifnâ (A.) [ افنا ] yok etme.
ifrâğ (A.) [ افراغ ] dökme, boşaltma.
ifrât (A.) [ افراط ] aşırıya kaçma.
ifrâtkâr (A.-F.) [ افراطکار ] aşırıya kaçan.
ifratperestî (A.) [ افراط پرستی ] aşırıcılık.
ifrâz (A.) [ 1 [ افراز .parçalara bölme. 2.parselleme. 3.salgı.
ifraz edilmek salgılanmak, çıkarılmak.
ifrâzât (A.) [ 1 [ افراضات .salgılar. 2.parsellemeler.
ifrît (A.) [ عفریت ] mitolojik canavar.
ifsâd (A.) [ 1 [ افساد .bozma. 2.bozgunculuk yapma.
ifsâd etmek bozmak, fesada sürüklemek.
ifşâ (A.) [ افشا ] açığa vurma.
ifşâ edilmek açığa vurulmak.
ifşâ etmek açığa vurmak.
ifşâât (A.) [ افشاآت ] açığa vurmalar.
iftâr (A.) [ 1 [ افطار .oruç açma. 2.Ramazan ayında verilen akşam yemeği.
iftâr etmek oruç açmak.
iftâriyye (A.) [ افطاریه ] iftarlık, iftar için hazırlanan yiyecek.
iftihâr (A.) [ افتخار ] övünme, kıvanma, kıvanç.
iftihar etmek övünmek, gurur duymak.
iftihâr etmek övünmek, kıvanç duymak.
iftikâr (A.) [ افتقار ]yoksulluk çekme.
iftirâ (A.) [ افترا ] birine işlemediği suçu yıkma.
iftirâk (A.) [ افتراق ] ayrılık.
iftirâs (A.) [ افتراس ] parçalama.
iftitâh (A.) [ 1 [ افتتاح .açılış. 2.başlama.
iftizâh (A.) [ افتضاح ] rezillik, skandal.

iğbirâr (A.) [ اغبرار ] kırılma, alınma, gücenme.
iğfâl (A.) [ 1 [ اغفال .aldatma, kandırma. 2.ırza geçme.
iğfâl edilmek 1.aldatılmak, kandırılmak. 2.ırzına geçilmek.
iğfâl etmek 1.aldatmak, kandırmak. 2.ırzına geçmek.
iğlâk (A.) [ اغلاق ] üstü kapalı konuşma.
iğlât (A.) [ اغلاط ] yanıltma.
iğmâz (A.) [ اغماض ] görmezden gelme, göz yumma.
iğnâ (A.) [ اغنا ] zengin etme, kimseye muhtaç olmayacak hale getirme.
iğrâk (A.) [ 1 [ اغراق .boğma. 2.abartma.
iğtinâm (A.) [ 1 [ اغتنام .ganimet bilme. 2.ganimet alma.
iğtişâş (A.) [ اغتشاش ] karışıklık, kargaşa, anarşi.
iğtişâşât (A.) [ اغتشاشات ] karışıklıklar, anarşiler.
iğvâ (A.) [ اغوا ] azdırma, ayartma.
iğvâ etmek azdırmak, ayartmak.

ihâle (A.) [ احاله ] havale etme, bırakma.
îhâm (A.) [ ایهام ] iki anlama gelen kelimenin uzak anlamını kasdetme.
ihânet (A.) [ اهانت ] hainlik.
ihâta (A.) [ 1 [ احاطه .kavrama. 2.kuşatma, sarma.
ihâta edilmek çevrelenmek, sarılmak, kuşatılmak.
ihâta etmek 1.kavramak. 2.kuşatmak, sarmak.
ihbâr (A.) [ اخبار ] bildirme, haber verme.
ihbar etmek bildirmek, haber vermek.
ihbârnâme (A.-F.) [ اخبارنامه ] bildiri kağıdı.
ihdâ (A.) [ اهدا ] hediye etme.
ihdâ edilmek hediye edilmek.
ihdâ etmek hediye etmek.
ihdâs (A.) [ احداث ] kurma, oluşturma, meydana getirme.
ihdâs edilmek kurulmak, oluşturulmak, meydana getirilmek.
ihdâs etmek kurmak, oluşturmak, meydana getirmek.
ihdas olunmak kurulmak, oluşturulmak, konulmak.
ihfâ (A.) [ اخفا ] gizleme, saklama.
ihfâf (A.) [ اخفاف ] hafife alma.
ihkâk (A.) [ احقاق ] hakkını verme.
ihkâk -ı hak [ احقاق حق ] hakkını verme.
ihlâ (A.) [ اخلا ] boşaltma.
ihlâk (A.) [ اهلاک ] helak etme, yok etme, öldürme.
ihlâl (A.) [ اخلال ] bozma, lekeleme, halel getirme.
ihlâl edilmek bozulmak, halel getirilmek.
ihlâl etmek bozmak, halel getirmek.
ihlâs (A.) [ اخلاص ] içtenlik, dürüstlük.
ihmâl (A.) [ اهمال ] önemsememe, savsaklatma.
ihmâlkâr (A.-F.) [ اهمالکار ] ihmalci.
ihrâc (A.) [ 1 [ اخراج .çıkartma. 2.dışsatım, yurt dışına gönderme.
ihrâc edilmek 1.çıkarılmak. 2.dışsatım yapılmak, ihraç edilmek.
ihrâc etmek 1.çıkarmak. 2.dışsatım yapmak, ihraç etmek.
ihrac olunmak çıkarılmak.
ihrâcât (A.) [ 1 [ اخراجات .çıkarmalar. 2.dışsatımlar.
ihrâk (A.) [ احراق ] yakma.
ihrak edilmek yakılmak.
ihrak olunmak yakılmak.
ihrâm (A.) [ احرام ] hac zamanı giyilen beyaz giysi.
ihrâz (A.) [ احراز ] kazanma, elde etme.
ihraz etmek kazanmak, elde etmek.
ihsâ (A.) [ احصا ] sayma.
ihsâî (A.) [ احصائی ] sayım ile ilgili, istatistik.
ihsâiyyât (A.) [ احصائيات ] istatistik.
ihsâiyye (A.) [ احصائيه ] istatistik.
ihsân (A.) [ 1 [ احسان .bağış. 2.iyilik.
ihsâs (A.) [ احساس ] hissettirme.
ihtâr (A.) [ اخطار ] uyarı, hatırlatma.
ihtâr edilmek uyarılmak, hatırlatılmak.
ihtâr etmek uyarmak, hatırlatmak.
ihticâc (A.) [ احتجاج ] kanıt gösterme.
ihtidâ (A.) [ اهتدا ] hidayete erme, müslüman olma.
ihtidâ etmek hidayete ermek, müslüman olmak.

**ابو فيصل الحربي** · 2009-10-10, 01:46 PM

ihtifâ (A.) [ اختفا ] gizlenme.
ihtifâl (A.) [ احتفال ] anma töreni.
ihtikâr (A.) [ احتکار ] vurgun.
ihtilâc (A.) [ 1 [ اختلاج .çırpınma. 2.seğirme.
ihtilâf (A.) [ اختلاف ] uyuşmazlık.
ihtilâfat (A.) [ اختلافات ] uyuşmazlıklar.
ihtilâl (A.) [ 1 [ اختلال .bozukluk, arıza. 2.ihtilal.
ihtilâlat (A.) [ 1 [ اختلالات .bozukluklar. 2.ihtilaller.
ihtilâm (A.) [ احتلام ] düşazma, şeytan aldatması.
ihtilâs (A.) [ اختلاس ] zimmetine para geçirme, para çalma.
ihtilât (A.) [ 1 [ اختلاط .karışma. 2.görüşme, kaynaşma.
ihtilât etmek karışmak.
ihtimâl (A.) [ 1 [ احتمال .olasılık. 2.yüklenme. 3.belki.
ihtimal ki (A.-F.) [ احتمال که ] belki de, muhtemelen.
ihtimal vermek sanmak, tahmin etmek.
ihtimâlât (A.) [ احتمالات ] olasılıklar.
ihtimâm (A.) [ اهتمام ] özen.
ihtinâk (A.) [ اختناق ] boğulma.
ihtirâ (A.) [ اختراع ] icat, buluş.
ihtirâat (A.) [ اختراعات ] buluşlar.
ihtirak (A.) [ احتراق ] yanma.
ihtirâm (A.) [ احترام ] saygı duyma, hürmet etme.
ihtirâmen (A.) [ احتراما ] saygıyla, saygı duyarak.
ihtirâs (A.) [ احتراص ] aşırı hırs.
ihtirâz (A.) [ احتراز ] kaçınma, çekinme, uzak durma, geri duma
ihtirâz etmek kaçınmak, çekinmek, uzak durmak, geri durmak.
ihtisâr (A.) [ اختصار ] kısaltma, özetleme.
ihtisâr edilmek kısaltılmak, özetlenmek.
ihtisâr etmek kısaltmak, özetlemek.
ihtisâren (A.) [ اختصارا ] özetle, kısaltarak, kısaca.
ihtisâs (A.) [ اختصاص ] uzmanlık.
ihtişâm (A.) [ احتشام ] görkem.
ihtitâm (A.) [ اختتام ] sona erme.
ihtivâ (A.) [ احتوا ] içerme.
ihtivâ etmek içermek.
ihtiyâc (A.) [ 1 [ احتياج .gereksinim2.yoksulluk.
ihtiyâcât (A.) [ احتياجات ] gereksinimler.
ihtiyâl (A.) [ احتيال ] hile yapma.
ihtiyâr (A.) [ 1 [ اختيار .seçme. 2.seçilme. 3.seçme hakky. 4.yaşlı.
ihtiyârî (A.) [ اختياری ] kişisel seçime bağlı, isteğe bağlı.
ihtiyât (A.) [ 1 [ احتياط .tedbirli davranış. 2.yedek.
ihtiyâten (A.) [ احتياطا ] tedbirli davranarak, ihtiyatlı olarak.
ihtiyatkâr (A.-F.) [ احتياط کار ] tedbirli, ihtiyatlı.
ihtizâr (A.) [ احتضار ] can çekişme.
ihtizâz (A.) [ اهتزاز ] titreme, titreyiş.
ihvân (A.) [ اخوان ] dostlar.
ihyâ (A.) [ 1 [ احيا .diriltme, yaşatma. 2.canlılık kazandırma. 3.geceyi ibadet
ederek geçirme.
ihyâ olunmak yaşatılmak, canlandırılmak.
ihzâr (A.) [ 1 [ احضار .çağırma, huzura getirme. 2.hazırlama. 3.hazırlanma.
ihzar etmek 1.hazırlamak. 2.getirmek.
ihzârî (A.) [ احضاری ] hazırlayıcı.

ik’âd (A.) [ اقعاد ] oturtma.
îkâ (A.) [ ایقا ] yapma.
îka etmek vermek, bırakmak.
ikâb (A.) [ عقاب ] ceza.
ikâl (A.) [ 1 [ عقال .bağ. 2.köstek, pranga.
ikâme (A.) [ 1 [ اقامه .kaldırma. 2.oturma. 3.yerine koyma.
ikâme etmek yerine koymak.
ikâmet (A.) [ 1 [ اقامت .oturma. 2.namaza durma.
ikâmetgah (A.-F.) [ اقامتگاه ] oturma yeri.
îkâz (A.) [ 1 [ ایقاظ .uyandırma. 2.uyarma.
îkâz edilmek uyarılmak.
îkâz etmek uyarmak.
ikbâl (A.) [ 1 [ اقبال .talih. 2.mutluluk.
ikdâm (A.) [ اقدام ] girişim.
iklîm (A.) [ 1 [ اقليم .ülke, yer, diyar. 2.coğrâfî yaşam koşulları.
ikmâl (A.) [ 1 [ اکمال .tamamlama, bitirme. 2.bütünleme.
ikmâl edilmek tamamlanmak, bitirilmek.
ikmâl etmek tamamlamak, bitirmek.
iknâ (A.) [ اقناع ] razı etme.
iknâ etmek razı etmek.
ikrâh (A.) [ اکراه ] tiksinme, iğrenme.
ikrâh etmek tiksinmek, iğrenmek.
ikrâhen (A.) [ اکراها ] tiksinerek, iğrenerek.
ikrâm (A.) [ 1 [ اکرام .cömertlik. 2.sunma, armağan etme.
ikrâmiyye (A.) [ 1 [ اکراميه .bahşiş. 2.ikrâm olarak verilen para veya eşya.
ikrâr (A.) [ 1 [ اقرار .itiraf. 2.dile getirme. 3.kabullenme.
ikrâr etmek 1.itiraf etmek. 2.dile getirmek. 3.kabullenmek.
ikrâz (A.) [ اقراض ] borçlandırma, borç verme.
iksîr (A.) [ اکثير ] olağanüstü etkileri olan şurup.
iktibâs (A.) [ اقتباس ] alıntı.
iktibâs edilmek alınmak.
iktibâs etmek alıntı yapmak, ödünç almak.
iktibâsât (A.) [ اقتباسات ] alıntılar.
iktidâ (A.) [ اقتدا ] uyma.
iktidâ etmek uymak.
iktidâr (A.) [ 1 [ اقتدار .güçlülük, kudret. 2.görev başındaki yönetim.
iktifâ (A.) [ اکتفا ] yetinme.
iktifâ edilmek yetinilmek.
iktifâ etmek yetinmek.
iktihâl (A.) [ اکتحال ] sürme çekme.
iktirâh (A.) [ اقتراه ] içinden gelerek konuşma.
iktirân (A.) [ اقتران ] yakınlaşma, yaklaşma.
iktisâ (A.) [ اکتسا ] giyinme, bürünme.
iktisâ etmek giymek
iktisâb (A.) [ اکتساب ] kazanma, çalışarak kazanma.
iktisâb etmek kazanmak.
iktisâb eylemek kazanmak.
iktisâd (A.) [ 1 [ اقتصاد .tutum. 2.ekonomi.
iktisâdî (A.) [ اقتصادی ] ekonomik.
iktisâdiyyât (A.) [ اقتصادیات ] ekonomi.
iktisâdiyyûn (A.) [ اقتصادیون ] iktisatçılar, ekonomistler.
iktisâr (A.) [ اقتصار ] kısaltma.
iktitâf (A.) [ اقتطاف ] derme, devşirme, seçme.
iktizâ (A.) [ 1 [ اقتضا .gerekme. 2.ihtiyaç.
iktizâ etmek gerekmek.

ilâ (A.) [ الی ] –e kadar.
ilâc (A.) [ 1 [ علاج .ilaç. 2.tedavi. 3.çare.
ilâcnâpezîr (A.-F.) [ علاج ناپذیر ] tedavi edilmez.
ilâh (A.) [ الخ ] ve benzerleri, ve diğerleri.
ilâh (A.) [ اله ] tanrı, ilah.
ilâhe (A.) [ الهه ] tanrıça.
ilâhî (A.) [ 1 [ الهی .tanrısal. 2.ilahî, dinî şarkı.
ilâhî (A.) [ الهی ] Tanrım.
ilâhiyyât (A.) [ الهيات ] tanrıbilim, teoloji.
ilânihâye (A.) [ الی نهایه ] sonuna kadar.
ilâvât (A.) [ علاوات ] ilaveler, ekler.
ilâve (A.) [ علاوه ] ek.
ilave etmek eklemek.
ilâveten (A.) [ علاوة ] ek olarak, yanı sıra.
ilel (A.) [ 1 [ علل .hastalıklar. 2.sebepler.
ilelebed (A.) [ الی الابد ] sonsuza dek.
ilgâ (A.) [ الغا ] lağvetme, kaldırma.
ilgâ eylemek lağvetmek, kaldırmak.
ilhâd (A.) [ الحاد ] dinden çıkma, dinsizlik.
ilhâk (A.) [ 1 [ الحاق .katma, karıştırma. 2.katılma.
ilhak olunmak katılmak.
ilhâm (A.) [ الهام ] esin.
ilhâmât (A.) [ الهامات ] ilhamlar, esinler.
ilim (A.) [ علم ] ilim.
ilkâ (A.) [ القا ] atma, bırakma.
ilkâ etmek atmak.
ilkâh (A.) [ القاح ] aşılama, dölleme.
illâ (A.) [ 1 [ الا . -den başka. 2.ille de, mutlaka. 3.yoksa, aksi takdirde.
illet (A.) [ 1 [ علت .hastalık. 2.sebep.
illî (A.) [ علی ] nedensel.
illiyyet (A.) [ عليت ] nedensellik.
ilm (A.) [ علم ] bilim.
ilmî (A.) [ علمی ] bilimsel.
ilmiyye (A.) [ علميه ] din bilginleri.
ilsâk (A.) [ الصاق ] bitiştirme, yapıştırma, kavuşturma.
iltibâs (A.) [ التباس ] benzerlik.
ilticâ (A.) [ التجا ] sığınma.
ilticâgâh (A.-F.) [ التجاگاه ] sığınak, sığınma yeri.
iltifat (A.) [ 1 [ التفات .dönme. 2.ilgi gösterme. 2.gönül alma.
iltihâb (A.) [ 1 [ التهاب .alevlenme. 2.yangı.
iltihak (A.) [ التحاق ] katılma.
iltihak etmek katılmak.
iltihâm (A.) [ التهام ] yara kapanması.
iltimâs (A.) [ التماس ] kayırma.
iltisâk (A.) [ التصاق ] kavuşma, yapışma.
iltisak etmek kavuşmak.
iltiyâm (A.) [ التيام ] yara iyileşmesi.
iltizâm (A.) [ 1 [ التزام .gerekli görme. 2.taraf tutma.
iltizâz (A.) [ التذاذ ] lezzet alma.
ilzâm (A.) [ الزام ] susturma.

îmâ (A.) [ ایما ] dolaylı anlatım, işaret.
îmâ etmek işaret etmek, göstermek.
imâd (A.) [ عماد ] direk.
imâl etmek yapmak.
imâle (A.) [ اماله ] kısa heceyi uzun okuma.
imâm (A.) [ 1 [ امام .namaz kıldıran. 2.önder, lider. 3.Hz. Ali’nin soyundan gelen.
îmân (A.) [ ایمان ] inanma.
iman etmek inanmak.
imâret (A.) [ 1 [ عمارت .aşevi. 2.bayındırlık.
imdâd (A.) [ امداد ] yardım isteme, imdat.
imhâ (A.) [ 1 [ امحا .yok etme. 2.yok edilme.
imhâ edilmek yok edilmek.
imhâ etmek yok etmek.
imkân (A.) [ امکان ] olanak.
imlâ (A.) [ 1 [ املا .doldurma. 2.yazı bilgisi. 3.yazı
imrâr (A.) [ امرار ] geçirme.
imsâk (A.) [ امساک ] orucun başlangıç saati.
imsâkiyye (A.) [ امساکيه ] oruca başlama ve oruç açma saatlerini gösteren
çizelge.
imtidad etmek uzanmak.
imtihân (A.) [ 1 [ امتحان .sınav. 2.deneme.
imtinâ (A.) [ امتناع ] kaçınma.
imtinâ etmek kaçınmak, geri durmak.
imtisâl (A.) [ 1 [ امتثال .boyun eğme. 2.verilen işi yapma.
imtiyâz (A.) [ 1 [ امتياز .ayrıcalık. 2.kapitülasyon.
imtizâc (A.) [ امتزاج ] uyuşma, uzlaşma.
imtizâc etmek uyuşmak, uzlaşmak.

în (F.) [ این ] bu.
in’âm (A.) [ 1 [ انعام .bağış, ihsan. 2.bahşiş.
in’ikâd (A.) [ 1 [ انعقاد .bağlanma. 2.toplanma.
in’ikâs (A.) [ اهعکاس ] yanıyma.
in’itâf (A.) [ 1 [ انعطاف .bükülme. 2.dönme.
in’itâf etmek çevrilmek, dönmek.
inâd (A.) [ عناد ] inat.
inân (A.) [ عنان ] dizgin.
inâre (A.) [ اناره ] aydınlatma.
inâyât (A.) [ عنایات ] iyilikler.
inâyet (A.) [ عنایت ] iyilik.
incizâb (A.) [ انجذاب ] cazibeye kapılma.
ind (A.) [ 1 [ عند .kat. 2.görüş. 3.yan.
indî (A.) [ عندی ] kişisel, kişinin kendi kanısına dayanan.
indifâ (A.) [ اندفاع ] püskürme.
indifâ etmek püskürmek.
ineb (A.) [ عنب ] üzüm.
infâk (A.) [ انفاق ] geçindirme, nafakalandırma.
infâz (A.) [ انفاذ ] uygulama, yerine getirme, yapma.
infiâl (A.) [ انفعال ] kırılma, gücenme.
infikâk (A.) [ انفکاک ] ayrılış.
infilâk (A.) [ انفلاق ] patlama.
infirâd (A.) [ انفراد ] bir başına kalma.
infirâd ettirilmek bir başına bırakılmak.
infisâl (A.) [ انفصال ] ayrılma.
inhibât (A.) [ انهباط ] düşüş.
inhidâm (A.) [ انهدام ] yıkılma.
inhilâl (A.) [ 1 [ انحلال .çözülme, ayrışma. 2.dağılma.
inhimâk (A.) [ انهماک ] aşırı düşkünlük.
inhinâ (A.) [ 1 [ انحنا .eğri, yay. 2.kıvrılma, bükülme, yay şeklini alma.
inhirâf (A.) [ انحراف ] sapma.
inhiraf olunmak dönülmek.
inhisâf (A.) [ 1 [ انخساف .ay tutulması. 2.gelişimini yitirmek, parlaklığını
kaybetmek.
inhisâr (A.) [ انحصار ] tekel.
inhitat (A.) [ انحطاط ] çöküş, düşüş.
inhizâm (A.) [ انهزام ] bozguna uğrama.
inkâr (A.) [ انکار ] yadsıma, reddetme.
inkâr edilmek yadsınmak.
inkâr etmek yadsımak.
inkılâb (A.) [ 1 [ انقلاب .devrim. 2.değişim, dönüşüm.
inkılâb etmek dönüşmek.
inkırâz bulmak tükenmek, çökmek.
inkıtâ (A.) [ انقطاع ] kesilme, kesintiye uğrama.
inkıyâd (A.) [ انقياد ] bağlanma, boyun eğme.
inkızâ (A.) [ انقضا ] geçip gitme.
inkibâz (A.) [ انقباض ] kabızlık.
inkirâz (A.) [ انقراض ] çökme, tükeniş.
inkisâm (A.) [ انقسام ] bölünme.
inkisâm etmek bölünmek.
inkisâr (A.) [ 1 [ انکسار .ilenme, beddua etme. 2.kırılma.
inkişâf (A.) [ 1 [ انکشاف .ortaya çıkma. 2.gelişim, gelişme.
inkişaf bulmak gelişmek.
inkişaf etmek gelişmek.
insâf (A.) [ انصاف ] acıma.
insânî (A.) [ 1 [ انسانی .insanlık. 2.insan ile ilgili.
insaniyu’l-merkez (A.) [ انسانی المرکز ] insan merkezli.
insâniyyet (A.) [ انسانيت ] insanlık.
insibab etmek dökülmek.
insicâm (A.) [ انسجام ] düzen, sıra.
insiyâk (A.) [ انسياق ] içgüdü.
insiyâkî (A.) [ انسياقی ] içgüdüsel.
insücin (A.) [ انس و جن ] insanlar ve cinler.
inşâ (A.) [ 1 [ انشا .yapma. 2.güzel yazı yazma. 3.kompozisyon.
inşiâb (A.) [ 1 [ انشعاب .bölünme. 2.dallanma.
inşikâk (A.) [ انشقاق ] yarılma, bölünme.
inşikâk etmek yarılmak, bölünmek.
inşirâh (A.) [ انشراح ] açılma, ferahlama.
intâc (A.) [ 1 [ انتاج .sonuçlandırma. 2.doğurma.
intâc etmek 1.sonuçlandırmak. 2.doğurmak.
intâk (A.) [ انطاق ] konuşturma.
intânî (A.) [ انتانی ] mikroplu.
intibâ (A.) [ 1 [ انطباع .izlenim. 2.basılma.
intibâh (A.) [ انتباه ] uyanış.
intibâk (A.) [ انطباق ] uyum.
intifâ (A.) [ انطفا ] ateşin sönmesi.
intifâ’ (A.) [ انتفاع ] yararlanma.
intihâ (A.) [ 1 [ انتها .son. 2.sona erme.
intihâb (A.) [ 1 [ انتخاب .seçme. 2.seçilme. 3.seçim.
intihâb edilmek seçilmek.
intihab eylemek seçmek.
intihâbât (A.) [ انتخابات ] seçimler.
intihâl (A.) [ انتحال ] bir başkasının eserini sahiplenme.
intihâr (A.) [ انتحار ] kendini öldürme, canına kıyma.
intihâr etmek kendini öldürmek, canına kıymak.
intikâd (A.) [ انتقاد ] eleştiri, tenkit.
intikâl (A.) [ 1 [ انتقال .göçme, taşınma. 2.kavrama. 3.miras geçmesi.
intikal etmek geçmek
intikâm (A.) [ انتقام ] öc.
intikam almak öc almak.
intikâmcû (A.-F.) [ انتقام جو ] intikamcı.
intisâb (A.) [ 1 [ انتساب .bir yere mensup olma. 2.bir yere bağlanma, bir yerde
çalışmaya başlama.
intişâr (A.) [ 1 [ انتشار .yayılma. 2.yayınlanma. 3.üreme
intişâr etmek 1.yayılmak. 2.yayınlanmak.
intizâ’ (A.) [ انتزاع ] söküp alma.
intizâm (A.) [ انتظام ] düzen.
intizamperver (A.-F.) [ انتظام پرور ] düzeni seven, düzenli, tertipli.
intizâr (A.) [ انتظار ] bekleme, bekleyiş.
intizâr etmek beklemek.
inzâl (A.) [ انزال ] indirme.
inzibât (A.) [ انضباط ] zapturapt altında bulunma, düzen.
inzimâm (A.) [ انضمام ] eklenme.
inzivâ (A.) [ انزوا ] köşesine çekilme, tek başına yaşama.
inzivagâh (A.-F.) [ انزواگاه ] köşeye çekilme yeri, inziva yeri.

irâ’e (A.) [ ارائه ] gösterme.
irâ’e etmek göstermek.
îrâd (A.) [ 1 [ ایراد .getirme, söyleme. 2.gelir, kazanç.
irâde (A.) [ 1 [ اراده .istek. 2.buyruk.
irâdet (A.) [ ارادت ] isteme, istek.
îrânî (F.) [ ایرانی ] İranlı.
ircâ’ (A.) [ ارجاع ] eski haline döndürme, çevirme.
ircâ’ etmek döndürmek, çevirmek.
irfân (A.) [ 1 [ عرفان .bilme. 2.kültür.
irfanperver (A.-F.) [ عرفان پرور ] kültürlü.
irs (A.) [ 1 [ ارث .miras. 2.soyaçekim, kalıtım.
irsâl (A.) [ ارسال ] gönderme.
irsen (A.) [ ارثا ] kalıtımsal, miras yoluyla.
irsî (A.) [ ارثی ] kalıtımsal.
irsiyyet (A.) [ ارثيت ] kalıtımsallık, irsîlik.
irşâd (A.) [ ارشاد ] hidayete erdirme, doğru yolu gösterme.
irşâd etmek hidayete erdirmek, doğru yolu göstermek.
irtiâş (A.) [ ارتعاش ] titreme.
irtibât (A.) [ ارتباط ] bağlantı, ilişki, ilgi.
irticâ (A.) [ 1 [ ارتجاع .geriye dönüş. 2.gericilik.
irticakâr (A.-F.) [ ارتجاعکار ] gerici.
irticâlen (A.) [ ارتجالا ] düşünmeden söyleyerek.
irtidâd (A.) [ ارتداد ] dinden çıkma.
irtifâ (A.) [ ارتفاع ] yükseklik.
irtihâl (A.) [ 1 [ ارتحال .göçme. 2.ölüm.
irtihâl etmek ölmek.
irtikâ (A.) [ 1 [ ارتقا .yükselme. 2.yüksek mevkiye gelme.
irtikâb (A.) [ ارتکاب ] suç işleme.
irtisam etmek resmedilmek, izi düşmek.
irtişâ (A.) [ ارتشا ] rüşvet yeme.
irtizâk (A.) [ ارتزاق ] rızıklanma.
irzâ (A.) [ ارضا ] ikna etme, razı etme.
irzâ’ (A.) [ ارضاع ] emzirme, süt verme.

is’âd (A.) [ اصعاد ] yükseltme.
is’âd etmek yükseltmek, çıkartmak.
is’âd olunmak yükseltilmek.
is’af olunmak yerine getirilmek.
is’âr (A.) [ اسعار ] fiyat belirleme.
isâbet (A.) [ اصابت ] rastgelme. 2.tutarlılık.
isâet (A.) [ اسائت ] kötülük etme.
îsâl (A.) [ ایصال ] kavuşturma, ulaştırma.
isâl etmek ulaştırmak.
isâle (A.) [ اساله ] akıtma.
isbât (A.) [ اثبات ] kanıtlama.
isbât -ı vücûd etmek bir yerde bulunmak, varlığını göstermek.
îsevî (A.) [ عيسوی ] Hıristiyan.
îseviyyet (A.) [ عيسویت ] Hıristiyanlık.
isfenc (F.) [ اسفنج ] sünger.
ishâl (A.) [ اسهال ] sürgün, cırcır olma.
iskân (A.) [ 1 [ اسکان .yerleştirme. 2.yerleştirilme.
iskân edilmek yerleştirilmek.
iskân etmek yerleştirmek.
iskat (A.) [ اسقاط ] düşürme.
iskât (A.) [ اسکات ] susturma.
iskât etmek susturmak.
islâm (A.) [ 1 [ اسلام .müslümanlık. 2.müslüman.
islâmiyyet (A.) [ اسلاميت ] müslümanlık.
ism (A.) [ اسم ] ad.
ismet (A.) [ 1 [ عصمت .masumluk. 2.haramdan kaçınma.
isnâ’aşer (A.) [ اثنی عشر ] oniki.
isnâd (A.) [ 1 [ اسناد .dayama, yükleme. 2.iftira.
isneyn (A.) [ اثنين ] pazartesi.
isrâf (A.) [ اسراف ] savurganlık.
istî’âb (A.) [ استيعاب ] kapasite, alım gücü, sığıdırma.
isti’câl (A.) [ استعجال ] aceleci davranış.
isti’fâ (A.) [ 1 [ استعفا .affını isteme. 2.görevinden ayrılma.
isti’kâf (A.) [ اسعکاف ] bir yere kapanma.
isti’lâm (A.) [ استعلام ] bilgi isteme.
isti’mâl (A.) [ 1 [ استعمال .kullanma. 2.kullanılma. 3.yapılma.
isti’mâl edilmek kullanılmak.
isti’mâl etmek kullanmak.

**ابو فيصل الحربي** · 2009-10-10, 01:48 PM

istiâne (a.) [ استعانه ] yardım isteme.
istiâne olunmak yardım istenmek.
istib’âd (A.) [ استبعاد ] uzak görme.
istibdâd (A.) [ استبداد ] baskı rejimi.
istibdâdkâr (A.-F.) [ استبدادکار ] baskıcı.
isticâbet (A.) [ استجابت ] kabul edilme.
isticvâb etmek sorgulamak.
istid’â (A.) [ 1 [ استدعا .dilekçe. 2.yalvararak isteme.
istid’ânâme (A.-F.) [ استدعانامه ] dilekçe.
istîdâd (A.) [ استعداد ] yetenek.
istidlâl (A.) [ استدلال ] delil ile hüküm çıkarma, akıl yürütme, delillerin ışığında
yargıda bulunma.
istifâdebahş (A.-F.) [ استفاده بخش ] yararlı.
istifhâm (A.) [ 1 [ استفهام .sorma. 2.soru işareti.
istifrâğ (A.) [ استفراغ ] kusma.
istifrâğ etmek kusmak.
istifsâr etmek açıklama istemek.
istigâse (A.) [ استغاثه ] yardım isteme.
istiğnâ (A.) [ 1 [ استغنا .kimseye muhtaç olmama. 2.eyvallah etmeme.
3.tokgözlülük.
istiğrâk (A.) [ 1 [ استغراق .dalma, gömülme. 2.boğulma. 3.kendinden geçme.
istihâle (A.) [ 1 [ استحاله .başkalaşım, değişim. 2.imkansızlık.
istihâre (A.) [ استخاره ] bir işin nasıl sonuçlanacağını anlamak için ibadetten
sonra uykuya yatma.
istihâse (A.) [ استحاثه ] fosilleşme.
istihbâr (A.) [ استخبار ] duyum, haber alma.
istihbârât (A.) [ استخبارات ] duyumlar, haber almalar.
istihdâf (A.) [ استهداف ] hedef edinme.
istihdaf eylemek hedef edinmek.
istihdâm (A.) [ استخدام ] hizmete alma.
istihfâf (A.) [ استخفاف ] hafife alma, küçümseme.
istihfâfkâr (A.-F.) [ استخفافکار ] hafife alan, küçümseyen.
istihfafkârlık (A.-F.-T.) küçümseme, hafife alma.
istihkak (A.) [ 1 [ استحقاق .hak etme. 2.hak edilmiş şey.
istihkâm (A.) [ 1 [ استحکام .sağlamlık. 2.siper.
istihkâr (A.) [ استحقار ] aşağılama.
istihlâk (A.) [ استهلاک ] tüketim.
istihlâk etmek tüketmek, harcamak.
istihmâm (A.) [ استحمام ] banyo yapma, yıkanma.
istihrâc (A.) [ 1 [ استخراج .çıkarma. 2.hüküm çıkarma. 3.anket.
istihrâc etmek çıkarmak.
istihsâl (A.) [ 1 [ استحصال .elde etme. 2.elde edilme. 3.üretim.
istihsân (A.) [ استحسان ] güzel bulma, beğenme.
istihyâ (A.) [ استحيا ] utanma.
istihzâ (A.) [ استهزا ] alay.
istihzâ etmek alay etmek.
istihzâr (A.) [ 1 [ استحضار .hazırlama. 2.hazırlanma. 2.huzura çağırma.
istikâmet (A.) [ 1 [ استقامت .doğruluk. 2.dürüstlük. 3.yön.
istikamet vermek yön vermek.
istikbâh (A.) [ استقباح ] ayıplama.
istikbâl (A.) [ 1 [ استقبال .karşılama. 2.gelecek. 3.kıbleye dönme.
istikbal etmek karşılamak.
istikbâr (A.) [ استکبار ] büyüklenme.
istikfâf (A.) [ استکفاف ] yetinme.
istiklâl (A.) [ استقلال ] bağımsızlık.
istikmâl (A.) [ استکمال ] tamamlama.
istikrâh (A.) [ استکراه ] iğrenme, tiksinme.
istikrâh etmek iğrenmek, tiksinmek.
istikrâr (A.) [ استقرار ] kararlılık.
istikrâz (A.) [ استقراض ] borçlanma.
istikşâf (A.) [ استکشاف ] keşif çalışması yapma.
istîlâ (A.) [ استيلا ] yayılma, ele geçirme.
istîlâ etmek yayılmak, ele geçirmek.
istilzâm (A.) [ استلزام ] gerekme, gerektirme.
istilzâm etmek gerekmek, gerektirmek.
istilzâm eylemek gerektirmek.
istimâ’ (A.) [ استماع ] dinleme, kulak verme.
istimâ’ etmek kulak vermek, dinlemek.
istimdâd (A.) [ استمداد ] yardım isteme.
istimhâl (A.) [ استمهال ] ek süre isteme.
istimlâk (A.) [ استملاک ] kamulaştırma.
istimlâk edilmek kamulaştırılmak.
istimlâk etmek kamulaştırmak.
istimnâ’ (A.) [ استمناء ] mastürbasyon.
istimrâr (A.) [ استمرار ] süreklilik.
istinâd (A.) [ 1 [ استناد .dayanma. 2.güvenme.
istinâd etmek dayanmak.
istinâden (A.) [ 1 [ استنادا .dayanarak. 2.güvenerek.
istinadgâh (A.-F.) [ استنادگاه ] dayanak.
istînâf (A.) [ استيناف ] üst mahkemeye başvurarak alt mahkemenin kararının
feshini isteme.
istinbât (A.) [ استنباط ] anlam çıkarma, hüküm çıkarma.
istinkâf (A.) [ استنکاف ] çekimserlik.
istinkâf etmek çekimser kalmak.
istinşâk (A.) [ استنشاق ] buruna su çekme.
istintâk (A.) [ استنطاق ] sorgulama.
istintâk etmek sorgulamak, sorguya çekmek.
istirâhat (A.) [ استراحت ] dinlenme.
istirâhat etmek dinlenmek.
istirâk-ı sem’ etmek kulak misafiri olmak.
istirdâd (A.) [ استرداد ] geri isteme, geri alma.
istirdâd edilmek geri alınmak.
istirdâd etmek geri almak.
istirhâm (A.) [ استرحام ] rica etme, yalvararak isteme.
istirhâm etmek rica etmek, yalvararak istemek.
istirhamkâr (A.-F.) [ استرحامکار ] yalvarırcasına.
istirkab etmek çekememek.
istiskâ (A.) [ 1 [ استسقا .yağmur duasına çıkma. 2.vücutta su toplanması.
istiskâl (A.) [ استثقال ] hoş karşılamama, yüz vermeme.
istisnâ (A.) [ استثنا ] kural dışı.
istisnâ’î (A.) [ استثنائی ] kural dışı.
istişâre (A.) [ استشاره ] danışma.
istişâre etmek danışmak.
istişhâd (A.) [ 1 [ استشهاد .kanıt gösterme. 2.örnek verme.
istişhâd yapmak örnek vermek.
istitâat (A.) [ استطاعت ] güç.
istitâr (A.) [ استتار ] örtünme.
istitrâden (A.) [ استطرادا ] sırası gelmişken.
istivâ (A.) [ 1 [ استوا .eşitlik. 2.düzlük.
istiz’âf (A.) [ استضعاف ] zayıf düşürme, zayıf görme.
istîzâh (A.) [ استيضاح ] gensoru.
istîzân (A.) [ استيذان ] izin isteme.
isyân (A.) [ عصيان ] başkaldırı.

îş (A.) [ 1 [ عيش .yaşama. 2.eğlenme, gününü gün etme.
iş’âr (A.) [ اشعار ] bildirme, gösterme.
işâa (A.) [ اشاعه ] duyurma, yayma.
işârât (A.) [ اشارات ] işaretler.
işâret (A.) [ 1 [ اشارت .gösterme. 2.alamet. 3.iz.
işâreten (A.) [ اشارة ] işaret ederek.
işbâ’ (A.) [ 1 [ اشباع .doyurma. .doldurma.
işgâl (A.) [ 1 [ اشغال .meşgul etme. 2.ele geçirme.
işgal etmek 1.meşgul etmek. 2.ele geçirmek.
işhâd (A.) [ اشهاد ] tanık getirme.
işkence (F.) [ اشکنجه ] acı verme, eziyet etme.
işmi’zâz (A.) [ 1 [ اشمئزاز .surat ekşitme. 2.ürperme.
işrâk (A.) [ 1 [ اشراق .doğma. 2.aydınlatma.
işrâkî (A.) [ اشراقی ] Pisagorcu.
işret (A.) [ 1 [ عشرت .içki. 2.içki alemi.
işrîn (A.) [ عشرین ] yirmi.
iştiâl (A.) [ اشتعال ] alevlenme, yalazlanma, parlama, tutuşma.
iştibâh (A.) [ اشتباه ] kuşkuya düşme.
iştigâl (A.) [ اشتغال ] uğraşı.
iştigâl etmek uğraşmak, meşgul olmak.
iştihâ (A.) [ اشتها ] iştah.
iştihâengîz (A.) [ اشتها انگيز ] iştah açıcı, iştah verici.
iştihâr (A.) [ اشتهار ] meşhur olma.
iştihâr etmek meşhur olmak.
iştikâk (A.) [ اشتقاق ] türeme.
iştimâl (A.) [ اشتمال ] kapsama.
iştirâ (A.) [ اشترا ] satın alma.
iştirâ etmek satın almak.
iştirâk (A.) [ 1 [ اشتراک .katılım. 2.ortaklık.
iştirâkiyye (A.) [ اشتراکيه ] komünizm.
iştiyâk (A.) [ اشتياق ] şevklenme, şevk duyma.
îşü nûş etmek yiyip içmek, gününü gün etmek.
işve (A.) [ عشوه ] cilve, naz, eda.
işvebâz (A.-F.) [ عشوه باز ] işveli.
işveger (A.-F.) [ عشوه گر ] işveli.
işvekâr (A.-F.) [ عشوه کار ] işveli, şivekâr.

it’âm (A.) [ اطعام ] doyurma, yemek verme.
itâat (A.) [ اطاعت ] uyma, boyun eğme.
itâat etmek uymak, boyun eğmek.
itâb (A.) [ عتاب ] azarlama, paylama, çıkışma.
itâle (A.) [ اطاله ] uzatma.
itbâ (A.) [ اتباع ] tabi kılma.
itfâ (A.) [ اطفا ] söndürme.
itfâ etmek söndürmek.
itfâiyye (A.) [ اطفائيه ] yangın söndürme teşkilatı.
ithâf (A.) [ 1 [ اتحاف .hediye etme. 2.eser sahibinin eserini birine veya bir
kuruluşa manen hediye etmesi.
ithâm (A.) [ اتهام ] suçlama, töhmet altında bırakma.
itham etmek suçlamak.
itibâr (A.) [ اعتبار ] saygınlık.
itibar etmek 1.değerlendirmek, dikkate almak.
itibâren (A.) [ اعتبارا ] –den beri.
itibârî (A.) [ 1 [ اعتباری .göz kararı. 2.var sayılan.
itibariyle (A.-T.) bakımından.
itidâl (A.) [ اعتدال ] denge, ölçülü olma.
itikâd (A.) [ اعتقاد ] inanç.
itikâd etmek inanmak.
itikâdât (A.) [ اعتقادات ] inançlar.
itikadiyât (A.) [ اعتقادیات ] inançla ilgili şeyler.
itikadperverlik (A.-F.-T.) inanç besleme.
itilâf (A.) [ 1 [ ائتلاف .uzlaşma, görüş birliğine varma. 2.alışma.
itilafkâr (A.-F.) [ ائتلافکار ] uzlaştırıcı, birleştirici.
itimâd (A.) [ اعتماد ] güven.
itimâd edilmek güvenilmek.
itimâd etmek güvenmek.
itimâden (A.) [ اعتمادا ] güvenerek.
itimâdnâme (A.-F.) [ اعتمادنامه ] güven mektubu.
itinâ (A.) [ اعتنا ] özen.
itinâ edilmek özen gösterilmek.
itinâ etmek özen göstermek.
itinakâr (A.-F.) [ اعتناکار ] özen gösteren, itinalı.
itirâf (A.) [ 1 [ اعتراف .sakladığı şeyi söyleme. 2.hakkın verme.
itisâf (A.) [ اعتساف ] yolsuzluk.
itiyâd (A.) [ اعتياد ] alışkanlık.
itiyâd kesb etmek alışkanlık kazanmak.
itizâm -ı mâ lâ yelzem [ التزام ما لا یلزم ] abesle iştigal etmek.
itkân (A.) [ 1 [ اتقان .emin olma. 2.sağlamlaştırma.
itlâf (A.) [ اتلاف ] öldürme, telef etme, ortadan kaldırma.
itmâm (A.) [ اتمام ] tamamlama, bitirme.
itmâm edilmek tamamlanmak, bitirilmek.
itmâm etmek tamamlamak, bitirmek.
itmînân (A.) [ اطمينان ] emin olma, kendine güvenme.
ittibâ (A.) [ اتباع ] uyma, izleme.
ittibâ etmek uymak, izlemek.
ittibâen (A.) [ اتباعا ] uyarak, izleyerek, ardından giderek.
ittifâk (A.) [ اتفاق ] birleşme.
ittifâken (A.) [ اتفاقا ] tesadüfen, rastgele.
ittifâkî (A.) [ اتفاقی ] tesadüfî.
ittihâd (A.) [ اتحاد ] birlik.
ittihâd -ı islâm [ اتحاد اسلام ] panislamizm.
ittihâm (A.) [ اتهام ] töhmet altında kalma.
ittihâz (A.) [ 1 [ اتخاذ .alma. 2.kabul etme. 3.kullanma. 4.değerlendirme.
ittihâz edilmek 1.alınmak. 2.kabul edilmek. 3.kullanılmak. 4.değerlendirilmek.
ittihâz etmek 1.almak. 2.kabul etmek. 3.kullanmak. 4.değerlendirmek.
ittikâ (A.) [ اتکا ] dayanma, yaslanma.
ittikâ etmek dayanmak, yaslanmak.
ittisâ (A.) [ 1 [ اتساع .genişlik. 2.genişleme.
ittisâl (A.) [ 1 [ اتصال .birleşme, kavuşma. 2.bitişik.
ityân (A.) [ اتيان ] getirme.

ivaz (A.) [ عوض ] karşılık, bedel.
ivazan (A.) [ عوضا ] karşılığında, karşılık olarak.

iyâbüzihâb (A.) [ عياب و ذهاب ] gidiş geliş.
iyâl (A.) [ عيال ] hanım, eş.
iyân (A.) [ عيان ] açık, ayan beyan.

iz’âc etmek rahatsız etmek.
iz’âf (A.) [ اضعاف ] zayıflatma.
iz’ân (A.) [ 1 [ اذعان .kavrayış. 2.terbiye.
iz’ân etmek akıl etmek.
izâbe (A.) [ اذابه ] eritme.
izâe (A.) [ اضائه ] aydınlatma.
izâfe (A.) [ اضافه ] ekleme.
izâfet (A.) [ 1 [ اضافت .ilgi, bağ. 2.tamlama.
izâfeten (A.) [ اضافة ] ek olarak, yanı sıra.
izâfî (A.) [ اضافی ] göreceli.
izâfiyyet (A.) [ اضافيت ] görecelilik.
îzâh (A.) [ ایضاح ] açıklama.
îzâh edilmek açıklanmak.
îzâh etmek açıklamak.
îzâhât (A.) [ ایضاحات ] açıklamalar.
îzâhât vermek açıklamada bulunmak, açıklama yapmak.
îzâhen (A.) [ ایضاحا ] açıklayarak.
izâle (A.) [ 1 [ ازاله .yok etme. 2.giderme.
izâle edilmek 1.yok edilmek. 2.giderilmek.
izâle etmek 1.yok etmek. 2.gidermek.
izâm (A.) [ عظام ] büyükler, ulular.
izâr (A.) [ ازار ] peştemal.
izâr (A.) [ عذار ] yanak.
izdihâm (A.) [ ازدحام ] aşırı kalabalık, aşırı yığılma.
izdivâc (A.) [ ازدواج ] evlilik.
izdiyâd (A.) [ ازدیاد ] artış, çoğalma.
îzed (F.) [ ایزد ] Tanrı.
izhâr (A.) [ اظهار ] gösterme.
izhâr etmek göstermek, belli etmek, açığa vurmak.
izin (A.) [ اذن ] izin.
izkâr (A.) [ اذکار ] zikretme, dile getirme, hatırlatma.
izlâl (A.) [ اذلال ] alçaltma.
izmihlâl (A.) [ اضمحلال ] yok olma.
izn (A.) [ اذن ] izin.
izz (A.) [ 1 [ عز .değer. 2.yücelik.
izzet (A.) [ 1 [ عزت .değer. 2.yücelik. 3.saygı.

**ابو فيصل الحربي** · 2009-10-10, 01:49 PM

jâj (F.) [ ژاژ ] anlamsız söz, zırva.
jâjhây (F.) [ ژاژخای ] boşboğaz, zevzek.
jâle (F.) [ ژاله ] çiy, şebnem.

jeng (F.) [ ژنگ ] pas.
jengâr (F.) [ ژنگار ] pas.
jerf (F.) [ ژرف ] derin.
jerfâ (F.) [ ژرفا ] derinlik.
jerfbîn (F.) [ ژرف بين ] ayrıntılı düşünen, dikkatli.

jinde (F.) [ 1 [ ژنده .yırtık, eski. 2.yamalı hırka.
jindepûş (F.) [ 1 [ ژنده پوش .yamalı hırka giyen. 2.derviş.
jiyân (F.) [ 1 [ ژیان .kükremiş. 2.kızgın.
jülîde (F.) [ ژوليده ] dağınık, karışık.

**ابو فيصل الحربي** · 2009-10-10, 01:50 PM

lâ (A.) [ 1 [ لا .hayır. 2.yoktur.
la’l (A.) [ 1 [ لعل .al. 2.lal taşı. 3.kırmızı dudak.
lâakal (A.) [ لااقل ] en azından, hiç olmazsa.
lâbe (F.) [ لابه ] yalvarma.
lâbis (A.) [ لابس ] giyen.
lâbis olmak giymek.
lâbüd (A.) [ لابد ] gerekli, lazım.
lâcerem (A.) [ لاجرم ] kuşkusuz.
lâcverd (F.) [ لاجورد ] lacivert.
lâdînî (A.) [ لادینی ] laik, din dışı.
lâf (F.) [ لاف ] söz.
lafazan (F.) [ لافزن ] geveze.
lafız (A.) [ لفظ ] söz.
lâfügüzâf (F.) [ لاف و گزاف ] boş söz, zırva.
lafz (A.) [ لفظ ] söz, lafız.
lafzî (A.) [ لفظی ] lafız ile ilgili, söz ile ilgili.
lâgar (F.) [ لاغر ] zayıf, cılız.
lağv (A.) [ 1 [ لغو .kaldırma. 2.boşuna.
lağvedilmek (A.-T.) 1.kaldırılmak. 2.hükümsüz kılınmak.
lağvetmek (A.-T.) 1.kaldırmak. 2.hükümsüz kılmak.
lağvolmak (A.-T.) 1.kaldırılmak. 2.hükümsüz kalmak.
lağvolunmak (A.-T.) 1.kaldırılmak. 2.hükümsüz kılınmak.
lağz (A.) [ لغز ] sürçme.
lağziş (F.) [ لغزش ] sürçme, kayma.
lahd (A.) [ لحد ] mezar, lahit.
lahika (A.) [ لاحقه ] ek.
lahm (A.) [ لحم ] et.
lahn (A.) [ 1 [ لحن .uyum. 2.tavır. 3.dil.
laht (F.) [ لخت ] parça.
lâhûtî (A.) [ لاهوتی ] ilahî.
lahza (A.) [ لحظه ] an, lahza.
laîn (A.) [ لعين ] lanetlenmiş.
lakab (A.) [ لقب ] lakap.
lâkayd (A.) [ لاقيد ] kayıtsız.
lâkaydî (A.) [ لاقيدی ] kayıtsızlık.
lâkin (A.) [ لکن ] ancak, ne var ki.
laklâk (A.) [ لقلاق ] leylek.
laklaka (A.) [ لقلقه ] boş laf.
lâl (F.) [ لال ] dilsiz.
lâle (F.) [ لاله ] lale çiçeği.
lâlekâ (F.) [ 1 [ لالکا .pabuç. 2.taç, ibik.
lâlettayin (A.) [ لا علی التعيين ] gelişigüzel.
lâlezar (F.) [ لاله زار ] lale bahçesi.
lâmehâle (A.) [ لامحاله ] ister istemez, çaresiz.
lâmekan (A.) [ لامکان ] mekansızlık.
lâmi’ (A.) [ لامع ] parlayan.
lâmia (A.) [ لامعه ] parlayan.
lâmise (A.) [ لامسه ] dokunma duyusu.
lâne (F.) [ لانه ] yuva.
lanet (A.) [ لعنت ] lanet, beddua.
lâsiyyema (A.) [ لاسيما ] özellikle.
lâşe (F.) [ لاشه ] leş.
lâşehâr (F.) [ لاشه خوار ] leş yiyen.
latif (A.) [ لطيف ] hoş, yumuşak.
latife (A.) [ لطيفه ] şaka.
latife etmek (A.-T.) şaka yapmak.
latifegû (A.-F.) [ لطيفه گو ] şakacı.
latme (A.) [ لطمه ] tokat.
lâubali (A.) [ لاابالی ] kayıtsız, gamsız.
lâubalîlik (A.-T.) kayıtsızlık, gamsızlık.
lây (F.) [ 1 [ لای .çamur. 2.tortu.
lâya’kil (A.) [ لایعقل ] kendinde olmayan.
lâyemut (A.) [ لایموت ] ölümsüz.
lâyenkatı (A.) [ لاینقطع ] kesintisiz, sürekli.
lâyetecezza (A.) [ لایتجزا ] parçalanmaz, ayrılmaz.
lâyetegayyer (A.) [ لایتغير ] değişmez.
lâyetenâhi (A.) [ لا یتناهی ] sonsuz.
lâyetezelzül (A.) [ لا یتزلزل ] sarsılmaz.
lâyiha (A.) [ لایحه ] tasarı.
lâyuad (A.) [ لایعد ] sayısız.
lâzevâl (A.) [ لازوال ] yok olmaz, ölümsüz.
lâzım (A.) [ 1 [ لازم .gerekli. 2.geçişsiz.
lâzıme (A.) [ لازمه ] gerekli.

leâli (A.) [ لئالی ] inciler.

**ابو فيصل الحربي** · 2009-10-10, 01:50 PM

leb (F.) [ لب ] dudak.
lebâleb (F.) [ لبالب ] ağzına kadar dolu.
leben (A.) [ لبن ] süt.
leb-i derya (F.) [ لب دریا ] sahil, deniz kenarı.
lecâcet (A.) [ لجاجت ] inat.
lecûc (A.) [ لجوج ] inatçı.
ledünnî (A.) [ لدنی ] Tanrı sırlarıyla ilgili.
leffen (A.) [ لفا ] ilişikte.
leh (A.) [ له ] yan, yana, yararına.
lehv (A.) [ 1 [ لهو .oyun. 2.yararı olmayan işler.
leîm (A.) [ لئيم ] alçak.
leîmâne (A.-F.) [ لئيمانه ] alçakça.
leked (F.) [ 1 [ لکد .tekme. 2.çifte.
lekedâr (F.) [ لکه دار ] lekeli.
lem’a (A.) [ لمعه ] parıltı.
lemeân (A.) [ لمعان ] parıldama.
lemeât (A.) [ لمعات ] parıltılar.
lems (A.) [ لمس ] dokunma.
lemyezel (A.) [ 1 [ لم یزل .yok olmayan, kalıcı. 2.Tanrı.
leng (F.) [ لنگ ] aksak, topal.
lerzân (F.) [ لرزان ] titrek.
lerziş (F.) [ لرزش ] titreme.
leşker (F.) [ 1 [ لشکر .asker. 2.ordu.
letâfet (A.) [ 1 [ لطافت .hoşluk. 2.yumuşaklık. 3.güzellik.
letâif (A.) [ لطائف ] şakalar, fıkralar, latifeler.
levâhık (A.) [ لواحق ] ekler.
levâyih (A.) [ لوایح ] tasarılar.
levâzım (A.) [ لوازم ] gereçler, gerekli şeyler.
levend (F.) [ 1 [ لوند .Osmanlı deniz eri. 2.ayyaş. 3.zampara. 4.kabadayı.
levh (A.) [ لوح ] levha.
levha (A.) [ لوحه ] plaka, tabela.
levn (A.) [ 1 [ لون .renk. 2.tür.
levs (A.) [ لوث ] pislik.
levze (A.) [ 1 [ لوزه .badem. 2.bademcik.
leyâlî (A.) [ ليالی ] geceler.
leyl (A.) [ ليل ] gece.
leyle (A.) [ ليله ] gece.
leylî (A.) [ ليلی ] yatılı.
leylünehâr (A.) [ ليل و نهار ] gece gündüz.
leyyin (A.) [ لين ] yumuşak.
lezâiz (A.) [ لذات ] lezzetler.
lezîz (A.) [ لذیذ ] lezzetli.
lezzât (A.) [ 1 [ لذات .lezzetler. 2.zevkler.
lezzet (A.) [ 1 [ لذت .lezzet, tad. 2.zevk.

libas (A.) [ لباس ] giysi.
licâm (F.) [ لجام ] gem.
lifâfe (A.) [ لفافه ] sargı.
ligâm (F.) [ 1 [ لگام .gem. 2.dizgin.
lihâf (A.) [ لحاف ] yorgan.
lihye (A.) [ لحيه ] sakal.
lîk (F.) [ ليک ] ama ancak.
likâ (A.) [ 1 [ لقا .buluşma. 2.yüz.
lîme (F.) [ ليمه ] parça.
lîmû (F.) [ ليمو ] limon.
lisân (A.) [ لسان ] dil.
lisanî (A.) [ لسانی ] dil ile ilgili.
lisâniyyat (A.) [ لسانيات ] dilbilim.
lise (A.) [ لثه ] diş eti.
livâ (A.) [ لوا ] sancak, bayrak.
livata (A.) [ لواطه ] kulamparalık, oğlancılık.
liyakat (A.) [ لياقت ] yaraşma.

lu’bet (A.) [ لعبت ] oyuncak.
lu’betbaz (A.-F.) [ لعبت باز ] kuklacı.
luâb (A.) [ لعاب ] salya.
lugât (A.) [ 1 [ لغات .sözlük. 2.kelimeler.
lugat (A.) [ 1 [ لغت .söz. 2.sözlük. 3.kelime.
lugaz (A.) [ لغز ] bilmece.
lukme (A.) [ لقمه ] lokma.
lûle (F.) [ 1 [ لوله .boru. 2.lüle, kağıt külah.
lutf (A.) [ 1 [ لطف .iyilik, lütuf. 2.güzellik.
lutfeylemek ilgi göstermek, iyilik etmek.
lutfkâr (A.-F.) [ لطفکار ] lütuf sahibi.
lutufdîde (A.-F.) [ لطف دیده ] iyilik görmüş, lütuf görmüş.
lutufkâr (A.-F.) [ لطفکار ] lütuf sahibi.

lü’lü (A.) [ لؤلؤ ] inci.
lübb (A.) [ لب ] öz.
lücce (A.) [ 1 [ لجه .kalabalık. 2.gümüş. 3.deniz, engin su.
lüknet (A.) [ لکنت ] dil tutukluğu.
lüle (F.) [ 1 [ لوله .boru. 2.lüle, kağıt külah.
lüzum (A.) [ لزوم ] gereklilik, lazım olma.
lüzum görmek gerekli bulmak.

**ابو فيصل الحربي** · 2009-10-10, 01:53 PM

mâ (A.) [ ما ] su.
mâ (F.) [ ما ] biz.
ma’âyib (A.) [ معایب ] kusurlar, ayıplar.
ma’ber (A.) [ معبر ] geçit.
ma’ni (A.) [ معنی ] anlam.
ma’raz (A.) [ معرض ] sergi.
ma’reke (A.) [ معرکه ] savaş alanı.
ma’şerî (A.) [ معشری ] kollektif.
maâbid (A.) [ معابد ] mabetler, ibadet yerleri.
maâbir (A.) [ معابر ] geçitler.
maâd (A.) [ 1 [ معاد .dönüş yeri. 2.ahiret.
mâadâ (A.) [ ماعدا ] dışında, -den başka, başka, öte, yanı sıra.
maâdin (A.) [ معادن ] madenler.
maalesef (A.) [ مع الأسف ] ne yazık ki.
maalmemnûniye (A.) [ مع الممنونيه ] seve seve.
maânî (A.) [ معانی ] anlamlar.
maârif (A.) [ 1 [ معارف .bilimler. 2.kültür. 3.Millî Eğitim Bakanlığı.
maarif nezareti millî eğitim bakanlığı.
maâş (A.) [ 1 [ معاش .geçim. 2.aylık.
271
maatteessüf (A.) [ مع التأسف ] ne yazık ki, üzülerek, maalesef.
maazâlik (A.) [ مع ذلک ] bununla birlikte.
maâzallah (A.) [ معاذ الله ] esirgesin.
mâba’dut-tabîa (A.) [ مابعدالطبيعه ] fizik ötesi, doğa ötesi.
mâba’duttabîiyye (A.) [ مابعدالطبيعيه ] ************fizik, doğa ötesi.
mâbad (A.) [ مابعد ] sonraki.
mâbadı var (A.-T.) devam edecek, sürecek, arkası var.
mabed (A.) [ 1 [ معبد .tapınak. 2.ibadethane.
mâbeyn (A.) [ 1 [ مابين .arası. 2.padişah sarayı.
mabud (A.) [ معبود ] ibadet edilen,
mâcera (A.) [ 1 [ ماجرا .cereyan eden. 2.serüven.
mâceraperest (A.-F.) [ ماجراپرست ] maceracı.
maceraperestî (A.-F.) [ ماجراپرستی ] maceracılık, maceraperestlik.
mâdâmülhayat (A.) [ مادامالحيات ] ömür boyu.
madde be madde (A.-F.) [ ماده بماده ] madde madde.
maddî (A.) [ 1 [ مادی .madde ile ilgili. 2.materyalist.
maddiyet (A.) [ مادیت ] maddîlik.
maddiyye (A.) [ 1 [ مادیه .madde ile ilgili. 2.matetaryalist.
mâde (F.) [ ماده ] dişi.
mâdelet (A.) [ معدلت ] adalet.
madeniyyât (A.) [ معدنيات ] madencilik bilimi, mineraloji.
mâder (F.) [ مادر ] anne.
maderî (F.) [ مادری ] anne ile ilgili, ana tarafı.
272
mâderzâd (F.) [ مادرزاد ] anadan doğma.
mâdiyân (F.) [ مادیان ] kısrak.
madûd (A.) [ معدود ] sayılı.
madûd olmak sayılmak.
mâdum (A.) [ معدوم ] yok olmuş.
mâdumiyet (A.) [ معدوميت ] yokluk.
mâdun (A.) [ مادون ] ast, aşağıda, alt.
mâfevk (A.) [ مافوق ] üst, üstü, yukarısı.
mafsal (A.) [ مفصل ] eklem.
magâre (A.) [ مغاره ] mağara.
mağâk (F.) [ 1 [ مغاک .çukur. 2.mezar.
mağâzî (A.) [ 1 [ مغازی .savaşlar, gazalar. 2.savaş öyküleri.
mağbûn (A.) [ مغبون ] aldatılmış.
mağdûr (A.) [ مغدور ] haksızlığa uğramış.
mağdur etmek haksızlığa uğratarak zor durumda bırakmak.
mağdur olmak haksızlığa uğramayarak zor durumda kalmak.
mağduriyet (A.) [ مغدوریت ] haksızlığa uğrama, mağdur olma.
mağfiret (A.) [ مغفرت ] yarlıgama.
mağfiret etmek yarlıgamak.
mağfur (A.) [ مغفور ] yarlıganmış.
mağlata (A.) [ مغلطه ] laf salatası, yanıltmaca.
mağlub (A.) [ مغلوب ] yenik.
mağmûm (A.) [ مغموم ] gamlı, kederli.
273
mağrib (A.) [ 1 [ مغرب .batı. 2.akşam namazı. 3.Kuzeybatı Afrika. 4.Fas.
mağrur (A.) [ مغرور ] gururlu, kendini beğenmiş.
mağrûr olmak gururlanmak.
mağrûrane (A.-F.) [ مغرورانه ] gururlanarak, kendini beğenerek.
mağsub (A.) [ مغصوب ] gaspedilmiş.
mağşuş (A.) [ مغشوش ] karışmış.
mağz (F.) [ 1 [ مغز .beyin. 2.iç, öz. 3.ilik.
mağzûb (A.) [ مغضوب ] gazaba uğratılmış.
mâh (F.) [ ماه ] ay.
mahabbet (A.) [ محبت ] sevgi.
mahabbet eylemek sevmek.
mahâfil (A.) [ 1 [ محافل .mahfiller. 2.toplantı yerleri.
mahâkim (A.) [ محاکم ] mahkemeler.
mahal (A.) [ محل ] yer.
mahall (A.) [ محل ] yer.
mahallî (A.) [ 1 [ محلی .yerel. 2.yerli.
mahalliye (A.) [ محليه ] yerel.
mâhâne (F.) [ ماهانه ] aylık.
mahâret (A.) [ مهارت ] beceri.
mâhasal (A.) [ ماحصل ] sonuç.
mahâsin (A.) [ محاسن ] iyilikler, güzellikler.
mâhazar (A.) [ ماحضر ] hazırda olan.
mahâzin (A.) [ مخازن ] mahzenler.
274
mahâzîr (A.) [ محاذیر ] sakıncalar.
mahbes (A.) [ محبس ] hapishane.
mahbûb (A.) [ 1 [ محبوب .sevilen. 2.sevgili.
mahbus (A.) [ 1 [ محبوس .hapsedilmiş. 2.hapishane.
mahcûb (A.) [ 1 [ محجوب .örtülmüş. 2.utangaç.
mahcûb etmek utandırmak.
mahcûb olmak utanmak.
mahcûbiyet (A.) [ محجوبيت ] utangaçlık.
mahcûz (A.) [ محجوظ ] hacizli.
mahcûz olmak haczedilmek.
mahdud (A.) [ محدود ] sınırlı, kasıtlı.
mahdum (A.) [ مخدوم ] oğul.
mâhe (F.) [ ماهه ] matkap.
mahfaza (A.) [ محفظه ] kutu, kap.
mahfî (A.) [ مخفی ] gizli.
mahfil (A.) [ 1 [ محفل .toplantı yeri. 2.cami mahfili.
mahfiyyen (A.) [ مخفيا ] gizlice.
mahfuz (A.) [ محفوظ ] korunmuş, saklanmış.
mâh-ı nev (F.) [ ماه نو ] hilal, ay.
mâh-ı sipihr [ ماه سپهر ] ay, gökyüzündeki ay.
mâhî (F.) [ ماهی ] balık.
mahir (A.) [ ماهر ] becerili, maharetli.
mahiyet (A.) [ ماهيت ] asıl, esas, içyüzü.
275
mahkûk (A.) [ محکوک ] kazılmış, kazılarak yazılmış, yontulmuş.
mahkum (A.) [ محکوم ] hüküm giymiş.
mahkûm etmek hüküm giydirmek.
mahkum olmak hüküm giymek.
mahlas (A.) [ مخلص ] takma ad.
mahlû (A.) [ مخلوع ] tahttan indirilmiş.
mahluk (A.) [ مخلوق ] yaratık.
mahlul (A.) [ محلول ] erimiş, çözülmüş, hallolmuş.
mahlut (A.) [ مخلوط ] karışık.
mahmûd (A.) [ 1 [ محمود .övülmüş. 2.hamd edilmiş.
mahmul (A.) [ محمول ] yüklü.
mahmur (A.) [ مخمور ] uykulu, baygın.
mâhpâre (F.) [ 1 [ ماه پاره .ay parçası. 2.çok güzel.
mahrec (A.) [ مخرج ] çıkış yeri.
mahrem (A.) [ 1 [ محرم .nikah düşmeyen. 2.gizli.
mâhru (F.) [ ماهرو ] ay yüzlü, güzel yüzlü.
mahruk (A.) [ محروق ] yanık, yanmış.
mahrûkat (A.) [ محروقات ] yakacak.
mahrum (A.) [ محروم ] yoksun.
mahrum etmek yoksun bırakmak.
mahrum olmak yoksun kalmak.
mahrumiyet (A.) [ محروميت ] yoksunluk, mahrumluk.
mahrut (A.) [ مخروط ] koni.
276
mahsûb (A.) [ محسوب ] hesap edilen.
mahsûl (A.) [ محصول ] ürün, sonuç.
mahsur (A.) [ محصور ] kuşatılmış.
mahsus (A.) [ 1 [ مخصوص .özgü, ayrılmış. 2.bilerek.
mahsûs (A.) [ مخصوص ] hissedilen, hissedilir.
mahşer (A.) [ 1 [ محشر .kıyamet yeri. 2.aşırı kalabalık.
mâhtâb (F.) [ ماهتاب ] mehtap.
mahtûm (A.) [ مختوم ] mühürlü.
mahtût (A.) [ 1 [ مخطوط .yazılı. 2.çizili.
mahv (A.) [ 1 [ محو .yok etme. 2.yok olma.
mahvetmek (A.-T.) yok etmek.
mahz (A.) [ محض ] sırf, sade, tam.
mahzar (A.) [ 1 [ محضر .huzur, kat. 2.görünüş.
mahzun (A.) [ محزون ] hüzünlü.
mahzun etmek hüzünlendirmek.
mahzun olmak hüzünlenmek.
mahzûnane (A.-F.) [ محزونانه ] hüzünlü bir halde.
mahzur (A.) [ محذور ] sakınca.
mahzur görmek sakıncalı bulmak.
mahzûzat (A.) [ محظوظات ] hoşa gidecek şeyler.
mâî (A.) [ 1 [ مائی .su ile ilgili. 2.mavi.
mâ-i mukattar [ ماء مقطر ] damıtık su.
mâide (A.) [ مائده ] sofra.
277
mâil (A.) [ 1 [ مائل .eğilimli, istekli. 2.eğimli, meyilli. 3.çalan.
mâil olmak eğilim göstermek.
maîşet (A.) [ معيشت ] geçim, dirlik.
maiyyet (A.) [ معيت ] birlik, beraberlik, yanında bulunma.
mak’ad (A.) [ 1 [ مقعد .makat, kıç. 2.minder.
makâbir (A.) [ مقابر ] mezarlar, kabirler.
mâkabl (A.) [ ماقبل ] önceki, önü.
mâkablettârih (A.) [ ماقبل التاریخ ] tarih öncesi.
makâl (A.) [ مقال ] söz.
makam (A.) [ 1 [ مقام .yer. 2.kat, huzur. 3.musikî makamı
makâmat (A.) [ مقامات ] makamlar.
makarr (A.) [ 1 [ مقر .başkent. 2.merkez.
makâsıd (A.) [ مقاصد ] maksatlar.
makber (A.) [ مقبر ] mezar.
makbere (A.) [ مقبره ] mezar.
makbul (A.) [ مقبول ] kabul edilen, beğenilen.
makbuz (A.) [ 1 [ مقبوض .alınmış. 2.alındı belgesi.
makdem (A.) [ مقدم ] gelme, geliş.
makdur (A.) [ 1 [ مقدور .güç. 2.elden gelen.
makes (A.) [ معکس ] yansıma yeri.
makes bulmak (A.-T.) yansımak, yansıyacak yer bulmak.
makes olmak (A.-T.) yansıtmak, yansıma yeri olmak.
makhûr (A.) [ 1 [ مقهور .kahrolmuş, yenilmiş. 2.gazaba uğramış.
mâkiyan (F.) [ ماکيان ] tavuk.
makrun (A.) [ مقرون ] yakın.
maksad (A.) [ مقصد ] amaç.)
maksûd (A.) [ مقصود ] istenilen, maksat.
makta (A.) [ 1 [ مقطع .kesim yeri. 2.kesit.)
maktel (A.) [ 1 [ مقتل .öldürme yeri. 2.ünlü birinin ölümü üzerine yazılan şiir.
maktû (A.) [ 1 [ مقطوع .kesilmiş, kesik. 2.pazarlık yapılmaz.
maktül (A.) [ مقتول ] öldürülen.
maktül olmak öldürülmek.
mâkul (A.) [ معقول ] akla uygun.
makûlat (A.) [ معقولات ] aklî bilgiler.
makûle (A.) [ مقوله ] kategori.
makûs (A.) [ 1 [ معکوس .ters. 2.uğursuz.
mal (A.) [ 1 [ مال .mal. 2.servet.
mâlâmâl (F.) [ مالامال ] dopdolu.
mâlî (A.) [ 1 [ مالی .mal ile ilgili. 2.maliye ile ilgili.
mâlihulya (Yun.-A.) [ مالی خوليا ] melankoli.
mâlik (A.) [ مالک ] sahip.
mâlikiyet (A.) [ مالکيت ] sahip olma.
maliye (A.) [ ماليه ] devletin gelir ve gider işlerini takip eden bakanlık ve ona
bağlı daireler.
malûl (A.) [ معلول ] özürlü, hastalıklı.
malûlen (A.) [ معلولا ] sakatlanmış olarak, özürlü olarak.
279
malûlîn (A.) [ معلولين ] hastalar, sakatlar.
malûm (A.) [ معلوم ] bilinen.
malûm olmak anlaşılmak, bilinmek.
malûmat (A.) [ معلومات ] bilgi.
malûmatfurûş (A.-F.) [ معلومات فروش ] bilgiçlik taslayan.
malûmatfurûşluk (A.-F.-T.) bilgiçlik taslama.
malûmatfurûşluk etmek bilgiçlik taslamak.
mâmafih (A.) [ مع مافيه ] bununla birlikte.
mâmelek (A.) [ ماملک ] sahip olunan.
mamûl (A.) [ 1 [ معمول .yapılmış, imal edilmiş. 2.alışılmış.
mamûlat (A.) [ معمولات ] imal edilenler.
mamûlün fevkinde alışılmışın ötesinde.
mamûr (A.) [ معمور ] bayındır, imar edilmiş.
mamûr edilmek bayındırlaştırılmak, imar edilmek.
mamûr etmek bayındırlaştırmak.
mamûr olmak bayındır olmak.
mamûre (A.) [ معموره ] bayındır yer.
mamûriyet (A.) [ معموریت ] bayındırlık.
mana (A.) [ معنی ] anlam.
manalandırmak anlam kazandırmak.
manen (A.) [ 1 [ معنا .mana yolu ile. 2.gönülden.
mânend (F.) [ مانند ] gibi.
manevî (A.) [ 1 [ معنوی .anlam ile ilgili. 2.ruh ile ilgili.
280
maneviyat (A.) [ 1 [ معنویات .manaya dayalı şeyler. 2.moral değerler.
mani (A.) [ معنی ] engel.
mani olmak engel olmak.
mânia (A.) [ مانعه ] engel.
manidar (A.-F.) [ معنی دار ] anlamlı.
mansıb (A.) [ منصب ] devlet memuriyetindeki makam.
mansıbdar (A.-F.) [ منصبدار ] makam sahibi devlet memuru.
mansur (A.) [ منصور ] Tanrı’nın yardımıyla zafer kazanan.
mantıkan (A.) [ منطقا ] mantık bakımından.
mantıkî (A.) [ منطقی ] mantıklı.
mantıkiyyûn (A.) [ منطقيون ] mantıkçılar, mantık bilginleri.
manzar (A.) [ 1 [ منظر .seyir yeri. 2.görünüş. 3.yüz.
manzara (A.) [ منظره ] görünüm.
manzum (A.) [ منظوم ] nazmedilmiş.
manzûmât (A.) [ منظومات ] manzumeler.
manzûme (A.) [ 1 [ منظومه .dizilmiş. 2.vezinli söz, şiir. 3.sistem.
manzur (A.) [ 1 [ منظور .bakılan. 2.dikkat çeken.
manzur olmak görülmek, göze çarpmak.
mâr (F.) [ مار ] yılan.
maraz (A.) [ مرض ] hastalık.
marazî (A.) [ مرضی ] hastalıklı, hastalkla ilgili.
mârgîr (F.) [ مارگير ] yılancı, yılan tutan.
marifet (A.) [ 1 [ معرفت .bilme. 2.ustalık, beceri. 3.aracı.
281
mariz (A.) [ مریض ] hasta.
mârpîç (F.) [ مارپيچ ] marpuç, nargile marpucu.
maruf (A.) [ 1 [ معروف .bilinen. 2.ünlü, tanınmış.
marûf olmak tanınmak, bilinmek.
maruz (A.) [ 1 [ معروض .arzedilen, sunulan. 2.karşı karşıya kalma, tutulma.
maruz olmak karşı karşıya kalmak.
maruzat (A.) [ معروضات ] sunulanlar, arzedilecek şeyler.
mâsabak (A.) [ ماسبق ] geçen, geçmiş.
masâri (A.) [ مصارع ] dizeler, mısralar.
masârif (A.) [ مصارف ] harcamalar.
masdar (A.) [ 1 [ مصدر .çıkış yeri, kaynak. 2.masdar.
mâsebak (A.) [ ماسبق ] geçen, geçmiş.
mashara (A.) [ مسخره ] soytarı.
mâsiva (A.) [ 1 [ ماسوی .Tanrı’nın dışındaki varlıklar. 2.dünyaya özgü her şey.
masiyet (A.) [ 1 [ معصيت .günah. 2.isyan.
maskat (A.) [ 1 [ مسقط .düşüş yeri.
maskat-ı re’s [ مسقط رأس ] doğum yeri.
maslahat (A.) [ 1 [ مصلحت .iş. 2.dirlik düzenlik.
maslahatgüzar (A.-F.) [ مصلحت گزار ] elçi adına devlet işlerini yürüten.
masnû (A.) [ 1 [ مصنوع .yapma, yapay. 2.sanatlı.
masraf (A.) [ مصرف ] harcama, gider.
masrû (A.) [ مصروع ] saralı.
masrûf (A.) [ مصروف ] harcanmış.
282
masruf olmak harcanmak.
mass (A.) [ مص ] emme.
massetmek emmek, çekmek.
mâst (F.) [ ماست ] yoğurt.
mastaba (A.) [ 1 [ مصطبه .meyhane. 2.sedir.
masum (A.) [ 1 [ معصوم .suçsuz, günahsız. 2.küçük çocuk.
masumane (A.-F.) [ معصومانه ] masumca.
masume (A.) [ 1 [ معصومه .suçsuz, günahsız. 2.küçük kız çocuğu.
masumiyet (A.) [ معصوميت ] masumluk, suçsuzluk.
masûn (A.) [ مصون ] korunmuş, saklanmış.
masûn kalmak korunmak, zarar gelmemek.
mâşe (F.) [ ماشه ] maşa.
maşer (A.) [ معشر ] toplum.
maşerî (A.) [ معشری ] kollektif, ortaklaşa.
mâşıta (A.) [ ماشطه ] kadın makyajcısı, kadın kuaförü.
mâşî (A.) [ ماشی ] yürüyen.
mâşiyen (A.) [ ماشيا ] yürüyerek.
maşrık (A.) [ مشرق ] doğu.
maşûk (A.) [ معشوق ] (erkek) sevgili.
maşuka (A.) [ معشوقه ] (bayan) sevgili.
matbaa (A.) [ مطبعه ] basımevi.
matbah (A.) [ مطبخ ] mutfak.
matbû (A.) [ 1 [ مطبوع .basılı. 2.hoşa giden, hoş.
283
matbûat (A.) [ 1 [ مطبوعات .basın. 2.basılı şeyler.
mâtem (A.) [ ماتم ] yas.
mâtem tutmak yas tutmak.
mâtemdar (A.-F.) [ ماتمدار ] yaslı.
mâtemî (A.-F.) [ ماتمی ] yaslı.
mâtemli (A.-T.) yaslı.
mâtemserâ (A.-F.) [ ماتمسرا ] yas tutulan ev.
mâtemzede (A.-F.) [ ماتم زده ] yaslı.
matla (A.) [ 1 [ مطلع .doğuş yeri. 2.kaside ve gazelin ilk beyti.
matlab (A.) [ 1 [ مطلب .konu. 2.istek.
matlub (A.) [ 1 [ مطلوب .istenilen, aranan. 2.alacak.
matlûb etmek istemek.
matrûd (A.) [ مطرود ] kovulmuş.
matrûş (A.) [ 1 [ مطروش .sakalsız. 2.tıraşlanmış.
matuf (A.) [ معطوف ] yönelik, çevrili.
matûh (A.) [ معتوه ] bunak, bunamış.
matûhe (A.) [ معتوهه ] bunak, bunamış (bayan).
mâvaka (A.) [ ماوقع ] olup biten.
mâverâ (A.) [ 1 [ ماورا .öte, ötesinde. 2.ahiret, öbür dünya.
mavtın (A.) [ موطن ] yurt tutulan yer.
mâye (F.) [ 1 [ مایه .maya. 2.para. 3.mal. 4.güç.
mâyedar (F.) [ 1 [ مایه دار .mayalı. 2.paralı. 3.mal sahibi. 4.güçlü.
mâyi (A.) [ مایع ] sıvı.
284
mayûb (A.) [ 1 [ معيوب .kusurlu. 2.ayıplanmış.
mazanna (A.) [ 1 [ مظنه .ermiş sanılan.2.zan altındaki.
mazarrat (A.) [ 1 [ مضرت .zarar verme. 2.zarar.
mazarrât (A.) [ مضرات ] zararlar.
mazbata (A.) [ مضبطه ] tutanak.
mazbata tanzim etmek tutanak düzenlemek.
mazbut (A.) [ 1 [ مضبوط .zaptedilmiş. 2.kayda geçirilmiş. 3.derli toplu. 4.sağlam.
mazbutat (A.) [ مضبوطات ] kayda geçirilenler.
mazeret (A.) [ معذرت ] özür.
mazerethâh (A.-F.) [ معذرت خواه ] özür dileyen.
mazhar (A.) [ 1 [ مظهر .ortaya çıkış yeri. 2.şereflenme, nail olma.
mazhar olmak karşılaşmak, nail olmak.
mâzi (A.) [ ماضی ] geçmiş, geçmiş zaman.
mazlum (A.) [ 1 [ مظلوم .zulme uğramış. 2.sesiz sedasız.
mazlumâne (A.-F.) [ مظلومانه ] mazlumca.
mazlûmiyet (A.) [ 1 [ مظلوميت .mazlumluk, zulme uğramışlık. 2.sesiz sedasız
olma.
mazmaza (A.) [ مضمضه ] gargara.
mazmaza yapmak gargara yapmak, ağızda su çalkalamak.
mazmun (A.) [ 1 [ مضمون .kavram. 2.ince söz.
maznun (A.) [ مظنون ] zanlı.
maznun olmak zan altında kalmak.
mazrub (A.) [ 1 [ مضروب .dövülen. 2.çarpılan.
285
mazruf (A.) [ 1 [ مظروف .kaba konulan. 2.zarflı.
mâzu (F.) [ مازو ] mazı.
mazûl (A.) [ معزول ] görevden alınmış, azledilmiş.
mazul olmak görevden alınmak, azledilmek.
mazur (A.) [ معذور ] özürlü.

me’vâ (A.) [ مأوا ] sığınma yeri.
me’yûs (A.) [ مأیوس ] umutsuz.
me’yûs etmek umutsuz bırakmak.
me’yûs olmak umudunu yitirmek.
meâb (A.) [ مآب ] sığınma yeri.
meâd (A.) [ 1 [ معاد .dönüş yeri. 2.ahiret.
meâhiz (A.) [ مآخذ ] kaynaklar.
meâl (A.) [ مآل ] anlam.
meâric (A.) [ معارج ] merdivenler.
meâsî (A.) [ 1 [ معاصی .isyanlar. 2.günahlar.
meâyib (A.) [ معایب ] kusurlar, ayıplar.
mebâd (F.) [ مباد ] sakın, aman sakın, olmaya.
mebâdâ (F.) [ مبادا ] sakın, aman sakın, olmaya.
mebâdî (A.) [ مبادی ] ilkeler, prensipler.
mebâhis (A.) [ مباحث ] konular, bahisler.
mebânî (A.) [ 1 [ مبانی .temeller. 2.yapılar, binalar.
mebde’ (A.) [ 1 [ مبدأ .başlangıç noktası.
mebde-i tarih [ مبدأ تاریخ ] tarih başlangıcı.
286
mebhas (A.) [ 1 [ مبحث .bölüm, fasıl. 2.bilim.
mebhûs (A.) [ مبحوث ] bahsedilen.
mebhût (A.) [ مبهوت ] şaşkın.
meblağ (A.) [ 1 [ مبلغ .tutar. 2.para.
mebnâ (A.) [ مبنی ] bina.
mebnî (A.) [ 1 [ مبنی .dayanan. 2.bina edilmiş.
mebsût (A.) [ مبسوط ] yaygın, açık.
mebsûten (A.) [ مبسوطا ] yaygın olarak.
mebus (A.) [ 1 [ مبعوث .gönderilmiş. 2.milletvekili. 3.ölümden sonra dirilen.
mebzûl (A.) [ مبذول ] bol.
mebzûlen (A.) [ مبذولا ] bolca.
mebzûliyet (A.) [ مبذوليت ] bolluk.
mec’ûl (A.) [ مجعول ] yapay.
mecâl (A.) [ 1 [ مجال .güç, kuvvet. 2.fırsat.
mecâlis (A.) [ مجالس ] meclisler.
mecâmi (A.) [ مجامع ] toplantı yerleri.
mecânîn (A.) [ مجانين ] mecnunlar, çılgınlar.
mecbûr (A.) [ 1 [ مجبور .zorunlu. 2.zora koşulmuş.
mecbûrî (A.) [ مجبوری ] zorunlu.
mecbûriyet (A.) [ مجبوریت ] zorunluluk.

**ابو فيصل الحربي** · 2009-10-10, 01:54 PM

meccânen (A.) [ مجانا ] parasız olarak.
meccânî (A.) [ مجانی ] parasız.
mecd (A.) [ مجد ] ululuk.
mecelle (A.) [ مجله ] dergi.
mechûl (A.) [ مجهول ] bilinmeyen.
mechûlât (A.) [ مجهولات ] bilinmeyenler.
mechûliyet (A.) [ مجهوليت ] bilinmezlik.
mechûlünneseb (A.) [ مجهول النسب ] **yasak kelime** çocuğu.
mecîd (A.) [ مجيد ] ulu.
meclis (A.) [ مجلس ] toplantı yeri.
meclisefrûz (A.-F.) [ مجلس افروز ] meclisi aydınlatan, meclisi şenlendiren.
meclûb (A.) [ 1 [ مجلوب .celbedilmiş. 2.aşık, tutkun.
mecma’ (A.) [ مجمع ] toplantı yeri.
mecmû’ (A.) [ مجموع ] toplam, tümü.
mecmûa (A.) [ 1 [ مجموعه .dergi. 2.küçük risale veya farklı kitapların bir araya
getirildiği eser.
mecmûan (A.) [ مجموعا ] toplam olarak.
mecnûn (A.) [ 1 [ مجنون .delice seven. 2.cinli. 3.Leyla’nın aşığı.
mecnûnâne (A.-F.) [ مجنونانه ] çılğınca, delicesine.
mecrâ (A.) [ 1 [ مجرا .su yatağı. 2.yol, güzergah.
mecrûh (A.) [ مجروح ] yaralı.
mecrûhîn (A.) [ مجروحين ] yaralılar.
mecûsî (A.) [ مجوسی ] ateşperest, ateşe tapan.
meczûb (A.) [ 1 [ مجذوب .cezbedilmiş. 2.Tanrı sevgisiyle cezbeye kapılan. 2.deli.
med’uv (A.) [ مدعو ] davetli.
med’uvvîn (A.) [ مدعوین ] davetliler.
288
medâfin (A.) [ مدافن ] mezarlar.
medâr (A.) [ 1 [ مدار .yörünge 2.dönence. 3.vesile, vasıta. 4.yardımcı.
medâric (A.) [ مدارج ] merdivenler.
medâris (A.) [ مدارس ] medreseler.
medd (A.) [ 1 [ مد .uzatma. 2.çekme.
meddâh (A.) [ 1 [ مداح .çok öven. 2.meddah.
meded (A.) [ مدد ] yardım, medet.
mededhâh (A.-F.) [ مددخواه ] yardım isteyen.
mededkâr (A.-F.) [ مددکار ] yardım eden, yardımcı.
mededres (A.-F.) [ مددرس ] yardıma koşan, imdada koşan.
medenî (A.) [ 1 [ مدنی .şehirli. 2.uygar. 3.görgülü. 4.Medineli.
medenîleşmek uygarlaşmak.
medeniyyet (A.) [ مدنيت ] uygarlık.
medfa (A.) [ مدفع ] top.
medfen (A.) [ مدفن ] mezar, defin yeri.
medfû (A.) [ 1 [ مدفوع .çıkarılmış. 2.dışkı. 3.para kasasından çıkmış.
medfûn (A.) [ مدفون ] gömülü, defnedilmiş.
medfûn edilmek gömülmek.
medh (A.) [ مدح ] övgü.
medhal (A.) [ 1 [ مدخل .giriş. 2.giriş yeri. 3.başlangıç. 4.dehalet.
medhaldâr (A.-F.) [ مدخلدار ] parmağı olan, müdahale etmiş olan.
medhaldar bulunmak (A.-F.-T.) parmağı olmak; müdahalesi bulunmak.
medhedilmek övülmek.
289
medhetmek övmek.
medhiye (A.) [ مدحيه ] övgü.
medhiyyât (A.) [ مدحيات ] övgüler.
medhûş (A.) [ مدهوش ] dehşete kapılmış.
medîd (A.) [ 1 [ مدید .uzun. 2.çekilmiş.
medîde (A.) [ 1 [ مدیده .uzun. 2.çekilmiş.
medîha (A.) [ مدیحه ] övgü şiiri, kaside.
medîhagû (A.-F.) [ مدیحه گو ] övgü şairi, kaside şairi.
medîne (A.) [ 1 [ مدینه .şehir. 2.Medine.
medînetünnebî (A.) [ مدینة النبی ] Medine.
medînetüsselam (A.) [ مدینة السلام ] Bağdat.
medlûl (A.) [ مدلول ] kanıt olarak gösterilen.
medresevî (A.) [ مدرسوی ] medrese ile ilgili.
medrûs (A.) [ 1 [ مدروس .eski, yırtık pırtık. 2.ders olarak verilen.
medyûn (A.) [ مدیون ] borçlu.
mefâhîm (A.) [ مفاهيم ] mefhumlar.
mefâhir (A.) [ مفاخر ] övünülecek şeyler.
mefâsıl (A.) [ مفاصل ] eklemler.
mefâtih (A.) [ مفاتيح ] anahtarlar.
mefhar (A.) [ مفخر ] övünç kaynağı.
mefhum (A.) [ مفهوم ] kavram.
mefhûm olmak anlaşılmak.
mefkûd (A.) [ 1 [ مفقود .kayıp. 2.yok olmuş.
290
mefkûd olmak 1.kaybolmak. 2.yok olmak.
mefkûre (A.) [ مفکوره ] ülkü, ideal.
mefkûrevî (A.) [ مفکوروی ] ülkü ile ilgili.
meflûc (A.) [ مفلوج ] felçli.
meflûc olmak felç olmak, kımıldayamaz hale gelmek.
meflûciyet (A.) [ 1 [ مفلوجيت .felçlilik. 2.kıpırdayamama.
mefrûş (A.) [ مفروش ] döşenmiş.
mefrûşat (A.) [ مفروشات ] döşeme.
mefrûz (A.) [ مفروز ] ayırılmış.
mefrûz (A.) [ مفروض ] farzedilmiş.
meftûh (A.) [ 1 [ مفتوح .açık. 2.fethedilmiş. 3.fethalı.
meftûn (A.) [ مفتون ] tutkun, aşık.
meftûn etmek aşık etmek.
meftûn olmak aşık olmak, tutulmak.
meftûniyet (A.) [ مفتونيت ] tutkunluk.
meger (F.) [ 1 [ مگر .meğer. 2.oysa.
meges (F.) [ مگس ] sinek.
meğâk (F.) [ 1 [ مغاک .çukur. 2.mezar.
meh (F.) [ مه ] ay.
mehâbet (A.) [ مهابت ] heybetlilik.
mehâlik (A.) [ مهالک ] tehlikeli yerler.
mehâr (F.) [ مهار ] yular, dizgin.
mehaz (A.) [ مأخذ ]] kaynak.
291
mehbil (A.) [ مهبل ] rahim yolu.
mehd (A.) [ مهد ] beşik.
mehekk (A.) [ محک ] mihenk taşı.
mehîb (A.) [ مهيب ] heybetli.
mehl (A.) [ مهل ] süre tanıma.
mehleke (A.) [ مهلکه ] tehlikeli yer.
mehlikâ (F.-A.) [ مه لقا ] ay yüzlü, güzel yüzlü.
mehpare (F.) [ 1 [ مه پاره .ay parçası. 2.güzel yüzlü.
mehpeyker (F.) [ مه پيکر ] güzel yüzlü, parlak yüzlü.
mehr (A.) [ مهر ] mehir.
mehrû (F.) [ مهرو ] ay yüzlü, güzel yüzlü.
mehtâb (F.) [ مهتاب ] mehtap, ay ışığı.
mehûz (A.) [ مأخوذ ] alınmış.
mehveş (F.) [ 1 [ مهوش .ay gibi, ay kadar güzel. 2.güzel yüzlü.
mekân (A.) [ 1 [ مکان .yer. 2.ev.
mekâre (A.) [ مکاره ] kiralık binek veya yük hayvanı.
mekâreci (A.-T.) binek veya yük hayvanı kiralayan.
mekârim (A.) [ مکارم ] cömertlikler.
mekâtîb (A.) [ مکاتيب ] mektuplar.
mekâtib (A.) [ مکاتب ] okullar.
mekâtib-i âliye [ مکاتب عاليه ] yüksekokullar.
mekâtib-i askeriye [ مکاتب عسکریه ] askerî okullar.
mekhûl (A.) [ مکحول ] sürmeli.
292
meknûn (A.) [ 1 [ مکنون .dizili. 2.gizli.
mekr (A.) [ مکر ] hile.
mekrûh (A.) [ مکروه ] iğrenç.
meks (A.) [ مکث ] duralama, duraklama.
meksur (A.) [ مکسور ] kırık.
mekşûf (A.) [ مکشوف ] keşfedilmiş.
mekteb (A.) [ 1 [ مکتب .okul. 2.ekol.
mekteb-i âlî [ مکتب عالی ] yüksekokul.
mekteb-i harbiye [ مکتب حربيه ] harp okulu.
mekteb-i i’dâdî [ مکتب اعدادی ] lise.
mekteb-i ibtidâî [ مکتب ابتدائی ] ilkokul.
mekteb-i rüşdî [ مکتب رشدی ] ortaokul.
mekteb-i sultânî [ مکتب سلطانی ] Galatasaray Lisesi.
mektep (A.) [ مکتب ] okul.
mektub (A.) [ 1 [ مکتوب .yazılı. 2.mektup.
mektûbat (A.) [ مکتوبات ] mektuplar.
mektûbî (A.) [ مکتوبی ] valilik özel kalem müdürü.
mektûm (A.) [ مکتوم ] gizli.
melabe (A.) [ ملعبه ] oyuncak.
melâbis (A.) [ ملابس ] giysiler.
melah (F.) [ ملخ ] çekirge.
melahat (A.) [ ملاحت ] yüz güzelliği.
melâhide (A.) [ ملاحده ] dinsizler, tanrıtanımazlar.
293
melâik (A.) [ ملائک ] melekler.
melâike (A.) [ ملائکه ] melekler.)
melâl (A.) [ ملال ] sıkıntı, usanma.
melalli (A.-T.) sıkıntılı.
melanet (A.) [ ملعنت ] melunluk.
melce (A.) [ ملجأ ] sığınak, sığınacak yer.
melekât (A.) [ ملکات ] yetiler.
meleke (A.) [ ملکه ] yeti.
meleksîmâ (A.) [ ملک سيما ] melek yüzlü güzel.
melekût (A.) [ ملکوت ] ruhlar alemi.
melfûfen (A.) [ ملفوفا ] ilişikte.
melhûz (A.) [ ملحوظ ] düşünülen, öngörülen.
melik (A.) [ ملک ] padişah.
mellah (A.) [ ملاح ] gemici.
melsûk (A.) [ ملصوق ] yapışık.
melûf (A.) [ مألوف ] alışık.
melun (A.) [ ملعون ] lanet olası.
memâlik (A.) [ 1 [ ممالک .ülkeler. 2.topraklar, diyarlar.
memât (A.) [ ممات ] ölüm.
memduh (A.) [ ممدوح ] övülmüş.
memer (A.) [ ممر ] geçit.
memhûr (A.) [ ممهور ] mühürlü.
memleket (A.) [ 1 [ مملکت .ülke. 2.şehir.
294
memlûk (A.) [ مملوک ] köle.
memnû (A.) [ ممنوع ] yasak.
memnûa (A.) [ ممنوعه ] yasak.
memnûiyet (A.) [ منوعيت ] yasak olma hali.
memnûn (A.) [ 1 [ ممنون .mutlu, razı. 2.sevinçli.
memnun etmek 1.mutlu edilmek, razı edilmek. 2.sevindirilmek.
memnuniyet (A.) [ ممنونيت ] memnunluk.
memûl (A.) [ مأمول ] umulan, beklenilen.
memur (A.) [ 1 [ مأمور .görevli. 2.devlet memuru.
memurîn (A.) [ مأمورین ] memurlar, görevliler.
memûriyet (A.) [ مأموریت ] memurluk.
memzuc (A.) [ ممزوج ] karışık.
men (F.) [ من ] ben.
men’ (A.) [ 1 [ منع .engel olma, alıkoyma. 2.engel olunma, alıkonulma.
3.yasaklama. 4.yasaklanma.
men’ edilmek yasaklanmak.
men’ etmek 1.engel olmak, alıkoymak. 2.yasaklamak.
men’ olunmak yasaklanmak.
menâbi’ (A.) [ منابع ] kaynaklar.
menâfi’ (A.) [ منافع ] menfaatler, çıkarlar, yararlar.
menâkıb (A.) [ مناقب ] menkıbeler, övgüye değer özellikler.
menâm (A.) [ 1 [ منام .uyku. 2.rüya.
menâre (A.) [ مناره ] minare.
295
menâsıb (A.) [ مناصب ] makamlar.
menâtık (A.) [ مناطق ] bölgeler.
menâzır (A.) [ مناظر ] manzaralar.
menâzil (A.) [ 1 [ منازل .konaklar. 2.aşamalar.
menba (A.) [ 1 [ منبع .kaynak. 2.pınar.
menfâ (A.) [ منفی ] sürgün.
menfaat (A.) [ منفعت ] çıkar, yarar.
menfaatperest (A.-F.) [ منفعت پرست ] çıkarcı.
menfâlık (A.-T.) sürgün hayatı.
menfez (A.) [ منفذ ] nüfuz etme yeri, delik, yarık, giriş veya çıkış yolu.
menfî (A.) [ 1 [ منفی .olumsuz. 2.hep olumsuz düşünen, her şeye olumsuz
yaklaşan. 3.sürgüne gönderilmiş.
menfur (A.) [ منفور ] nefret edilen.
menhî (A.) [ منهی ] yasaklanmış.
menhiyat (A.) [ منهيات ] yasaklar.
menhus (A.) [ منحوس ] uğursuz.
meni (A.) [ منی ] sperma.
menî (F.) [ منی ] benlik.
menî’ (A.) [ منيع ] aşılmaz, sarp, geçit vermez.
menkabe (A.) [ منقبه ] ünlü kişilerin yaşamlarına ilişkin ve çoğu gerçekle
bağdaşmaz öyküler.
menkûha (A.) [ منکوحه ] nikahlı hanım, eş.
menkul (A.) [ 1 [ منقول .nakledilen. 2.anlatılan, rivayet edilen.
menkûş (A.) [ منقوش ] nakışlı, işlemeli, desenli.
296
mensûb (A.) [ منصوب ] nispet edilen, ait, bağlı.
mensûbîn (A.) [ منصوبين ] mensuplar.
mensubiyet (A.) [ منصوبيت ] mensup olma, bağlı olma.
mensûc (A.) [ منسوج ] dokunmuş.
mensûcât (A.) [ 1 [ منسوجات .dokumalar. 2.dokuma sektörü.
mensûh (A.) [ منسوخ ] hükümsüz.
mensûr (A.) [ منثور ] düzyazı.
menşe (A.) [ منشا ] köken..
menşur (A.) [ 1 [ منشور .ferman. 2.prizma.
menus (A.) [ 1 [ مأنوس .alışılmış. 2.alışkın.
menût (A.) [ منوط ] bağlı.
menzil (A.) [ 1 [ منزل .konak. 2.ev. 3.bir günde gidilebilen yol.
menzil alınmak yol alınmak.
menzil almak yol almak.
menzilgâh (A.-F.) [ منزلگاه ] konak yeri.
mer’î (A.) [ مرئی ] yürürlükte, geçerli.
mera (A.) [ مرعی ] otlak.
merâkiz (A.) [ مراکز ] merkezler.
merâm (A.) [ مرام ] amaç, anlatılmak istenen şey.
merâret (A.) [ مرارت ] acılık.
merâsî (A.) [ مراثی ] ağıtlar, mersiyeler.
merâsim (A.) [ 1 [ مراسم .törenler. 2.tören.
merâtib (A.) [ مراتب ] rütbeler, mertebeler.
297
merbut (A.) [ مربوط ] bağlı.
merbûtiyet (A.) [ 1 [ مربوطيت .bağlılık. 2.düşkünlük, aşırı ilgi.
mercân (A.) [ مرجان ] mercan.
merci (A.) [ مرجع ] başvuru yeri.
merd (F.) [ 1 [ مرد .adam. 2.yiğit.
merdâne (F.) [ مردانه ] yiğitçe.
merdiven (F.) [ نردبان ] merdiven.
merdûd (A.) [ مردود ] reddedilmiş, kabul edilmemiş.
merdum (F.) [ 1 [ مردم .insan. 2.halk. 3.gözbebeği.
merdumharlık (F.-T.) insan eti yeme, yamyamlık..
merdüm (F.) [ 1 [ مردم .insan. 2.halk. 3.gözbebeği.
merdümek (F.) [ مردمک ] gözbebeği.
merdümgiriz (F.) [ مرمگریز ] insanlardan kaçan.
merdümhar (F.) [ مردم خوار ] insan yiyen, yamyam.
merdümî (F.) [ 1 [ مردمی .insanlık. 2.yiğitlik.
meremmet (A.) [ مرمت ] onarım.
meremmet etmek onarmak.
merg (F.) [ مرگ ] ölüm.
mergub (A.) [ مرغوب ] rağbet edilen, aranılan, istenilen.
merhale (A.) [ 1 [ مرحله .aşama. 2.konak, menzil.
merhamet (A.) [ مرحمت ] acıma.
merhamet etmek acımak.
merhametli (A.-T.) acıyan.
298
merhametsiz (A.-T.) acımasız.
merhem (A.) [ مرهم ] pomad, yara kremi.
merhemsâz olmak çare bulmak.
merhûm (A.) [ مرحوم ] (erkek) ölü.
merhûme (A.) [ مرحومه ] (bayan) ölü.
merhun (A.) [ 1 [ مرهون .rehinli, ipotekli. 2.zamana bağlı, bir şeye bağlı.
merih (A.) [ مریخ ] Mars.
merkad (A.) [ مرقد ] mezar.
merkeb (A.) [ 1 [ مرکب .binit. 2.eşek.
merkum (A.) [ مرقوم ] adı geçen, anılan; yazılmış.
merkûz (A.) [ مرکوز ] dikili, dikilmiş.
mermi (A.) [ مرمی ] kurşun.
mermûz (A.) [ 1 [ مرموز .gizemli. 2.rumuzlu.
merrât (A.) [ مرات ] defalar.
merre (A.) [ مره ] defa.
mersiye (A.) [ مرثيه ] ağıt, mersiye.
mertebe (A.) [ 1 [ مرتبه .derece. 2.miktar.
merzagî (A.) [ مرزغی ] bataklık.
merzüban (F.) [ 1 [ مرزبان .sınır muhafızı. 2.sınır beyi.
mesâ (A.) [ مسا ] akşam.
mesâcid (A.) [ مساجد ] mesçitler.
mesafe (A.) [ مسافه ] uzaklık.
mesâha (A.) [ مساحه ] ölçüm.
299
mesai (A.) [ مساعی ] çalışma, çalışmalar.
mesâib (A.) [ مصائب ] musibetler.
mesâil (A.) [ مسائل ] meseleler.
mesâkîn (A.) [ 1 [ مساکن .yoksullar. 2.miskinler.
mesâkin (A.) [ مساکن ] konutlar.
mesâme (A.) [ مسامه ] derideki küçük delikler.
mesârif (A.) [ مصارف ] harcamalar.
mesâvî (A.) [ مساوی ] kötülükler.
mescid (A.) [ مسجد ] mesçit.
mesdûd (A.) [ مسدود ] kapalı, set çekili, tıkalı.
mesel (A.) [ 1 [ مثل .örnek. 2.özlü söz. 3.öğretici hikaye.
meselâ (A.) [ مثلا ] örneğin.
mesele (A.) [ 1 [ مسئله .mesele, konu. 2.sorun. 3.problem.
meserrât (A.) [ مسرات ] sevinçler.
meserret (A.) [ مسرت ] sevinç.
mesh (A.) [ مسخ ] silme, sıvama.
meshetmek silmek, sıvamak.
meshûr (A.) [ مسحور ] büyülenmiş.
meshûr etmek büyülemek.
meshûr olmak büyülenmek.
mesîh (A.) [ مسيح ] İsa.
mesîhî (A.) [ مسيحی ] Hıristiyan.
mesîhiyyet (A.) [ مسيحيت ] Hıristiyanlık.
300
mesîr (A.) [ 1 [ مسير .seyir yeri. 2.güzergah.
mesîre (A.) [ مسيره ] gezinti yeri.
mesken (A.) [ مسکن ] konut.
mesken etmek yurt tutmak.
mesken ittihaz etmek (A.-T.) yurt tutmak, mesken edinmek.
meskenet (A.) [ مسکنت ] miskinlik.
meskûkât (A.) [ مسکوکات ] madenî paralar, sikkeler.
meskûn (A.) [ مسکون ] yerleşilmiş, iskan edilmiş.
meslah (A.) [ مسلخ ] mezbaha.
meslek (A.) [ 1 [ مسلک .yol, tarz. 2.sistem. 3.uğraşı, meslek.
meslûl (A.) [ مسلول ] veremli.
mesmû (A.) [ مسموع ] duyulan, işitilen.
mesmûat (A.) [ مسموعات ] duyulanlar, işitilenler.
mesmûm (A.) [ مسموم ] zehirli.
mesned (A.) [ 1 [ مسند .dayanak. 2.makam.
mesnevîhan (A.-F.) [ مثنوی خوان ] mesnevi okuyan.
mesruk (A.) [ مسروق ] çalınmış.
mesrûr (A.) [ مسرور ] sevinçli.
mesrûrane (A.-F.) [ مسرورانه ] sevinçle.
messah (A.) [ مساح ] ölçümcü.
mest (F.) [ مست ] sarhoş, mest.
mestâne (F.) [ مستانه ] sarhoşça.
mestî (F.) [ مستی ] sarhoşluk.
301
mest-i harâb (F.-A.) [ مست خراب ] körkütük sarhoş.
mest-i harâb olmak körkütük sarhoş olmak.
mestûr (A.) [ مستور ] örtülü, gizli, kapalı.
mestûr (A.) [ مسطور ] yazılı.
mesud (A.) [ 1 [ مسعود .mutlu, saadetli. 2.kutlu.
mesûdâne (A.-F.) [ مسعودانه ] mesutça, bahtiyarlıkla.
mesuliyet (A.) [ مسئوليت ] sorumluluk.
meş’al (A.) [ مشعل ] meşale.
meş’um (A.) [ مشئوم ] uğursuz, şom.
meş’ûr (A.) [ مشعور ] bilinçli, şuurlu.
meşâgil (A.) [ مشاغل ] uğraşlar.
meşâhîr (A.) [ مشاهير ] ünlüler.
meşâil (A.) [ مشاعل ] meşaleler.
meşakkat (A.) [ مشقت ] sıkıntı, güçlük.
meşakkat çekmek sıkıntı çekmek, güçlüğe katlanmak.
meşâmm (A.) [ مشام ] burun.
meşârık (A.) [ مشارق ] doğular.
meşâyih (A.) [ مشایخ ] şeyhler.
meşbû (A.) [ 1 [ مشبوع .dolu. 2.tok, doygun.
meşcer (A.) [ مشجر ] ağaçlık.
meşcere (A.) [ مشجره ] ağaçlık.
meşgale (A.) [ مشغله ] uğraşı.
meşgûliyet (A.) [ مشغوليت ] iş güç.
302
meşhed (A.) [ مشهد ] şehit düşülen yer.
meşher (A.) [ مشهر ] sergi, sergilenen yer.
meşhûd (A.) [ مشهود ] görülmüş, gözlenmiş.
meşhûd olmak görülmek, gözlenmek.
meşhûn (A.) [ مشحون ] dolu.
meşhûr (A.) [ مشهور ] ünlü, tanınmış, bilinen.
meşîhat (A.) [ 1 [ مشيخت .şeyhlik. 2.şeyhlik makamı.
meşk (A.) [ 1 [ مشق .yazı örneği. 2.temrin.
meşk (F.) [ مشک ] kırba.
meşkûk (A.) [ مشکوک ] şüphe götürür.
meşkûkiyyet (A.) [ مشکوکيت ] şüphe götürme.
meşkûr (A.) [ مشکور ] övülen, beğenilen.
meşreb (A.) [ 1 [ مشرب .yaratılış, tabiat. 2.içme yeri.
meşrebe (A.) [ مشربه ] maşrapa.
meşrû (A.) [ مشروع ] yasal.
meşrûbât (A.) [ مشروبات ] içilecek şeyler.
meşrûh (A.) [ مشروح ] açıklanmış, şerhedilmiş.
meşrûhât (A.) [ مشروحات ] açıklamalar.
meşrûiyyet (A.) [ مشروعيت ] yasallık.
meşrût (A.) [ مشروط ] koşullu.
meşrut olunmak şart koşulmak.
meşşâte (A.) [ مشاطه ] gelin süsleyen.
meşveret (A.) [ مشورت ] danışma.
303
meşveret etmek danışmak.
metâ (A.) [ متاع ] mal, eşya.
metâli (A.) [ مطالع ] doğuş yerleri.
metânet (A.) [ متانت ] dayanıklılık.
metbû (A.) [ متبوع ] uyulan, izinden gidilen, tâbi olunan.
metin (A.) [ متين ] sağlam, dayanıklı.
metn (A.) [ متن ] yazıya dökülmüş bilgi.
metremik’ab (A.) [ مترو مکعب ] metreküp.
metrûk (A.) [ متروک ] terkedilmiş.
metrûkat (A.) [ متروکات ] miras olarak bırakılanlar, geride bırakılanlar.
metrûkiyete uğramak (A.-T.) terkedilmek, metruk bırakılmak.
mev’ize (A.) [ موعظه ] öğüt.
mev’ûd (A.) [ 1 [ موعود .vaat edilmiş. 2.vadeli.
mevâd (A.) [ مواد ] maddeler.
mevârid (A.) [ موارد ] konular, hususlar, yerler.
mevc (A.) [ موج ] dalga.
mevce (A.) [ موجه ] dalga.
mevcûd (A.) [ 1 [ موجود .var. 2.hazır. 3.varlık.
mevcûdât (A.) [ موجودات ] varlıklar.
mevcûdiyet göstermek varlık göstermek.
mevcûdiyyet (A.) [ موجودیت ] var olma, varlık.
meveddet (A.) [ مودت ] sevgi.
mevhibe (A.) [ موهبه ] bağış.
304
mevhûm (A.) [ موهوم ] vehmedilmiş, asılsız, kuruntuya dayalı.
mevki (A.) [ 1 [ موقع .durum, konum. 2.yer.
mevkib (A.) [ موکب ] alay, kafile.
mevkif (A.) [ 1 [ موقف .durak. 2.istasyon.
mevki-i rüchan (A.-F.) [ موقع رجحان ] tercih mevkii.
mevkûf (A.) [ موقوف ] vakfedilmiş.
mevkufleh (A.) [ موقوف له ] vakfeden.
mevlâ (A.) [ 1 [ مولی .Tanrı. 2.efendi. 3.velî. 4.köle azat eden.
mevlid (A.) [ 1 [ مولد .doğum yeri, doğuş yeri. 2.mevlüt.
mevsuk (A.) [ موثوق ] güvenilir, belgeye dayanan.
mevsûkiyet (A.) [ موثوقيت ] güvenilirlik, belgeye dayanma.
mevsûm (A.) [ موسوم ] adlandırılmış.
mevt (A.) [ موت ] ölüm.
mevtâ (A.) [ موتا ] ölüler.
mevtâî (A.) [ موتائی ] ölümcül.
mevtın (A.) [ موطن ] yurt.
mevzi (A.) [ موضع ] yer.
mevzi’î (A.) [ موضعی ] yerel.
mevzû (A.) [ موضوع ] konu.
mevzu-i bahis (A.-F.) [ موضوع بحث ] sözkonusu.
mevzun (A.) [ 1 [ موزون .biçimli, düzgün. 2.vezinli.
mey (F.) [ 1 [ می .şarap. 2.içki.
meyânında (F.-T.) arasında.
meydân (A.) [ ميدان ] alan.
meygûn (F.) [ ميگون ] şarap rengi.
meyhâne (F.) [ ميخانه ] şarap içilen yer, içkievi.
meyhâr (F.) [ ميخوار ] içkici.
meyil (A.) [ ميل ] istek, eğilim.
meyil vermek eğilim göstermek.
meykede (F.) [ ميکده ] meyhane.
meyl (A.) [ 1 [ ميل .eğim. 2.eğilim, istek. 3.yatkınlık.
meyl etmek (A.-T.) eğilmek.
meymene (A.) [ ميمنه ] sağ kanat.
meymûn (A.) [ ميمون ] uğurlu.
meysere (A.) [ ميسره ] sol kanat.
meyt (A.) [ ميت ] ölü.
meyus (A.) [ مأیوس ] umutsuz, üzgün.
meyvedâr (F.) [ ميوه دار ] meşveli.
meyyâl (A.) [ 1 [ ميال .eğimli. 2.eğilimli.
meyyit (A.) [ ميت ] ölü.
mezâhib (A.) [ مذاهب ] mezhepler.
mezâlim (A.) [ مظالم ] zulümlerr.
mezâmin (A.) [ 1 [ مضامن .kavramlar. 2.incelikler. 3.semboller.
mezargâh (A.-F.) [ مزارگاه ] mezar yeri.
mezâri (A.) [ مزارع ] tarlalar.
mezâyâ (A.) [ مزایا ] meziyetler, üstünlükler.
mezbele (A.) [ مزبله ] çöplük, döküntü alanı.
mezbuh (A.) [ مذبوح ] boğazlanmış.
mezbûr (A.) [ مزبور ] anılan, belirtilen.
mezc (A.) [ مزج ] karıştırma.
mezcetmek (A.-T.) karıştırmak.
mezellet (A.) [ مذلت ] düşkünlük.
mezheb (A.) [ 1 [ مذهب .yol. 2.mezhep. 3.ekol.
mezîd etmek (A.-T.) arttırmak, çoğaltmak.
meziyyât (A.) [ مزیات ] meziyetler, üstünlükler.
meziyyet (A.) [ مزیت ] üstünlük.
mezkûr (A.) [ مذکور ] zikredilen, belirtilen, adı geçen.
mezmûm (A.) [ مذموم ] kötülenmiş, ayıplanmış.
mezra (A.) [ مزرع ] tarla.
mezra’a (A.) [ مزرعه ] tarla.
mezrû (A.) [ مزروع ] ekili.
mezun (A.) [ 1 [ مأذون .izinli. 2.diplomalı.
mezunen (A.) [ مأذونا ] izin alarak, izinli olarak.

mıkraz (A.) [ مقراض ] makas.
mıntaka (A.) [ 1 [ منطقه .bölge, mıntıka. 2.iklim kuşağı.
mısbah (A.) [ مصباح ] kandil.
mısdak (A.) [ مصداق ] ölçüt, kriter.
mısra (A.) [ مصراع ] dize.
mıtrak (A.) [ 1 [ مطرق .değnek. 2.tokmak. 3.çekiç.
mızrab (A.) [ مضرب ] mızrap.
mızrak (A.) [ مزراق ] kargı.
miâd (A.) [ ميعاد ] buluşma yeri.
micmer (A.) [ مجمر ] buhurdan.
midevî (A.) [ معدوی ] mideyi yormayan.
midhat (A.) [ مدحت ] övgü.

mie (A.) [ مائه ] yüz.
miftah (A.) [ مفتاح ] anahtar.
miğfer (A.) [ مغفر ] tulga.
mîh (F.) [ ميخ ] çivi.
mihekk (A.) [ محک ] mihenk taşı.
mihen (A.) [ محن ] sıkıntılar.
mihmân (F.) [ مهمان ] konuk.
mihmannevaz (F.) [ مهمان نواز ] misafirsever.
mihmannevazlık (F.-T.) misavirseverlik.
mihmannüvaz (F.) [ مهمان نواز ] misafirsever.
mihmânserâ (F.) [ مهمان سرا ] misafirhane.
mihnet (A.) [ محنت ] sıkıntı, acı, dert.
mihr (F.) [ 1 [ مهر .sevgi. 2.güneş.
mihrak (A.) [ محراق ] odak.
mihrbân (F.) [ مهربان ] sevgi dolu, şefkatli.
mihter (F.) [ 1 [ مهتر .daha büyük. 2.büyük insan.
mihver (A.) [ محور ] eksen.
mik’ab (A.) [ مکعب ] küp.
mîkat (A.) [ 1 [ ميقات .buluşma yeri. 2.buluşma zamanı.
mikdar (A.) [ 1 [ مقدار .miktar. 2.değer. 3.derece.
mikraz (A.) [ مقراض ] makas.
mikyas (A.) [ مقياس ] ölçek, ölçü.
mil (A.) [ 1 [ ميل .şiş. 2.yol işareti.
mîlâd (A.) [ ميلاد ] doğum günü.
milel (A.) [ 1 [ ملل .milletler. 2.dinler.
milhafe (A.) [ ملحفه ] yorgan.
milk (A.) [ ملک ] mülk.
millet (A.) [ 1 [ ملت .din. 2.ulus.
millî (A.) [ ملی ] ulusal.
milliyetperver (A.-F.) [ مایت پرور ] milliyetçi, nasyonalist.
milliyetperverlik (A.-F.-T.) milliyetçilik, nasyonalizm.
milliyye (A.) [ مليه ] ulusal.
mîna (F.) [ مينا ] mine.
minba’d (A.) [ من بعد ] bundan sonra.
minelkadim (A.) [ من القدیم ] eskiden beri.
minen (A.) [ منن ] minnetler.
minkale (A.) [ منقله ] iletki.
minkar (A.) [ منقار ] gaga.
minkaş (A.) [ منقاش ] cımbız.
minnetdâr (A.-F.) [ منتدار ] minnet altında kalan.
minşâr (A.) [ منشار ] bıçkı.
minvâl (A.) [ منوال ] tarz, yol.
mir’ât (A.) [ مرآت ] ayna.
mirâc (A.) [ معراج ] miraç, göğe ağma.
mîrahur (A.-F.) [ ميرآخور ] imrahor.
miralay (F.-T.) [ ميرآلای ] albay.
mirâren (A.) [ مرارا ] defalarca, birçok kez.
mirashâr (A.-F.) [ ميراث خوار ] mirasyedi.
mirliva (F.-A.) [ ميرلوا ] tuğgeneral.
mirsâd (A.) [ مرصاد ] gözlemevi, gözlem yeri.
mirvaha (A.) [ مروحه ] yelpaze.
mirza (F.) [ ميرزا ] beyzade.
mîsak (A.) [ ميثاق ] sözleşme.
misal (A.) [ ] örnek.
misal almak örnek almak.
misâli (A.-T.) gibi.
misillü (A.-T.) gibi.
miskin (A.) [ 1 [ مسکين .zavallı, uyuşuk. 2.cüzzamlı.
miskîn (F.) [ مسکين ] misk sürülmüş, miskli.
misl (A.) [ 1 [ مثل .gibi. 2.kat.
mîşîn (F.) [ ميشين ] meşin.
mithara (A.) [ مطهره ] matara.
mîvedar (F.) [ ميوه دار ] meyvalı.
miyâh (A.) [ مياه ] sular.
miyân (F.) [ 1 [ ميان .orta. 2.bel. 3.ara.
miyâr (A.) [ معيار ] ölçü.
mizâc (A.) [ مزاج ] huy, tabiat, mizaç.
mîzan (A.) [ 1 [ ميزان .terazi. 2.ölçü. 3.terazi burcu. 4.mahşer günü, kıyamet
günü.

mû (F.) [ مو ] kıl.
muhafazakâr (A.-F.) [ محافظه کار ] tutucu.
mu‘arrif (A.) [ 1 [ معرف .tanıtan, sunan, bildiren. 2.hayır sahiplerinin adlarını
okuyan müezzin.

**ابو فيصل الحربي** · 2009-10-10, 01:55 PM

mu’cizât (A.) [ معجزات ] mucizeler.
mu’cizegû (A.-F.) [ 1 [ معجزه گو .mucizeler anlatan. 2.mucize gibi söyleyen.
mu’tâ (A.) [ 1 [ معطی .veri. 2.verilen, verilmiş.
mu’tâd (A.) [ معتاد ] alışılmış.
mu’tâde (A.) [ معتاده ] alışılmış.
mu’tiyat (A.) [ معطيات ] veri.
muabbir (A.) [ معبر ] rüya yorumcusu.
muaccel (A.) [ 1 [ معجل .peşin. 2.acele edilmiş.
muaddil (A.) [ معدل ] denk.
muâdele (A.) [ معادله ] denklem.
muâdelet (A.) [ معادلت ] denklik.
muâdil (A.) [ معادل ] denk, eşdeğer.
muâfiyet (A.) [ 1 [ معافيت .muaf tutulma. 2.bağışıklık.
muâhede (A.) [ معاهده ] ahitleşme, antlaşma.
muâhede yapmak antlaşma yapmak.
muâhedenâme (A.-F.) [ معاهده نامه ] antlaşma metni.
muâheze (A.) [ مؤاخذه ] çıkışma, azarlama, paylama.
muahhar (A.) [ مؤخر ] sonraki, daha sonraki, geç.
muakkib (A.) [ معقب ] takip eden, izleyen.
mualla (A.) [ معلی ] yüce, yüksek.
muallak (A.) [ معلق ] asılı, havada.
muallakiyet (A.) [ معلقيت ] havada kalma, asılı kalma, hükümsüz olma.
muallim (A.) [ معلم ] öğretmen.
muallimât (A.) [ معلمات ] bayan öğretmenler.
muallime (A.) [ معلمه ] bayan öğretmen.
muallimîn (A.) [ معلمين ] öğretmenler.
muamelat (A.) [ معاملات ] işlemler.
muamele (A.) [ 1 [ معامله .işlem. 2.davranış.
muamma (A.) [ معما ] bilmece.
muanber (A.) [ معنبر ] hoş kokulu, amberli.
muânid (A.) [ معاند ] inatçı.
muannid (A.) [ معند ] inatçı.
muâraza (A.) [ معارضه ] çatışkı.
muârız (A.) [ معارض ] karşıt, itirazcı.
muarrâ (A.) [ معری ] arınmış.
muâsır (A.) [ معاصر ] çağdaş.
muasırlaşmak çağdaşlaşmak.
muâşaka (A.) [ معاشقه ] sevişme.
muâvaza (A.) [ معاوضه ] değiştokuş.
muavenet (A.) [ معاونت ] yardım.
muavenet etmek yardım etmek.
muavin (A.) [ معاون ] yardımcı.
muayede (A.) [ معایده ] bayramlaşma.
muayyen (A.) [ معين ] belirli.
muazzam (A.) [ معظم ] azametli, ulu.
muazzeb (A.) [ معذب ] acı çeken, azap çeken.
muazzez (A.) [ معزز ] değerli, aziz.
mubassır (A.) [ مبصر ] okul düzenini sağlayan görevli.
mûcez (A.) [ موجز ] derli toplu, özlü.
mûcib (A.) [ 1 [ موجب .gereken. 2.sebep.
mûcib olmak sebep olmak.
mûcid (A.) [ موجد ] icat eden, mucit.
mudhike (A.) [ مضحکه ] gülünç.
mufassalan (A.) [ مفصلا ] ayrıntılı olarak.
mugâlata (A.) [ مغالطه ] yanıltmaca.
mugannî (A.) [ مغنی ] şarkıcı.
muganniye (A.) [ مغنيه ] bayan şarkıcı.
mugâyeret (A.) [ مغایرت ] zıtlık, aykırılık.
mugayir (A.) [ مغایر ] aykırı, zıt.
mugîlân (A.>F.) [ مغيلان ] deve dikeni.
muğber (A.) [ مغبر ] kırgın, gücenik.
muğber olmak kırılmak, gücenmek.
muğfil (A.) [ مغفل ] aldatan, aldatıcı.
muğlak (A.) [ مغلق ] karmaşık, çapraşık.
muğlakiyet (A.) [ مغلقيت ] karmaşıklık, çapraşıklık.
muhabbet (A.) [ محبت ] sevgi.
muhabere (A.) [ مخابره ] haberleşme.
muhabir (A.) [ مخابر ] haberci.
muhâceret (A.) [ مهاجرت ] göç.
muhacim (A.) [ 1 [ مهاجم .saldıran. 2.saldırgan.
muhacir (A.) [ مهاجر ] göçmen.
muhaddir (A.) [ مخدر ] uyuşturucu.
muhaddis (A.) [ محدث ] hadis bilgini.
muhafaza (A.) [ محافظه ] koruma.
muhafaza etmek korumak, saklamak.
muhafaza olunmak korunmak, saklanmak.
muhafazakâr (A.-F.) [ محافظه کار ] tutucu.
muhafazakârlık (A.-F.-T.) tutuculuk.
muhaffef (A.) [ مخفف ] hafifletilmiş.
muhaffif (A.) [ مخفف ] hafifletici.
muhâfız (A.) [ محافظ ] koruyucu.
muhâkemat (A.) [ 1 [ محاکمات .hüküm yürütmeler. 2.yargılamalar.
muhakeme (A.) [ 1 [ محاکمه .hüküm yürütme. 2.yargılama.
muhakkak (A.) [ 1 [ محقق .doğru. 2.kesin. 3.mutlaka.
muhakkık (A.) [ محقق ] araştırmacı, tahkik edici.
muhâl (A.) [ محال ] imkansız.
muhalefet (A.) [ مخالفت ] karşı düşüncede olma.
muhallil (A.) [ محلل ] hülleci.
muhammen (A.) [ مخمن ] tahmin edilen.
muhammer (A.) [ مخمر ] mayalı.
muhammes (A.) [ 1 [ مخمس .beşli. 2.beşgen. 3.beş dizeli şiir.
muhannens (A.) [ مخنث ] kalleş.
muhannet (A.) [ محنط ] kalleş.
muhannetlik etmek kalleşlik etmek, edilik etmek.
muharebat (A.) [ محاربات ] harpler, muharebeler.
muharebe (A.) [ محاربه ] harbetme, savaş.
muharib (A.) [ محارب ] savaşçı.
muharremât (A.) [ محرمات ] dinî yasaklar.
muharrer (A.) [ محرر ] yazılı.
muharrib (A.) [ مخرب ] tahrip edici, yıkıcı.
muharrik (A.) [ محرق ] yakıcı.
muharrir (A.) [ محرر ] yazar.
muhasara (A.) [ محاصره ] sarma, kuşatma.
muhasara etmek sarmak, kuşatmak.
muhasib (A.) [ محاسب ] muhasebeci.
muhassala (A.) [ محصله ] sonuç.
muhassas (A.) [ مخصص ] tahsis edilmiş, özgü.
muhât (A.) [ محاط ] çevrili, kuşatılmış.
muhatara (A.) [ 1 [ مخاطره .tehlike. 2.zarar, ziyan.
muhavere (A.) [ محاوره ] konuşma.
muhayyel (A.) [ مخيل ] hayal edilen.
muhayyile (A.) [ مخيله ] hayal gücü.
muhayyirülukûl (A.) [ محيرالعقول ] akıllara durgunluk veren.
muhbir (A.) [ مخبر ] haber veren, haberci.
muhık (A.) [ محق ] haklı.
muhib (A.) [ محب ] seven.
mûhiş (A.) [ موحش ] korkunç, korkutucu.
muhit (A.) [ 1 [ محيط .çevre. 2.saran, kuşatan.
muhtâc (A.) [ 1 [ محتاج .ihtiyaç sahibi. 2.yoksul.
muhtariyet (A.) [ مختاریت ] özerklik.
muhtasar (A.) [ مختصر ] kısa, özlü.
muhtasaran (A.) [ مختصرا ] kısaca.
muhtekir (A.) [ محتکر ] vurguncu.
muhtelefünfîh (A.) [ مختلف فيه ] ihtilaflı.
muhtelif (A.) [ مختلف ] türlü.
muhtelit (A.) [ مختلط ] karışık.
muhterem (A.) [ محترم ] saygın, saygıdeğer.
muhterik olmak yanmak.
muhteriz (A.) [ محترز ] kaçınan, uzak duran.
muhteşem (A.) [ محتشم ] görkemli, ihtişamlı.
muhteva (A.) [ محتوا ] içerik.
muhtevî (A.) [ محتوی ] içeren, içine alan.
muhtevî olmak içermek, içine almak.
muhteviyat (A.) [ محتویات ] içindekiler.
muhyî (A.) [ محيی ] hayat veren.
mukâbil (A.) [ 1 [ مقابل .karşılığında. 2.karşılık.
mukaddem (A.) [ 1 [ مقدم .önde. 2.önce, önceki.
mukaddemâ (A.) [ مقدما ] önceden.
mukadderat (A.) [ مقدرات ] yazgı.
mukaddes (A.) [ مقدس ] kutsal.
mukaddesat (A.) [ مقدسات ] kutsal değerler.
mukaddime (A.) [ 1 [ مقدمه .giriş. 2.önsöz.
mukallid (A.) [ مقلد ] taklitçi.
mukanna (A.) [ مقنع ] peçeli.
mukannin (A.) [ مقنن ] yasa koyucu.
mukarreb (A.) [ مقرب ] yakın.
mukarrer (A.) [ 1 [ مقرر .kararlaştırılmış. 2.kesin.
mukarrerat (A.) [ مقررات ] kararlar.
mukassır (A.) [ مقصر ] kusurlu.
mukattar (A.) [ مقطر ] damıtılmış.
mukavelat (A.) [ مقاولات ] sözleşmeler.
mukavele (A.) [ مقاوله ] sözleşme.
mukavelename (A.-F.) [ مقاوله نامه ] sözleşme metni.)
mukavemet (A.) [ مقاومت ] karşı koyma, direnme.
mukavemet etmek karşı koymak, direnmek.
mukavim (A.) [ مقاوم ] karşı koyan, direnen, dirençli.
mukavvî (A.) [ مقوی ] güç veren.
mukâyese (A.) [ مقایسه ] kıyaslama, karşılaştırma.
mukayyed (A.) [ 1 [ مقيد .bağlı, zincire vurulmuş. 2.kayıtlı.
mukayyi (A.) [ مقيیء ] kusturucu.
mukırr (A.) [ مقر ] itirafçı.
mukîm (A.) [ مقيم ] oturan, yerleşik.
mukni (A.) [ مقنع ] ikna edici.
muktebes (A.) [ مقتبس ] alıntı yapılmış.
muktedâ (A.) [ مقتدا ] uyulan.
muktedî (A.) [ مقتدی ] uyan.
muktedî olmak uymak.
muktedir (A.) [ مقتدر ] güçlü, iktidarlı.
muktesid (A.) [ مقتصد ] tutumlu, iktisatlı.)
muktezî (A.) [ مقتضی ] gereken.
mûmâileyh (A.) [ مومی اليه ] anılan, adı geçen.
mûmâileyhim (A.) [ مومی اليهم ] adı geçenler.
mumza (A.) [ ممضی ] imzalı, imzalanmış.
munfasıl (A.) [ منفصل ] ayrı.
munis (A.) [ مونس ] cana yakın, alışılmış.
munkalib (A.) [ منقلب ] değişen, dönüşen.
munkalib olmak değişmek, dönüşmek.
munkarız (A.) [ منقرض ] yıkılan, çöken, sönen.
munkarız olmak yıkılmak, çökmek, sönmek.
munsarif (A.) [ منصرف ] vazgeçen.
munsarif olmak vazgeçmek.
munsif (A.) [ منصف ] insaflı.
muntabık (A.) [ منطبق ] uygun, uyumlu.
muntazam (A.) [ منتظم ] düzenli, düzgün, intizamlı.
muntazaman (A.) [ منتظما ] düzenli olarak.
muntazır (A.) [ منتظر ] bekleyen.
munzam (A.) [ منضم ] ek.
mûr (F.) [ مور ] karınca.
murabba (A.) [ 1 [ مربع .dörtgen. 2.kare.
murabbauşşekl (A.) [ مربع الشکل ] dörtgen şeklinde, kare şeklinde.
murâd (A) [ مراد ] istek, arzu.
murâfaa (A.) [ مرافعه ] duruşma.
murahhas (A.) [ مرخص ] delege.
murakabe (A.) [ 1 [ مراقبه .denetim. 2.kendi iç dünyasına dalma.
murakıb (A.) [ مراقب ] denetçi.
murakka (A.) [ مرقع ] yamalı.
murassa (A.) [ مرصع ] değerli taşlarla süslenmiş.
murg (F.) [ مرغ ] kuş.
murûr etmek geçmek.
murzia (A.) [ مرضعه ] sütanne.
musâb (A.) [ مصاب ] yakalanmış, tutulmuş, uğramış.
musâb olmak yakalanmak, tutulmak.
musadif (A.) [ مصادف ] rastlayan.
musâfaha (A.) [ مصافحه ] tokalaşma.
musâfaha etmek tokalaşmak, el sıkışmak.
musahabe (A.) [ مصاحبه ] konuşma, sohbet etme.
musahhah (A.) [ مصحح ] düzeltilmiş.
musahib (A.) [ 1 [ مصاحب .arkadaş, sohbet arkadaşı. 2.padişahın özel işlerine
bakan.
musalaha (A.) [ مصالحه ] barış.
musanna 1.gösterişli. 2.usta elinden çıkmış.
musannif (A.) [ مصنف ] yazar, kitap yazarı.
musarra (A.) [ مصرع ] iki mısraı birbiriyle kafiyelendirilmiş beyit.
musattah (A.) [ مسطح ] düz.
musavver (A.) [ 1 [ مصور .resimli. 2.tasvir edilmiş.
musavvir (A.) [ مصور ] ressam.
mushaf (A.) [ مصحف ] Kur’ân.
musîbet (A.) [ 1 [ مصيبت .bela. 2.şirret, uğursuz.
mûsikîşinas (A.-F.) [ موسيقی شناس ] müzisyen.
musir (A.) [ مصر ] ısrarcı, ısrar eden.
musirrane (A.-F.) [ مصرانه ] ısrarla, ısrar ederek.
mustakim (A.) [ مستقيم ] doğru, düz, dosdoğru.
mûş (F.) [ موش ] fare.
muşamma (A.) [ مشمع ] muşamba.
mûşikâfâne (F.) [ موشکافانه ] kılı kırk yararak.
muşt (F.) [ 1 [ مشت .yumruk. 2.avuç.
muta’assıb (A.) [ متعصب ] taassup gösteren, aşırı tutucu, yobaz.
mutabık (A.) [ مطابق ] uyan, uyumlu.
mutâlebât (A.) [ مطالبات ] istekler.
mutâlebe (A.) [ 1 [ مطالبه .istek. 2.isteme, talep.
mutâlebe etmek istemek, talep etmek.
mutantan (A.) [ 1 [ مطنطن .tantanalı. 2.gösterişli.
mutarriden (A.) [ مطردا ] biteviye.
mutasarrıf (A.) [ متصرف ] sancak beyi.
mutasavvıfâne (A.-F.) [ متصوفانه ] sûfice.
mutâva’at (A.) [ مطاوعت ] baş eğme, boyun eğme, itaat.
mutavattın (A.) [ متوطن ] yurt tutmuş.
mutayebe (A.) [ مطایبه ] şakalaşma, birbirine fıkra anlatma.
mutazammin (A.) [ متضمن ] içeren.
mutazarrır (A.) [ متضرر ] zarar gören.
mutazarrır olmak zarar görmek.
muteber (A.) [ 1 [ معتبر .itibarlı. 2.geçerli.
mutedil (A.) [ 1 [ معتدل .ylıman. 2.mülayim, hoşgörülü.
mutekid (A.) [ معتقد ] inanan, inancında olan.
mutemed (A.) [ معتمد ] güvenilir.
mutî (A.) [ مطيع ] itaat eden, boyun eğen.
mutî olmak itaat etmek, boyun eğmek.
mutlak (A.) [ مطلق ] kesin.
mutlaka (A.) [ مطلقا ] kesinlikle, zorunlu olarak, kayıtsız şartsız.
mutrib (A.) [ 1 [ مطرب .çalgıcı. 2.şarkıcı.
muttasıl (A.) [ متصل ] sürekli, durmadan.
muvacehe (A.) [ مواجهه ] karşı, yüzyüze.
muvaffak (A.) [ موفق ] başarılı.
muvaffak olmak başarmak, başarılı olmak.
muvaffakiyet (A.) [ موفقيت ] başarı.
muvaffakiyet ihraz etmek başarı göstermek.
muvafık gelmek uygun olmak.
muvahhiş (A.) [ موحش ] korkutucu.
muvakkar (A.) [ موقر ] ağırbaşlı.
muvakkat (A.) [ موقت ] geçici.
muvakkaten (A.) [ موقتا ] geçici olarak.
muvâsalat (A.) [ مواصلات ] varma, ulaşma.
muvâsalat etmek ulaşmak, varmak.
muvâzaten (A.) [ موازاتا ] paralel olarak.
muvazene (A.) [ موازنه ] denge.
muvazene-i umûmiye kanunu bütçe kanunu.
muvazenesiz (A.-T.) dengesiz.
muvazi (A.) [ موازی ] paralel.
muvazzaf (A.) [ موظف ] görevli.
muzaffer olmak zafer kazanmak.
muzafferiyet (A.) [ مظفریت ] zafer kazanma.
muzdarip (A.) [ مضطرب ] ızdıraplı, acı çeken.
muzdarip etmek ızdırap vermek, üzmek.
muzır (A.) [ مضر ] zararlı, muzur.
muzlim (A.) [ مظلم ] karanlık.
muztarib (A.) [ مضطرب ] acı çeken, ızdıraplı.

mübadele (A.) [ مبادله ] değiştokuş, alışveriş.
mübahesat (A.) [ مباحثات ] tartışmalar.
mübahese (A.) [ مباحثه ] tartışma.
mübahese olunmak tartışılmak.
mübalağa (A.) [ 1 [ مبالغه .abartma. 2.abartı.
mübalağa edilmek abartılmak.
mübalağa etmek abartmak.
mübarek (A.) [ مبارک ] kutlu, bereketli.
mübareze (A.) [ 1 [ مبارزه .uğraşı, mücadele. 2.savaş.
mübareze etmek mücadele etmek.
mübaşeret olunmak girişilmek, işe başlanmak.
mübâyaa (A.) [ مبایعه ] satın alma.
mübâyaa edilmek alınmak, satın alınmak.
mübâyaa etmek almak, satın almak.
mübdi (A.) [ مبدع ] yenilik getiren, yeni bir şey bulan.
mübeşşir (A.) [ مبشر ] müjdeci, müjdeleyen.
mübhem (A.) [ مبهم ] belirsiz.
mübin (A.) [ مبين ] açıklayan, açıklayıcı.
mübrem (A.) [ مبرم ] kaçınılmaz, zorunlu.
mübremleşmek kaçınılmaz bir hal almak.
mübtedi (A.) [ 1 [ مبتدی .başlayan. 2.ilkokula başlayan öğrenci.
mübtela (A.) [ مبتلا ] uğramış, tutulmuş, yakalanmış.
mübtela olmak uğramak, tutulmak, yakalanmak.
mübtenî (A.) [ مبتنی ] dayanan.
mübtezel (A.) [ 1 [ مبتذل .ele ayağa düşmüş. 2.orta malı. 3.çok bulunan.
mücadele (A.) [ مجادله ] savaşım.
mücavir (A.) [ مجاور ] komşu.
mücazat (A.) [ 1 [ مجازات .cezalandırma. 2.karşılık verme.
mücbir (A.) [ مجبر ] zorlayıcı.
müceddid (A.) [ مجدد ] yenilikçi.
mücehhez (A.) [ مجهز ] donanmış.
mücellâ (A.) [ مجلا ] cilalı.
mücellid (A.) [ مجلد ] ciltçi.
mücerreb (A.) [ مجرب ] deneyimli.
mücerred (A.) [ 1 [ مجرد .bekar. 2.soyut.
mücmelen (A.) [ مجملا ] özetle.
mücrim (A.) [ مجرم ] suçlu.
müctemi’ (A.) [ مجتمع ] derli toplu.
müdafaa (A.) [ مدافعه ] savunma.
müdahale (A.) [ مداخله ] karışma.
müdahene (A.) [ مداهنه ] yağcılık, yardakçılık.
müdavim (A.) [ مداوم ] devam eden.
müddeî (A.) [ 1 [ مدعی .davacı. 2.inatçı.
müddet (A.) [ مدت ] süre.
müddet-i muvakkata [ مدت موقته ] geçici süre.
müddet-i tahsiliye [ مدت تحصيليه ] öğrenim süresi.
müdevver (A.) [ مدور ] yuvarlak.
müdhiş (A.) [ مدهش ] dehşet verici.
müdhişe (A.) [ مدهشه ] dehşet verici.
müdrik (A.) [ مدرک ] idrak eden.
müdrik olmak idrak etmek.
müebbeden (A.) [ مؤبدا ] ömür boyu.
müellefat (A.) [ مؤلفات ] telif edilmiş yapıtlar.
müellif (A.) [ مؤلف ] yazar.
müesses (A.) [ مؤسس ] kurulu, kurulmuş.
müessesat (A.) [ مؤسسات ] kurumlar, kuruluşlar, müesseseler.
müessese (A.) [ مؤسسه ] kurum, kuruluş.
müessif (A.) [ مؤسف ] üzücü.
müessir (A.) [ 1[ مؤثر .etkileyici, etkili.
müessiriyet (A.) [ مؤثریت ] etkileme gücü.
müessis (A.) [ مؤسس ] kurucu.
müeyyide (A.) [ مؤیده ] yaptırım.
müfekkire (A.) [ مفکره ] düşünme gücü.
müfid (A.) [ مفيد ] yararlı.
müflis (A.) [ 1 [ مفلس .iflas etmiş. 2.sefil.
müfreze (A.) [ مفرزه ] askerî birlik.
müfrit (A.) [ مفرط ] aşırı.
müfsid (A.) [ مفسد ] bozucu.
müftehir (A.) [ مفتخر ] iftihar eden.
müftekir (A.) [ 1 [ مفتقر .yoksul. 2.bağlı, muhtaç.
müfteri (A.) [ مفتری ] iftiracı.
müheyya (A.) [ مهيا ] hazır.
müheyyic (A.) [ مهيج ] heyecan verici.
mühim (A.) [ مهم ] önemli.
mühimmat (A.) [ مهمات ] savaş malzemesi.
mühimme (A.) [ مهمه ] önemli.
mühlet (A.) [ مهلت ] tanınmış süre.
mühlet vermek süre tanımak.
mühlik (A.) [ مهلک ] öldürücü.
mühr (F.) [ مهر ] mühür.
mühtedî (A.) [ مهتدی ] islam dinini kabul etmiş.
mühtez (A.) [ مهتز ] titrek.
mühürdar (F.) [ مهردار ] özel kalem müdürü.
müje (F.) [ مژه ] kirpik.
müjgan (F.) [ 1 [ مژگان . kirpik. 2.kirpikler.
mükâfat (A.) [ مکافات ] ödül.
mükâleme (A.) [ مکالمه ] konuşma.
mükâtebe (A.) [ مکاتبه ] yazışma.
mükedder (A.) [ مکدر ] kederli.
mükemmelen (A.) [ مکملا ] tam olarak, mükemmel olarak.
mükemmeliyet (A.) [ مکمليت ] mükemmellik.
mükerrer (A.) [ مکرر ] tekrarlanmış, yinelenmiş.
mükerreren (A.) [ مکررا ] tekrar tekrar.
mükeyyif (A.) [ مکيف ] keyif verici.
mükteseb (A.) [ مکتسب ] kazanılmış.
müktesebat (A.) [ مکتسبات ] bilgi birikimi.
müktesebe (A.) [ مکتسبه ] kazanılmış.
mülakat (A.) [ 1 [ ملاقات .buluşma. 2.görüşme.
mülâki olmak 1.karşılaşmak. 2.görüşmek.
mülayim (A.) [ ملایم ] yumuşak.
mülazemet etmek 1.devam etmek. 2.staj yapmak. 3.bir işle ilgilenmek.
mülazım (A.) [ ملازم ] teğmen.
mülazım-ı evvel [ ملازم اول ] üsteğmen.
mülazım-ı sâni [ ملازم ثانی ] teğmen.
mülevven (A.) [ ملون ] rengarenk.
mülevves (A.) [ ملوث ] kirli.
mülga (A.) [ ملغا ] kaldırılmış.
mülhakat (A.) [ 1 [ ملحقات .ekler. 2.bir yere bağlı olan başka yerler.
mülk (A.) [ 1 [ ملک .yurt. 2.kazanç getiren taşınmaz.
mülteci (A.) [ ملتجی ] sığınmacı.
mültefit (A.) [ ملتفت ] iltifat eden, güleryüzlü.
mülûk (A.) [ ملوک ] melikler.
mümane’et (A.) [ ممانعت ] engelleme.
mümaselet (A.) [ مماثلت ] benzerlik.
mümasil (A.) [ مماثل ] benzer, andıran.
mümasil olmak berbirine benzemek.
mümâşat (A.) [ مماشات ] uysallık, suyuna gitme, alttan alma.
mümessil (A.) [ 1 [ ممثل .temsilci. 2.sınıf temsilcisi.

**ابو فيصل الحربي** · 2009-10-10, 01:55 PM

mümeyyiz (A.) [ 1 [ مميز .katip. 2.sınava giren öğretmen.
mümeyyize (A.) [ مميزه ] tırnak işareti.
mümin (A.) [ مؤمن ] inanan, iman eden.
müminîn (A.) [ مؤمنين ] inananlar, iman edenler.
mümkin (A.) [ ممکن ] mümkün.
mümsik (A.) [ ممسک ] elisıkı.
mümtaz (A.) [ ممتاز ] seçkin.
mümtehin (A.) [ ممتحن ] sınav yapan, sınayan.
mümteni (A.) [ ممتنع ] imkansız.
mümzâ (A.) [ ممضی ] imzalı, imzalanmış.
mün’adim olmak yok olmak.
mün’akid (A.) [ منعقد ] yapılmış, imzalanmış, kabul edilmiş.
mün’akis (A.) [ منعکس ] yansıtan.
mün’im (A.) [ 1 [ منعم .Tanrı. 2.velînimet.
münâcat (A.) [ مناجات ] Tanrı’ya yakarma.
münâdi (A.) [ 1 [ منادی .müezzin. 2.tellal, çığırtkan.
münafık (A.) [ منافق ] ikiyüzlü, nifak sokucu.
münâkalat (A.) [ مناقلات ] taşımacılık.
münâkasa (A.) [ مناقصه ] açık eksiltme.
münâkaşa [ 1 [ مناقشه .tartışma. 2.irdeleme.
münâkız olmak (A.-T.) çelişmek.
münakkaş (A.) [ منقش ] nakışlı, işlemeli, desenli.
münasebat (A.) [ مناسبات ] münasebetler.
münatif (A.) [ منعطف ] çevrilmiş,yönelik.
münatif olmak çevrilmek.
münâvebeten (A.) [ مناوبة ] dönüşümlü olaram.
münaza’ât (A.) [ منازعات ] çatışmalar, çekişmeler.
münbais (A.) [ منبعث ] ileri gelen, kaynaklanan.
münbit (A.) [ منبت ] verimli.
müncemid (A.) [ منجمد ] donuk.
müncer olmak sonuçlanmak.
mündemic (A.) [ مندمج ] içinde yer alan, içinde bulunan.
mündericât (A.) [ مندرجات ] içindekiler.
münderis olmak izi kalmamak.
münebbih (A.) [ منبه ] uyarıcı, uyandırıcı.
münekkid (A.) [ منقد ] eleştirmen.
münevver (A.) [ 1 [ منور .aydınlanmış, parlak. 2.aydın fikirli.
münevver eylemek aydınlatmak.
münfail olmak gücenmek, alınmak.
münferid (A.) [ 1 [ منفرد .ayrı, tek başına. 2.tektük.
münhal (A.) [ 1 [ منحل .boş, açık. 2.çölülmüş.
münhasır (A.) [ منحصر ] dönük, ait, yönelik.
münhasıran (A.) [ منحصرا ] sırf, sadece.
münhedim olmak yıkılmak, yok olmak.
münhezim (A.) [ منهزم ] bozguna uğramış.
münhezim olmak bozguna uğramak.
müneccim (A.) [ منجم ] yıldızbilimci, astrolog.
münkasım (A.) [ منقسم ] bölünmüş.
münkasım olmak bölünmek, bölünmüş olmak.
münker (A.) [ منکر ] inkâr edilen.
münkesir (A.) [ منکسر ] kırık.
münkesir olmak kırılmak.
münkir (A.) [ منکر ] inkâr eden.
münselib olmak kalmamak.
müntahab (A.) [ منتخب ] seçilmiş, seçkin.
müntahabat (A.) [ منتخبات ] seçki, antoloji.
müntakim (A.) [ منتقم ] intikam alan.
münteha (A.) [ منتها ] son.
müntehi olmak sona ermek, son bulmak.
müntesib (A.) [ منتسب ] mensup, intisab etmiş.
müntesip bk. müntesib.
münteşir (A.) [ منتشر ] yaygın.
müphem (A.) [ مبهم ] belirsiz, belli belirsiz.
müptelâ (A.) [ مبتلا ] uğramış, tutulmuş, yakalanmış.
müptelâ olmak tutulmak, yakalanmak, uğramak.
mürâat (A.) [ مراعات ] gözetme.
müracaat (A.) [ مراجعت ] başvuru. 2.geri dönüş.
müracaat etmek 1.başvurmak. 2.geri dönmek.
müradif (A.) [ مرادف ] eşanlamlı.
mürai (A.) [ مرائی ] ikiyüzlü.
müraselât (A.) [ مراسلات ] mektuplaşmalar.
mürasele (A.) [ مراسله ] mektuplaşma.
mürde (F.) [ مرده ] ölü.
mürebbî (A.) [ مربی ] eğitmen, eğitici.
müreccah (A.) [ مرجح ] tercih sebebi, tercih edilir.
müreffeh (A.) [ مرفه ] refah içinde, bolluk içinde.
mürekkeb (A.) [ 1 [ مرکب .oluşan, bileşen. 2.mürekkep.
müretteb (A.) [ 1 [ مرتب .düzenlenmiş, tertip edilmiş. 2.dizilmiş.
mürettib (A.) [ مرتب ] dizgici.
mürevvic (A.) [ مروج ] revaç veren, propagandasını yapan.
mürg (F.) [ مرغ ] kuş.
mürgâb (F.) [ 1 [ مرغاب .ördek. 2.kurbağa.
mürid (A.) [ 1 [ مرید .buyuran. 2.şeyhe bağlı kişi, mürit.
mürit bk. murid.
mürşid (A.) [ 1 [ مرشد .şeyh. 2.doğru yolu gösteren, irşad eden.
mürteci (A.) [ مرتجع ] gerici.
mürted (A.) [ مرتد ] islam dininden çıkan.
mürtefi (A.) [ مرتفع ] yüksek.
mürtehen (A.) [ مرتهن ] rehinli, ipotekli.
mürteiş (A.) [ مرتعش ] titrek.
mürtekib (A.) [ مرتکب ] kötü bir iş yapan, işleyen.
mürteşî (A.) [ مرتشی ] rüşvetçi, rüşvet yiyen.
mürûr (A.) [ مرور ] geçme, geçip gitme, geçiş.
mürûr -i zaman [ مرور زمان ] zamanın akışı.
mürûr etmek geçmek.
mürûr eylemek 1.geçmek. 2.uğramak.
mürüvvet (A.) [ 1 [ مروت .insanlık. 2.iyilik.
müsaade (A.) [ 1 [ مساعده .izin. 2.yardım.
müsaade edilmek izin verilmek.
müsaade etmek izin vermek.
müsaadekâr (A.-F.) [ مساعده کار ] yardımcı, izin verici.
müsaadekârlık (A.-F.-T.) yardımcı olma, izin verme.
müsabaka (A.) [ مسابقه ] yarışma.
müsabık (A.) [ مسابق ] yarışmacı.
müsademe (A.) [ 1 [ مصادمه .çarpışma. 2.çatışma.
müsadere (A.) [ مصادره ] mal varlığına el koyma.
müsadere edilmek mal varlığına el konulmak.
müsadere etmek mal varlığına el koymak.
müsâdif (A.) [ مصادف ] rastlar, rastlayan.
müsafir (A.) [ 1 [ مسافر .yolcu. 2.konuk.
müsâhelekârlık (A.-F.-T.) kolaylık gösterme.
müsaid (A.) [ مساعد ] uygun.
müsalaha (A.) [ مصالحه ] barış yapma.
müsalemetkâr (A.-F.) [ مسالمت کار ] barışçıl.
müsâmaha (A.) [ مسامحه ] hoşgörü.
müsâmahakâr (A.-F.) [ مسامحه کار ] hoşgörülü.
müsamere (A.) [ 1 [ مسامره .gece eğlencesi. 2.okul piyesi.
müsâvat (A.) [ مساوات ] eşitlik.
müsâvatsızlık (A.-T.) eşitsizlik.
müsbet (A.) [ مثبت ] olumlu, pozitif.
müsebbib (A.) [ مسبب ] yol açan, sebep olan.
müseccel (A.) [ مسجل ] tescilli.
müsekkin (A.) [ مسکن ] sakinleştirici, yatıştırıcı.
müsekkit (A.) [ مسکت ] susturucu.
müsellah (A.) [ مسلح ] silahlı.
müselleme (A.) [ مسلمه ] herkes tarafından kabul edilmiş.
müselles (A.) [ مثلث ] üçgen.
müsellesat (A.) [ مثلثات ] trigonometri.
müsellesüşşekl (A.) [ مثلث الشکل ] üçgen şeklinde.
müselmân (A.) [ مسلمان ] müslüman.
müselsel (A.) [ مسلسل ] zincirleme.
müsemma (A.) [ مسمی ] adlandırılmış.
müshil (A.) [ 1 [ مسهل .kolaylaştıran. 2.ishal edici.
müsin (A.) [ مسن ] yaşlı.
müskirat (A.) [ مسکرات ] sarhoş edici şeyler.
müslim (A.) [ مسلم ] müslüman.
müsmir (A.) [ 1 [ مثمر .verimli. 2.iyi sonuç veren.
müsmiriyet (A.) [ مثمریت ] verimlilik.
müsrif (A.) [ مسرف ] savurgan.
müsta’mere (A.) [ مستعمره ] sömürge.
müstab'ed (A.) [ مستبعد ] uzak.
müsta'fî (A.) [ مستعفی ] istifa etmiş, istifa eden.
müstağnî (A.) [ مستغنی ] doygun, eyvallah etmeyen.
müstahak (A.) [ مستحق ] hak kazanmış.
müstahdem (A.) [ مستخدم ] çalışan, hizmet eden.
müstahdemîn (A.) [ مستخدمين ] çalışanlar, hizmet edenler.
müstaid (A.) [ مستعد ] yetenekli.
müstakil (A.) [ مستقل ] bağımsız.
müstakillen (A.) [ مستقلا ] bağımsız olarak, ayrıca.
müstakraza (A.) [ مستقرضه ] borç alınan.
müstamel (A.) [ 1 [ مستعمل .kullanılmış. 2.kullanılan.
müstantık (A.) [ مستنطق ] sorgu yargıcı.
müste’cir (A.) [ مستأجر ] kiracı.
müstebân olmak anlaşılmak.
müstebid (A.) [ مستبد ] despot.
müstefid olmak yararlanmak.
müstehlik (A.) [ مستهلک ] tüketici.
müstehzi (A.) [ مستهزی ] alaycı.
müstemleke (A.) [ مستملکه ] sömürge, koloni.
müstenid (A.) [ مستند ] dayanan.
müsteniden (A.) [ مستندا ] dayanarak.
müsterih (A.) [ مستریح ] gönlü rahat.
müstesnâ (A.) [ 1 [ مستثنی .apayrı. 2.dışında haricinde.
müsteşar (A.) [ مستشار ] danışman.
müsteşrik (A.) [ مستشرق ] doğubilimci, oryantalist.
müsvedde (A.) [ مسوده ] taslak.
müşa’şa (A.) [ مشعشع ] gösterişli, şaşaalı.
müşabehet (A.) [ مشابهت ] benzerlik.
müşabih (A.) [ مشابه ] benzer.
müşahedât (A.) [ مشاهدات ] gözlemler.
müşâhede (A.) [ مشاهده ] gözlem.
müşâhede edilmek gözlemlenmek.
müşâhede olunmak gözlemlenmek.
müşahhas (A.) [ مشخص ] somut.
müşarik (A.) [ مشارک ] ortak.
müşarünileyh (A.) [ مشار اليه ] anılan, adı geçen.
müşavere (A.) [ مشاوره ] danışma.
müşavere etmek danışmak.
müşekkel (A.) [ مشکل ] biçimli, kalıplı.
müşerref olmak şeref kazanmak.
müşevveş (A.) [ مشوش ] karışık.
müşfik (A.) [ مشفق ] şefkatli.
müşir (A.) [ مشير ] mareşal.
müşkil (A.) [ مشکل ] güç, zor.
müşkilât (A.) [ مشکلات ] güçlükler, zorluklar.
müşkilat çekmek zorluk çekmek, sıkıntı çekmek.
müşkilpesend (A.-F.) [ مشکل پسند ] güç beğenen.
müşt (F.) [ 1 [ مشت .yumruk. 2.avuç.
müştail (A.) [ مشتعل ] alevli.
müştak (A.) [ مشتاق ] çok isteyen, can atan.
müştehir (A.) [ مشتهر ] ünlü.
müşteki (A.) [ مشتکی ] şikayetçi.
müştemilat (A.) [ مشتملات ] eklentiler, ek yapılar.
müştereken (A.) [ مشترکا ] ortaklaşa.
mütalaa (A.) [ 1 [ مطالعه .okuma. 2.görüş. 3.inceleme.
mütareke (A.) [ متارکه ] bırakışma, karşılıklı silah bırakma
müteaddid (A.) [ متعدد ] birçok.
müteaffin (A.) [ متعفن ] kokuşmuş.
müteahhid (A.) [ متعهد ] taahhüt eden, üstlenen.
müteakib (A.) [ متعاقب ] ardından.
müteallik (A.) [ متعلق ] ilgili, ilişkin.
müteallim (A.) [ متعلم ] öğrenci.
müteammim (A.) [ متعمم ] yaygın.
müteannid (A.) [ متعند ] inatçı.
müteârife (A.) [ متعارفه ] kanıtlanmak gerektirmeyecek kadar açık.
müteassıb (A.) [ متعصب ] taassup gösteren.
mütebahhir (A.) [ متبحر ] derin bilgi sahibi.
mütebahhirane (A.-F.) [ متبحرانه ] derinlemesine.
mütebaki (A.) [ متباقی ] kalan, geriye kalan.
mütebariz (A.) [ متبارز ] açık seçik, belirgin.
mütebasbıs (A.) [ متبصبص ] yaltakçı, yardakçı.
mütebessim (A.) [ متبسم ] gülümseyen, tebessüm eden.
mütecânis (A.) [ متجانس ] aynı cinsten, homojen.
mütecâviz (A.) [ 1 [ متجاوز .aşkın. 2.saldırgan, tecavüzkâr. 3.sarkıntılık eden,
tecavüzcü.
müteceddid (A.) [ 1 [ متجدد .yenilikçi. 2.yenileşen.
mütecellî (A.) [ متجلی ] görünen, tecelli eden.
mütecessis (A.) [ متجسس ] meraklı, merak eden.
mütecessisâne (A.-F.) [ متجسسانه ] merak ederek, meraklı.
mütedair (A.) [ متدائر ] ilişkin.
mütedeyyin (A.) [ متدین ] dindar, dinine düşkün.
müteehhil (A.) [ متأهل ] evli.
müteellim (A.) [ متألم ] elemli.
müteessif (A.) [ متأسف ] üzgün.
müteessif olmak üzülmek.
müteessifâne (A.-F.) [ متأسفانه ] üzgün, esefli.
müteessir (A.) [ 1 [ متأثر .üzgün. 2.etkilenen.
müteessir olmak 1.üzülmek. 2.etkilenmek.
müteezzî (A.) [ متأذی ] eziyet çekmiş, eza görmüş.
müteezzi etmek acı çektirmek.
mütefekkir (A.) [ 1 [ متفکر .düşünür. 2.düşünceli.
mütefekkirane (A.-F.) [ متفکرانه ] düşünceli düşünceli.
mütefelsifâne (A.-F.) [ متفلسفانه ] bir filozof gibi.
mütefennin (A.) [ متفنن ] fen bilimleri ile uğraşan, teknik ile uğraşan.
müteferrik (A.) [ متفرق ] dağınık.
mütefessih (A.) [ متفسخ ] bozulmuş, kokuşmuş, çürümüş.
mütegallib (A.) [ متغلب ] zorba.
mütegâyir (A.) [ متغایر ] birbirine zıt.
mütehaccir (A.) [ متحجر ] taşlaşmış, fosilleşmiş.
mütehalif (A.) [ متخالف ] birbirine uymayan.
mütehammil (A.) [ متحمل ] dayanan.
müteharrî (A.) [ متحری ] araştırıcı, araştıran.
müteharrik (A.) [ متحرک ] hareket eden, kıpırdayan.
mütehassıs (A.) [ متخصص ] uzman.
mütehassir (A.) [ متحسر ] özlem duyan.
mütehassis (A.) [ متحسس ] duygulu.
mütehâşi (A.) [ متحاشی ] çekingen.
mütehavvil (A.) [ متحول ] değişken.
mütehayyir (A.) [ متحير ] şaşkın, şaşırmış.
mütekâbil (A.) [ متقابل ] karşılıklı.
mütekâbile (A.) [ متقابله ] karşılıklı.
mütekâbilen (A.) [ متقابلا ] karşılıklı olarak.
mütekaddim (A.) [ متقدم ] geçmiş, eski.
mütekaid (A.) [ متقاعد ] emekli.
mütekamil (A.) [ متکامل ] olgun, tam, gelişmiş.
mütekebbir (A.) [ متکبر ] kendini beğenmiş, şişinen, büyüklenen.
mütekeddir (A.) [ متکدر ] kederli.
mütekellim (A.) [ 1 [ متکلم .konuşan. 2.birinci tekil şahıs.
mütelebbis (A.) [ متلبس ] giyinmiş, kuşanmış.
mütelevvin (A.) [ متلون ] renkten renge giren, yanar döner.
mütemadi (A.) [ متمادی ] sürekli.
mütemadiyen (A.) [ متمادیا ] sürekli olarak.
mütemayil (A.) [ 1 [ متمایل .eğimli. 2.eğilimli, yönelik.
mütemeddin (A.) [ متمدن ] uygar.
mütemellik (A.) [ متملک ] dalkavuk, yardakçı.
mütemerkiz (A.) [ متمرکز ] bir merkezde toplanma.
mütemevvic (A.) [ متموج ] dalgalı.
mütemevvil (A.) [ متمول ] varlıklı, zengin.
mütemmim (A.) [ 1 [ متمم .tamamlayıcı. 2.tümleç.
mütenâhi (A.) [ متناهی ] sona eren.
mütenasib (A.) [ متناسب ] uygun, uyumlu.
mütenavib (A.) [ متناوب ] dönüşümlü.
mütenâzır (A.) [ 1 [ متناظر .birbirine bakan. 2.simetrik.
müteneffizân (A.-F.) [ متنفذان ] etkili kişiler, nüfuz sahipleri, sözü geçenler.
mütenevvi (A.) [ متنوع ] çeşitli, türlü türlü.
müteradif (A.) [ مترادف ] eşanlamlı.
müterafik (A.) [ 1 [ مترافق .refakat eden. 2.karışık, bir arada.
mütercem (A.) [ مترجم ] çevrilmiş, tercüme edilmiş.
mütercim (A.) [ مترجم ] çevirmen.
mütesadif (A.) [ متصادف ] rastlayan, tesadüf eden.
mütesâvi (A.) [ متساوی ] eşit.
mütesâviyen (A.) [ متساویا ] eşit olarak.
müteselli (A.) [ متسلی ] teselli bulan, avunan.
müteselli olmak teselli bulmak, avunmak.
müteselsil (A.) [ متسلسل ] zincirleme.
müteselsilen (A.) [ متسلسلا ] zincirleme olarak, birbirinin ardı sıra.
müteşâir (A.) [ متشاعر ] şair geçinen, şair müsveddesi.
müteşebbis (A.) [ 1 [ متشبث .girişen, teşebbüs eden. 2.girişimci.
müteşekkî (A.) [ متشکی ] şikayetçi.
müteşekkil (A.) [ متشکل ] oluşmuş, teşekkül etmiş.
müteşekkir (A.) [ متشکر ] şükran borçlu.
müteşettit (A.) [ متشتت ] karışık, dağınık.
mütetebbi (A.) [ متتبع ] araştırmacı.
mütevakkıf (A.) [ متوقف ] bağlı.
mütevaliyen (A.) [ متواليا ] sürekli olarak.
mütevattın (A.) [ متوطن ] yerleşik, yurt tutmuş.
mütevâzı (A.) [ متواضع ] alçakgönüllü.
mütevâzıyâne (A.-F.) [ متواضيانه ] alçakgönüllülükle.
mütevazin (A.) [ متوازن ] oranlı, uyumlu, dengeli.
müteveccih (A.) [ متوجه ] dönük, yönelik.
müteveccihen (A.) [ 1 [ متوجها .dönük olarak. 2.bir yere gitmek üzere.
müteveffâ (A.) [ متوفا ] ölmüş, ölü.
mütevekkil (A.) [ متوکل ] tevekkül eden her işini Tanrı’nın iradesine bırakan.
mütevellî (A.) [ متولی ] bir vakfın üst yöneticisi.
mütevellid (A.) [ 1 [ متولد .doğan. 2.ileri gelen, kaynaklanan.
müteverrim (A.) [ متورم ] veremli, verem hastası.
müteyakkız (A.) [ متيقظ ] uyanık, teyakkuz durumunda olan.
mütezâyid (A.) [ متزاید ] artan, çoğalan.
mütezelzil (A.) [ متزلزل ] sarsılan.
mütezelzil olmak 1.sarsılmak. 2.bozulmak.
müttefik (A.) [ متفق ] birlik olmuş, ittifak yapmış.
müttehid (A.) [ متحد ] birleşik.
müvekkil (A.) [ موکل ] vekalet veren.
müverrah (A.) [ مورخ ] tarihli.
müverrih (A.) [ مورخ ] tarihçi, tarih yazarı.
müverrihin (A.) [ مورخين ] tarihçiler.
müyesser olmak gerçekleşmek.
müzaheret (A.) [ مظاهرت ] destek, yardım, arka çıkma.
müzahrefat (A.) [ 1 [ مزخرفات .pislikler, süprüntüler, döküntüler.
müzakere (A.) [ مذاکره ] görüşme.
müzayede (A.) [ مزایده ] açık arttırma.
müzehheb (A.) [ مذهب ] altın yaldızlı.
müzekker (A.) [ مذکر ] eril.
müzevvir (A.) [ مزور ] arabozucu.
müzeyyen (A.) [ مزین ] süslü, ziynetli.
müzmin (A.) [ مزمن ] kronik, süreğen.

**ابو فيصل الحربي** · 2009-10-10, 01:57 PM

nâ (F.) [ نا ] olumsuzluk eki.
na’l (A.) [ نعل ] nal.
na’lbend (A.-F.) [ نعلبند ] nalbant.
na’lbur (A.-F.) [ نعلبر ] nalbur.
na’lçe (A.-F.) [ نعلچه ] nalça.
na’nâ’ (A.) [ نعناع ] nane.
na’re (A.) [ نعره ] nara, haykırma.
na’ş (A.) [ نعش ] naaş, cenaze.
na’t (A.) [ 1 [ نعت .övme. 2.Hz. Muhammed’i övücü şiir.
nââşnâ (F.) [ نا آشنا ] yabancı.
naat (A.) [ 1 [ نعت .övme. 2.Hz. Muhammed’i övücü şiir.
nâb (F.) [ ناب ] saf, halis, katışıksız.
nâbecâ (F.) [ نابجا ] yersiz.
nâbehre (F.) [ 1 [ نابهره .nasipsiz. 2.soysuz.
nâbekâr (F.) [ 1 [ نابکار .hayırsız. 2.işe yaramaz.
nâbîna (F.) [ نابينا ] kör.
nâbûd (F.) [ 1 [ نابود .yok. 2.yokluk. 3.perişan.
nabz (A.) [ نبض ] nabız.
nabzgîr (A.-F.) [ نبض گير ] nabza göre şerbet veren.
343
nâcî (A.) [ ناجی ] kurtulan.
nâcins (F.-A.) [ ناجنس ] soysuz, cinsi bozuk.
nâçâr (F.) [ 1 [ ناچار .çaresiz, sorunda. 2.ister istemez.
nâçîz (F.) [ ناچيز ] değersiz, önemsiz.
nâdân (F.) [ 1 [ نادان .cahil. 2.hödük.
nâdânlık (F.-T.) 1.cahillik. 2.hödüklük.
nâdî (A.) [ نادی ] seslenen, çağıran.
nâdim (A.) [ نادم ] pişman.
nâdim etmek pişman etmek.
nâdim olmak pişman olmak.
nâdir (A.) [ نادر ] az bulunur.
nâdirât (A.) [ نادرات ] az bulunur şeyler.
nâdire (A.) [ نادره ] az bulunur.
nâdiren (A.) [ نادرا ] nadir olarak.
nâehl (F.-A.) [ ناأهل ] ehil olmayan, ehliyetli olmayan.
nâf (F.) [ ناف ] göbek.
nafaka (A.) [ نفقه ] geçim parası.
nâfe (F.) [ 1 [ نافه .ceylanın göbeğinden çıkan misk. 2.sevgilinin saçı.
nâfercâm (F.) [ نافرجام ] sonu iyi olmayan, yararsız.
nâfıa (A.) [ نافعه ] bayındırlık işleri.
nâfıa müdüriyeti bayındırlık müdürlüğü.
nâfıa nâzırı bayındırlık bakanı.
nâfıa nezareti bayındırlık bakanlığı.
344
nâfıa vekâleti bayındırlık bakanlığı.
nâfile (A.) [ 1 [ نافله .boşuna. 2.nafile namazı, farz dışında kılınan namaz.
nâfiz (A.) [ نافذ ] etkileyici, nüfuz edici, işleyici.
nâgâh (F.) [ ناگاه ] ansızın.
nâgehan (F.) [ ناگهان ] ansızın.
nağamât (A.) [ نغمات ] nağmeler.
nağme (A.) [ نغمه ] ezgi, melodi.
nağz (F.) [ نغز ] güzel, hoş.
nâhak (F.-A.) [ ناحق ] haksız.
nâhalef (F.-A.) [ ناخلف ] hayırsız evlat.
nahçîr (F.) [ نخچير ] av hayvanı.
nâhencâr (F.) [ ناهنجار ] doğru olmayan, uygun olmayan.
nâhid (F.) [ ناهيد ] Venüs, Çulpan, Zühre.
nahif (A.) [ نحيف ] cılız.
nâhiye (A.) [ 1 [ ناحيه .yöre, bölge. 2.bucak. 3.taraf.
nahl (A.) [ نخل ] hurma ağacı.
nahl (A.) [ نحل ] bal arısı.
nahlistan (A.-F.) [ نخلستان ] hurmalık.
nâhoş (F.) [ ناخوش ] hoş olmayan.
nahs (A.) [ نحس ] uğursuzluk.
nâhudâ (F.) [ ناخدا ] kaptan.
nâhudâ (F.) [ ناخدا ] Allahsız.
nâhun (F.) [ ناخن ] tırnak.
345
nahv (A.) [ 1 [ نحو .sözdizimi. 2.taraf. 3.gibi.
nahvet (A.) [ نخوت ] böbürlenme.
nahvî (A.) [ نحوی ] gramerci, nahiv uzmanı.
nâib (A.) [ 1 [ نائب .vekil. 2.kadı, yargıç.
nâil (A.) [ نائل ] erişen, kavuşan, murada eren.
nail olmak muradına ermek, kavuşmak, erişmek.
nâim (A.) [ نائم ] uyuyan.
nâka (A.) [ ناقه ] dişi deve.
nakd (A.) [ 1 [ نقد .nakit. 2.madeni para.
nakden (A.) [ نقدا ] peşin olarak.
nâkes (F.) [ 1 [ ناکس .soysuz, işe yaramaz. 2.pinti, nekes.
nâkıs (A.) [ 1 [ ناقص .eksik. 2.eksi.
nakış (A.) [ نقش ] desen.
nakib (A.) [ 1 [ نقيب .şeyh yardımcısı. 2.reis vekili.
nâkil (A.) [ 1 [ ناقل .taşıma, nakil. 2.anlatan, nakleden.
nakîsa (A.) [ نقيصه ] kusur.
nakîse (A.) [ نقيصه ] kusur.
nakkad (A.) [ نقاد ] eleştirmen.
nakkal (A.) [ نقال ] nakleden, öykü veya masal anlatan.
nakkare (A.) [ 1 [ نقاره .davul. 2.dümbelek.
nakl (A.) [ 1 [ نقل .nakil, anlatma. 2.taşıma.
nakledilmek 1.anlatılmak. 2.taşınmak.
naklen (A.) [ نقلا ] naklederek, nakil yolu ile.
346
nakletmek 1.anlatmak. 2.taşımak.
nakliyat (A.) [ نقليات ] taşımacılık.
nakliye (A.) [ نقليه ] taşıma.
nakş (A.) [ 1 [ نقش .nakış, desen. 2.resim. 3.duvar resmi.
nakşedilmek işlenmek.
nakş etmek işlemek.
nâkus (A.) [ ناقوس ] çan.
nakz (A.) [ 1 [ نقض .yok sayma. 2.bozma, çözme.
nâlân (F.) [ نالان ] inleyen.
nâlân etmek inletmek.
nâlân olmak inlemek.
nâle (F.) [ ناله ] inilti.
nâlende (F.) [ نالنده ] inleyen.
nâm (F.) [ 1 [ نام .ad. 2.adında, adlı. 3.ün, şöhret.
nam vermek ad vermek, adlandırmak.
nâmahdud (F.-A.) [ نامحدود ] sınırsız.
nâmahrem (F.-A.) [ 1 [ نامحرم .mahrem olmayan. 2.nikah düşmeyen kişi.
3.yabancı.
nâmahsus (F.-A.) [ نامحسوس ] hissedilmeyen.
nâmakbul (F.-A.) [ نامقبول ] makbul olmayan.
nâmakul (F.-A.)) [ نامعقول ] makul olmayan.
nâmalûm (F.-A.) [ نامعلوم ] bilinmeyen.
nâmâver (F.) [ نام آور ] ünlü, sanlı.
347
namaz (F.) [ نماز ] namaz.
namazgâh (F.) [ نمازگاه ] namazlık, üstü açık mesçit.
nâmberdar (F.) [ نامبردار ] ünlü, sanlı.
nâmcû (F.) [ نامجو ] yiğit.
nâmdar (F.) [ نامدار ] ünlü, namlı.
nâme (F.) [ 1 [ نامه .mektup. 2.kitap.
nâme’mûl (F.-A.) [ نامأمول ] umulmayan, beklenmedik.
nâmefhûm (F.-A.) [ نامفهوم ] anlaşılmaz.
nâmer’î (F.-A.) [ نامرئی ] görülmeyen, görülmez.
nâmerd (F.) [ نامرد ] alçak, aşağılık, namert.
nâmesbûk (F.-A.) [ نامسبوق ] olmamış, geçmemiş, cereyan etmemiş.
nâmına (F.-T.) adına.
nâmî (F.) [ نامی ] ünlü, namlı.
nâmurad (F.-A.) [ نامراد ] muradına ermemiş.

**ابو فيصل الحربي** · 2009-10-10, 01:57 PM

nâmus (A.<Yun.) [ 1 [ ناموس .ırz. 2.dürüstlük. 3.yasa.
nâmuskâr (A.-F.) [ ناموسکار ] namuslu.
namuskârane (A.-F.) [ ناموسکارانه ] namusluca, namuslulara yakışır.
nâmüsaid (F.-A.) [ نامساعد ] uygun olmayan.
nâmütenahi (F.-A.) [ نامتناهی ] sonsuz, engin.
nâmver (F.) [ نامور ] ünlü.
namzed (F.) [ 1 [ نامزد .aday. 2.nişanlı.
nân (F.) [ نان ] ekmek.
nâpâyidar (F.) [ ناپایدار ] kalıcı olmayan.
348
nâpervâ (F.) [ ناپروا ] korkusuz, pervasız.
nâr (A.) [ نار ] ateş.
nâr (F.) [ نار ] nar.
nârencî (F.) [ نارنجی ] turuncu.
nâres (F.) [ نارس ] ham, olgunlaşmamış.
nâresâ (F.) [ 1 [ نارسا .ham. 2.uygun olmayan.
nârevâ (F.) [ ناروا ] yakışık almaz.
narh (F.) [ نرخ ] nark.
nâs (A.) [ ناس ] insanlar.
nasâra (A.) [ نصارا ] Hıristiyanlar.
nasâyih (A.) [ نصایح ] öğütler.
nasib (A.) [ 1 [ نصيب .pay. 2.Tanrı’nın kula verdiği.
nasihat (A.) [ نصيحت ] öğüt.
nâsipas (F.) [ ناسپاس ] nankör.
nâsiye (A.) [ ناصيه ] alın.
nasrâni (A.) [ نصرانی ] Hıristiyan.
nass (A.) [ نص ] kesinlik.
nâsûtî (A.) [ ناسوتی ] insanlık ile ilgili.
nâşî (A.) [ ناشی ] ileri gelen, kaynaklanan, dolayı.
nâşinas (F.) [ ناشناس ] yabancı.
nâşir (A.) [ ناشر ] yayıncı.
nâtamam (F.-A.) [ ناتمام ] tamamlanmamış, yarım kalmış.
nâtık (A.) [ ناطق ] konuşan.
349
nâtıka (A.) [ ناطقه ] konuşma gücü.
nâtıkaperdâz (A.-F.) [ ناطقه پرداز ] düzgün ve etkili konuşan.
nats (A.) [ نطس ] nadas.
natûk (A.) [ نطوق ] düzgün konuşan.
nâtüvân (F.) [ ناتوان ] güçsüz, zayıf.
nâv (F.) [ 1 [ ناو .gemi. 2.kayık.
nâvdan (F.) [ ناودان ] oluk.
nâvek (F.) [ ناوک ] ok.
nây (F.) [ 1 [ نای .ney. 2.kamış.
nâyçe (F.) [ نایچه ] küçük ney.
nâyî (F.) [ نایی ] neyzen.
nâyzen (F.) [ نایزن ] neyzen.
naz (F.) [ 1 [ ناز .işve, cilve. 2.kapris. 3.naz.
naza çekmek nazlanmak.
nâzan (F.) [ نازان ] nazlı.
nazar (A.) [ 1 [ نظر .bakış. 2.ilgi gösterme, iltifat etme. 3. bakış açısı.
nazaran (A.) [ نظرا ] göre, nispetle, bakılırsa.
nazargâh (A.-F.) [ 1 [ نظرگاه .bakış yeri. 2.bakılan yer.
nazar-ı şübhe [ نظر شبهه ] şüpheli göz, şüpheli bakış.
nazarında (A.-T.) göre, fikrince, gözünde.
nazarî (A.) [ نظری ] teorik.
nazariyat (A.) [ نظریات ] teoriler, nazariyeler.
nazariye (A.) [ نظریه ] teori.
350
nazariyyat (A.) [ نظریات ] teoriler, nazariyeler.
nâzende (F.) [ نازنده ] nazlı.
nâzenin (F.) [ 1 [ نازنين .nazlı. 2.narin.
nâzım (A.) [ 1 [ ناظم .düzenleyen. 2.nazmeden.
nâzır (A.) [ 1 [ ناظر .bakan. 2.nezaret eden.
nâzırlık (A.-T.) bakanlık.
nazif (A.) [ نظيف ] temiz.
nâzik (F.) [ 1 [ نازک .ince. 2.kibar.
nâzikâne (F.) [ نازکانه ] kibarca, nazikçe.
nâzil (A.) [ نازل ] inen.
nâzil olmak inmek.
nazile (A.) [ 1 [ نازله .nezle. 2.inmiş. 3.sıkıntı.
nazîr (A.) [ نظير ] benzer.
nazm (A.) [ 1 [ نظم .dizme. 2.düzenleme, tertip etme. 3.vezinli ve kafiyeli söz
söyleme.
nazmen (A.) [ نظما ] manzum olarak.
nâzperver (F.) [ نازپرور ] nazlı, naz eden.
nâzperverde (F.) [ نازپرورده ] nazlı, naz içinde büyümüş.

nebât (A.) [ نبات ] bitki.
nebat (F.) [ نبات ] nöbet şekeri.
nebâtât (A.) [ 1 [ نباتات .bitkiler. 2.botanik.
nebatî (A.) [ نباتی ] bitkisel.
neberd (F.) [ نبرد ] savaş.
nebî (A.) [ نبی ] peygamber.
nebîre (A.) [ نبيره ] torun.
necabet (A.) [ نجابت ] soyluluk.
necâset (A.) [ نجاست ] pislik.
necîb (A.) [ نجيب ] soylu, asil, kişizade.
necîs (A.) [ نجيس ] pis.
necm (A.) [ نجم ] yıldız.
nedâmet (A.) [ ندامت ] pişmanlık.
nedâmet getirmek pişman olmak.
nedim (A.) [ 1 [ ندیم .padişahların ve yüksek rütbeli devlet ricalinin sohbet
arkadaşı. 2.güzel hikaye anlatan.
nedret (A.) [ ندرت ] azlık.
nef’ (A.) [ نفع ] çıkar, yarar.
nefâis (A.) [ نفائس ] değerli ve nefis eserler.
nefâset (A.) [ نفاست ] nefislik.
nefer (A.) [ 1 [ نفر .kişi. 2.asker.
nefh etmek nefes vermek, kazandırmak.
nefha (A.) [ نفحه ] üfürme.
nefîr (A.) [ نفير ] boynuzdan yapılmış boru.
nefrin (F.) [ نفرین ] lanet, ilenç.
nefs (A.) [ 1 [ نفس .nefis, can. 2.kendi. 3.iç.
nefs- i emmâre [ نفس اماره ] kötülükleri emreden nefis.
nefs-i (A.-F.) [ نفس ] içinde.
nefsî (A.) [ 1 [ نفسی .nefis ile ilgili. 2.subjektif.
neftî (F.) [ نفتی ] petrol yeşili.
nefy (A.) [ ] sürgün.
nehâr (A.) [ نهار ] gündüz.
nehârî (A.) [ نهاری ] yatılı olmayan okul.
nehc (A.) [ 1 [ نهج .yol. 2.kast teşkilatı.
neheng (F.) [ نهنگ ] timsah.
nehiy (A.) [ 1 [ نهی .olumsuzluk. 2.yasaklama.
nehr (A.) [ نهر ] ırmak, nehir.
nehy (A.) [ 1 [ نهی .olumsuzluk. 2.yasaklama.
nehy etmek yasaklamak.
nejad (F.) [ نژاد ] soy, ırk.
nekahet (A.) [ نقاهت ] hastalıktan sonraki tehlikeli geçiş dönemi.
nekbet (A.) [ 1 [ نکبت .talihsizlik. 2.felaket.
nekes (F.) [ 1 [ نکس .hayırsız. 2.elisıkı.
nem (F.) [ نم ] rutubet.
nemâ (A.) [ 1 [ نما .gelişme, büyüme, serpilme. 2.faiz.
nemed (F.) [ نمد ] keçe.
nemedpûş (F.) [ نمدپوش ] derviş.
nemek (F.) [ نمک ] tuz.
neml (A.) [ نمل ] karınca.
nemnâk (F.) [ نمناک ] nemli.
neng (F.) [ ننگ ] ar, utanma.
nerd (F.) [ نرد ] tavla.
nerm (F.) [ نرم ] yumuşak.
nermin (F.) [ نرمين ] yumuşak.
nesc (A.) [ نسج ] doku.
neseb (A.) [ نسب ] soy.
nesh (A.) [ 1 [ نسخ .hükümsüz kılma. 2.nesih yazı.
nesîm (F.) [ نسيم ] meltem, esinti.
nesl (A.) [ نسل ] kuşak, nesil.
nesr (A.) [ نثر ] düzyazı.
nesren (A.) [ نثرا ] düzyazı ile.
nesrin (F.) [ نسرین ] yaban gülü.
nessac (A.) [ نساج ] dokumacı.
nesteren (F.) [ نسترن ] yaban gülü.
neş’et (A.) [ نشئت ] kaynaklanma, ileri gelme, doğma, doğuş.
neş’et etmek kaynaklanmak, ileri gelmek.
neşat (A.) [ نشاط ] sevinç.
neşîde (A.) [ 1 [ نشيده .şiir. 2.besteli ve güfteli eser.
neşr (A.) [ 1 [ نشر .yayma. 2.yayınlama. 3.yayınlanma.
neşr etmek 1.yaymak. 2.yayınlamak.
neşr olunmak yayınlanmak.
neşriyat (A.) [ نشریات ] yayın.
neşv ü nemâ (A.) [ نشو و نما ] serpilme, gelişme, büyüme.
neşv ü nemâ bulmak gelişmek, yayılmak.
neşve (A.) [ نشوه ] sevinç.
neşvedâr (A.-F.) [ نشوه دار ] neşeli.
neşveyâb olmak neşelenmek.
netâic (A.) [ نتائج ] sonuçlar.
netîce (A.) [ نتيجه ] sonuç.
netice çıkarmak sonuç çıkarmak, sonuca varmak.
netîcepezîr olmak sonuçlanmak.
nev (F.) [ 1 [ نو .yeni. 2.taze, körpe.
nev’ (A.) [ نوع ] tür, nevi, çeşit.
nev’an mâ (A.) [ نوعا ما ] bir bakıma.
nevâ (F.) [ نوا ] ses.
nevâde (F.) [ نواده ] torun.

**ابو فيصل الحربي** · 2009-10-10, 01:57 PM

nevâdir (A.) [ نوادر ] nadir olan değerli eşyalar.
nevâle (A.) [ 1 [ نواله .kısmet. 2.azık.
nevâz (F.) [ نواز ] okşayan.
nevâziş (F.) [ نوازش ] okşama.
nevâziş eylemek okşamak.
nevbahar (F.) [ نوبهار ] ilkbahar.
nevbet (A.) [ نوبت ] sıra, nöbet.
nevcivan (F.) [ نوجوان ] delikanlı, genç.
nevdevlet (F.-A.) [ نودولت ] sonradan görme.
neve (F.) [ نوه ] torun.
nevha (A.) [ نوحه ] ağıt.
nevi (A.) [ نوع ] tür, çeşit.
nevid (F.) [ نوید ] müjde.
nevin (F.) [ نوین ] yeni.
nevm (A.) [ نوم ] uyku.
nevmîd (F.) [ نوميد ] umutsuz.
nevmîd etmek umutsuzluğa düşürmek.
nevmîd olmak umutsuzluğa kapılmak.
nevnihal (F.) [ نونهال ] genç fidan.
nevres (F.) [ نورس ] yeti yetişmiş.
nevruz (F.) [ 1 [ نوروز .yeni gün. 2.nevruz.
nevruziye (F.-A.) [ نوروزیه ] nevruz için yazılan kaside.
nevzad (F.) [ 1 [ نوزاد .yeni doğmuş. 2.bebek.
neyistan (F.) [ نيستان ] sazlık, kamışlık.
neyzâr (F.) [ نيزار ] sazlık, kamışlık.
neyzen (F.) [ نيزن ] ney üfleyen.
nez’ edilmek (A.-T.) ayırılmak, çekip atılmak, sökülmek.
nez’ (A.) [ 1 [ نزع .can çekişme. 2.sökme, koparma, zorla alma.
nez’ eylemek ayırmak, çekip atmak, sökmek, koparmak.
nezâfet (A.) [ نظافت ] temizlik.
nezâket (Osmanlıca>A.) [ 1 [ نزاکت .incelik. 2.hassaslık.
nezâret (A.) [ 1 [ نظارت .nazırlık. 2.gözetme.
nezd (F.) [ 1 [ نزد .yan, yanı. 2.kat.
nezih (A.) [ نزیه ] temiz.
nezr (A.) [ نذر ] adak.
nezr etmek adamak.

nısf (A.) [ نصف ] yarı, yarım.
nısf -ı ahîr [ نصف اخير ] son yarısı.
nısfunnehâr (A.) [ نصف النهار ] meridyen.

niam (A.) [ نعم ] nimetler.
nida etmek seslenmek.
nidâ eylemek seslenmek, duyurmak.
nidâ’ (A.) [ نداء ] ses.
nifâk (A.) [ نفاق ] ikiyüzlülük.
nigâh (F.) [ نگاه ] bakış.
nigâh eylemek bakmak.
nigâr (F.) [ 1 [ نگار .sevgili. 2.resim.
nigeh (F.) [ نگه ] bakış.
nigîn (F.) [ 1 [ نگين .yüzük. 2.yüzük kaşı. 3.mühür.
nihâd (F.) [ نهاد ] yaratılış, tabiat.
nihâl (F.) [ نهال ] fidan.
nihân (F.) [ 1 [ نهان .gizli. 2.gizlice.
nihan olmak gizlenmek, saklanmak, kaybolmak.
nihayet (A.) [ نهایت ] son.
nihayet bulmak sona ermek.
nijâd (F.) [ نژاد ] soy.
nîk (F.) [ نيک ] iyi, güzel.
nikab (A.) [ نقاب ] peçe.
nikbin (F.) [ نيکبين ] iyimser.
nilgun (F.) [ نيلگون ] lacivert.
nîm (F.) [ 1 [ نيم .yarı. 2.yarım. 3.buçuk.
nîm muzlim (F.-A.) [ نيم مظلم ] loş.
nîm cahilî (F.-A.) [ نيم جاهلی ] yarıcahil, yarı cahilî.
nimet (A.) [ 1 [ نعمت .iyilik. 2.yiyecek.
nîm resmî (F.-A.) [ نيم رسمی ] yarı resmî.
nîreng (F.) [ 1 [ نيرنگ .afsun. 2.hile, düzen.
nisâ (A.) [ نسا ] kadınlar.
nisâb (A.) [ 1 [ نصاب .aranan sınır. 2.sermaye.
nisâr (A.) [ نثار ] saçma.
nisâr etmek saçmak.
nisbet (A.) [ 1 [ نسبت .oran. 2.oranla.
nisbî (A.) [ نسبی ] göreceli.
nisvân (A.) [ نسوان ] kadınlar.
nisyân (A.) [ 1 [ نسيان .unutma. 2.unutulma.
nişan (F.) [ 1 [ نشان .iz. 2.belirti. 3.nişan yeri. 4.devlet madalyası.
nişâne (F.) [ نشانه ] belirti, işaret.
nişangâh (F.) [ نشانگاه ] nişan tahtası.
nişîn (F.) [ نشين ] oturan.
niyâbet (A.) [ نيابت ] naiplik, vekillik.
niyâm (F.) [ نيام ] kın.
niyâz (F.) [ 1 [ نياز .yalvarma. 2.dua.
niyâz etmek 1.yalvarmak. 2.rica etmek.
niyâzmend (F.) [ نيازمند ] muhtaç.
niyyet (A.) [ نيت ] niyet.
nizâ (A.) [ نزاع ] kavga, çekişme.
nizâm (A.) [ نظام ] düzen.
nizâm bulmak düzene girmek.
nizâmname (A.-F.) [ نظام نامه ] tüzük.
nîze (F.) [ 1 [ نيزه .mızrak. 2.süngü.

nohudî (F.) [ نخودی ] nohut rengi.
noksân (A.) [ 1 [ نقصان .eksiklik. 2.kusur. 3.eksik.
nokta-i nazar [ نقطهء نظر ] görüş açısı, bakım.

nuhbe (A.) [ نخبه ] seçkin.
nukât (A.) [ نقاط ] noktalar, hususlar.
nukud (A.) [ نقود ] nakitler.
nukûş (A.) [ نقوش ] nakışlar, işlemeler.
nur (A.) [ نور ] ışık.
nuranî (A.) [ نورانی ] nurlu, ışıklı.
nush (A.) [ نصح ] öğüt, nasihat.
nusrat vermek üstünlük vermek.
nusret (A.) [ 1 [ نصرت .Tanrı’nın yardımı. 2.üstünlük.
nûş etmek içmek.
nûşin (F.) [ نوشين ] tatlı.
nutfe (A.) [ نطفه ] sperma.
nutk (A.) [ 1 [ نطق .nutuk, söylev. 2.konuşma.
nuzzâr (A.) [ نظار ] nazırlar.

nübüvvet (A.) [ نبوت ] peygamberlik.
nücum (A.) [ 1 [ نجوم .yıldızlar. 2.astoroloji.
nüfus (A.) [ 1 [ نفوس .nefisler. 2.insanlar.
nüfuz (A.) [ 1 [ نفوذ .etki etme, işleme. 2.etki gücü.
nüfuz etmek işlemek, etki etmek.
nükhet (A.) [ نکهت ] koku.
nükte (A.) [ نکته ] ince anlam.
nüktedan (A.-F.) [ نکته دان ] zarif insan, nükteli sözler bilen.
nümayan (F.) [ نمایان ] görünen.
nümayan olmak görünmek.
nümayiş (F.) [ نمایش ] gösteri.
nümune (F.) [ نمونه ] örnek.
nüsah (A.) [ نسخ ] nüshalar.
nüsha (A.) [ 1 [ نسخه .yazılı belge. 2.muska. 3.süreli yayın sayısı.
nüve (A.) [ نوه ] çekirdek.
nüvid (F.) [ نوید ] müjde.
nüzhet (A.) [ نزهت ] gezinti, gezip dolaşma.
nüzul (A.) [ 1 [ نزول .inme. 2.felç. 3.konaklama

**ابو فيصل الحربي** · 2009-10-10, 01:58 PM

ömr (A.) [ عمر ] ömür.

örf (A.) [ عرف ] gelenek, âdet.
örfen (A.) [ عرفا ] geleneğe göre.
örfî (A.) [ عرفی ] geleneksel.
örfî idare [ عرفی اداره ] sıkıyönetim.
örfiyyât (A.) [ عرفيات ] gelenekle ilgili şeyler.

öşr (A.) [ 1 [ عشر .onda bir. 2.öşür vergisi.

özr (A.) [ 1 [ عذر .özür. 2.bahane. 3.engel.
özrhâh (A.-F.) [ عذرخواه ] özür dileyen

إعـــــــلان

العثمانية القديمة

تعليق

تعليق

تعليق

تعليق

تعليق

تعليق

تعليق

تعليق

تعليق

تعليق

تعليق

تعليق

تعليق

تعليق

تعليق