بسم الله الرحمن الرحيم
كان الحطابي حمدان كل يوم يأخذ الفاس ويذهب يحتطب
وكان راضى بعيشته ومتهنى
واهو ربنا مقدرة على مصاريف الاولاد وحامد ربه
وفى يوم من ا لايامقابلته حيه كانت متابعاه من كام يوم
وسالته الحيه انت بتعمل ايه يا حمدان؟
قال حمدان:بجرى على رزقى و رزق عيالى
قالت الحيه:انا هكافاك يا حمدان على صبرك وشكرك لربك
انت ما عليك الا انك تيجى هنا كل يوم وانا هعطيك بيضه دهب
قال حمدان: ازاى؟
الحيه :لاتتعجب يا حمدان انها اراده الله
وعلشلن تصدق ادى اول بيضه خدها وبيعها واصرف على عيالك
حمدان :الحمد لله الحمد لله
وفضل حمدان على دا الحال ايام و شهور و سنين
وفى يوم من الايام تعب حمدان وفكر ازاى هيجيب البيضه حق اليوم
فكر حمدان وقررانه يرسل ابنه الكبير مهران
راح مهران يوم واتنين
وفى اليوم التالت
فكر مهران وقال انه كل يوم يروح الطريق رايح جاى علشان بيضه واحده
قال لنفسه انا لازم اقتل الحيه وزاخد كل البيض اللى عندها
وقرر مهران
واخد الفاس وبيضرب الحيه
جرت الحيه بسرعه
جات الضربه على ديلها
وراحت الحيه لسعاه فمات فى الحال
وبعد ايام راح حمدان علشان يجيب البيضه
حمدان:ادينى يا حيه البيضه اللى وعدتينى بيها
الحيه: لا
حمدان: ليه
الحيه: شوف يا حمدان لا انت هتنسى ابنك اللى مات
ولا انا هنسى ديلى اللى انقطع
النهايه
تعليق