Σας παρουσιάζω την συνέντευξη που έδωσε ο Ζαχαρίας Ωραιόπουλος, αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Νομισματικής Εταιρείας καθώς και της Πανελλήνιας Νομισματικής Ένωσης, για λογαριασμό του coinsmania. Η συνέντευξη εξασφαλίστηκε με την μεσολάβηση του Αστέριου Σαλτζίδη (asterioss) και οι ερωτήσεις γράφτηκαν από τον διαχειριστή της ιστοσελίδας coinsmania.gr και συγγραφέα Ιωάννη Μπαϊμπάκη:
[Ι.Μ.] Κύριε Ωραιόπουλε είστε αντιπρόεδρος της Ελληνικής Νομισματικής Εταιρείας και της Πανελλήνιας Νομισματικής Ένωσης. Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς και πως ασχοληθήκατε με όλα αυτά;
[Ζ.Ω.] Η ιδιότητα του συλλέκτη μάλλον βρίσκεται στα γονίδια των ανθρώπων που ασχολήθηκαν με κάθε είδους συλλογή σαν πνευματική ανάταση, ψυχική ευφορία, αγαλλίαση και ικανοποίηση. Πόρρω απέχει από την νοοτροπία του επενδυτή που υπολογίζει στην μελλοντική αξία, την πώληση και την επίτευξη θετικού οικονομικού αποτελέσματος.
Οι πρώτοι Έλληνες συλλέκτες που γνωρίζω και θα τους γνωρίσετε στο αρχαιολογικό μουσείο της Θήβας είναι οι σχεδόν μυθολογικοί βασιλιάδες της που τα αντικείμενα των συλλογών τους – κύλινδροι από λαζουλίτη με παραστάσεις και σφηνοειδή γραφή - βρέθηκαν όλα μαζί, γεγονός που αποδεικνύει ότι υπήρξαν συλλογή και καλύπτουν χρονική περίοδο 1.300 ετών από τον πρώτο κύλινδρο, δώρο του Χετταίου βασιλιά, μέχρι τη Μινωική γαλόπετρα…
Όποιος καταφέρνει να αποδεσμευθεί από την οικονομική έννοια της συλλογής μπορεί να είναι ευτυχής με την ενασχόλησή του αφού η συλλογή αρχίζει από τα αντικείμενα που οι πολλοί εγκαταλείπουν ως άχρηστα και περιττά. Θυμηθείτε τα πεταμένα άδεια κουτιά από τσιγάρα, τις εικόνες των ηρώων που μαζεύαμε, τους καραγκιόζηδες, τα βότσαλα, τα όστρακα, τα γυαλάκια από τις παραλίες, τα “τετζερέδια” και τόσα άλλα.
Κάποια νομίσματα σ΄ ένα σακούλι, και κάποια ακόμη ανακατεμένα με τα παλιά κουμπιά της μάνας μου ήταν η αρχή της συλλογής. Όταν μια μέρα είδα ένα άθλιο ψευτοέμπορο να πουλάει αρχαία ελληνικά νομίσματα σε Γάλλους τουρίστες, πίστεψα τότε ότι θα μπορούσα να αποτρέψω τη μετανάστευση της πολιτιστικής κληρονομιάς χωρίς να μπορώ να φανταστώ και να υπολογίσω τον αριθμό των νομισμάτων που βρίσκεται κοντά στο άπειρο.
Όλα τα κατά την έννοια του νόμου, αρχαία, κατά πλάσμα δικαίου, ανήκουν στη Πολιτεία. Τι είναι αρχαίο το προσδιορίζει ο νόμος από ένα συνδυασμό στοιχείων και όχι μόνον από την παλαιότητα, της κρίσεως ανατιθεμένης, κατά περίπτωση, στον φυσικό Δικαστή και όχι στις διοικητικές αρχές που φανατικά εμμένουν να διεκδικούν το δικαίωμα να αποφαίνονται εάν τι είναι αρχαίο και υπάγεται στο νόμο καταλείποντας στο Δικαστή μόνο την επιμέτρηση της ποινής. Αλλά αρχαίες είναι και οι πέτρες, το τι από τ’ αρχαία υπάγεται στο νόμο το κρίνει και το αποφασίζει κυριαρχικά μόνο το Δικαστήριο και θα πρέπει επιτέλους να παραιτηθούν οι αρχαιολόγοι από αυτή την ανεδαφική απαίτησή τους.
Από τότε που μου ανετέθη η πρώτη ποινική υπόθεση, 1998, που αφορούσε στην υπεράσπιση συλλέκτη νομισμάτων με κατηγορίες αρχαιοκαπηλίας, μέχρι την αποχώρησή μου από τον στίβο των Δικαστηρίων το 2005 υπερασπίστηκα 23 εν όλω υποθέσεις με 23 αθωωτικές αποφάσεις σε πρώτο ή δεύτερο βαθμό.
[Ι.Μ.] Επικρατεί μία σύγχυση όσον αφορά την κατοχή αρχαίων νομισμάτων. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αρχαία νομίσματα από τους παππούδες τους και άλλοι που μπορεί να βρήκαν μερικά από αυτά τυχαία. Γνωρίζουμε ότι η κατοχή τέτοιων αντικειμένων είναι παράνομη. Υπάρχει τρόπος ο κάτοχος τους να τα δηλώσει ώστε να περιέλθουν νόμιμα στην κυριότητα του και ποιος είναι αυτός; Επίσης αν δεν είναι περιορισμένος ο αριθμός των αρχαίων νομισμάτων που κατέχει κάποιος αλλά διαθέτει αρκετά από αυτά, πηγαίνοντας να τα δηλώσει κινδυνεύει να κατηγορηθεί για αρχαιοκαπηλία;
[Ζ.Ω.] Ο πολίτης δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει αν το υπ αυτού κατεχόμενο είναι αρχαίο και πολύ περισσότερο δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει αν υπάγεται στο νόμο ή όχι είναι όμως υποχρεωμένος να δηλώσει την κατοχή.
Η δήλωση γίνεται προς οιαδήποτε δημοσία αρχή, την Αστυνομία, τον Υπουργό των Οικονομικών, την εφορία Αρχαιοπωλείων και ιδιωτικών συλλογών, το Νομισματικό μουσείο, το Αρχαιολογικό μουσείο κλπ. Δια της δηλώσεως, αποσβένυται κάθε υποχρέωση του πολίτη έναντι του ποινικού νόμου όμως δημιουργείται μια σειρά διοικητικών διαδικασιών, ποινικό μητρώο, φωτογράφηση των αντικειμένων, καταγραφή και ότι άλλο τυχόν μου διαφεύγει αλλά εμπεριέχεται στην αυθαιρεσία, ίσως τη στενοκεφαλιά και την εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου από τυχαίους μικρούς δικτατορίσκους των δημοσίων υπηρεσιών.
Η μέχρι τώρα τακτική της αρμοδίας αρχαιολογικής εφορίας δεν δημιουργεί προβλήματα στην αρχική δήλωση κατοχής οικογενειακών κειμηλίων.
[Ι.Μ.] Εκτός από την νόμιμη κατοχή κάποιων αρχαίων νομισμάτων που δηλώθηκαν, μπορεί ένας ιδιώτης να εξασφαλίσει και άδεια συλλέκτη; Πόσο εύκολο είναι αυτό, ποιες διαδικασίες απαιτούνται, τι υποχρεώσεις και τι δικαιώματα έχει ένας συλλέκτης;
[Ζ.Ω.] Η άδεια συλλέκτη απ’ ότι γνωρίζω χορηγείται σπανιότατα, μόνο σε υπουργούς ή άλλους που ευνοούνται εκ διαφόρων αιτιών, όμως είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι θα ευδοκιμήσει μια προσφυγή στο Συμβούλιο Επικρατείας με τέτοιο αίτημα γιατί και πάλι ανεδαφικά και αυθαίρετα αρνείται την παροχή το Δημόσιο.
[Ι.Μ.] Κύριε Ωραιόπουλε είστε αντιπρόεδρος της Ελληνικής Νομισματικής Εταιρείας και της Πανελλήνιας Νομισματικής Ένωσης. Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς και πως ασχοληθήκατε με όλα αυτά;
[Ζ.Ω.] Η ιδιότητα του συλλέκτη μάλλον βρίσκεται στα γονίδια των ανθρώπων που ασχολήθηκαν με κάθε είδους συλλογή σαν πνευματική ανάταση, ψυχική ευφορία, αγαλλίαση και ικανοποίηση. Πόρρω απέχει από την νοοτροπία του επενδυτή που υπολογίζει στην μελλοντική αξία, την πώληση και την επίτευξη θετικού οικονομικού αποτελέσματος.
Οι πρώτοι Έλληνες συλλέκτες που γνωρίζω και θα τους γνωρίσετε στο αρχαιολογικό μουσείο της Θήβας είναι οι σχεδόν μυθολογικοί βασιλιάδες της που τα αντικείμενα των συλλογών τους – κύλινδροι από λαζουλίτη με παραστάσεις και σφηνοειδή γραφή - βρέθηκαν όλα μαζί, γεγονός που αποδεικνύει ότι υπήρξαν συλλογή και καλύπτουν χρονική περίοδο 1.300 ετών από τον πρώτο κύλινδρο, δώρο του Χετταίου βασιλιά, μέχρι τη Μινωική γαλόπετρα…
Όποιος καταφέρνει να αποδεσμευθεί από την οικονομική έννοια της συλλογής μπορεί να είναι ευτυχής με την ενασχόλησή του αφού η συλλογή αρχίζει από τα αντικείμενα που οι πολλοί εγκαταλείπουν ως άχρηστα και περιττά. Θυμηθείτε τα πεταμένα άδεια κουτιά από τσιγάρα, τις εικόνες των ηρώων που μαζεύαμε, τους καραγκιόζηδες, τα βότσαλα, τα όστρακα, τα γυαλάκια από τις παραλίες, τα “τετζερέδια” και τόσα άλλα.
Κάποια νομίσματα σ΄ ένα σακούλι, και κάποια ακόμη ανακατεμένα με τα παλιά κουμπιά της μάνας μου ήταν η αρχή της συλλογής. Όταν μια μέρα είδα ένα άθλιο ψευτοέμπορο να πουλάει αρχαία ελληνικά νομίσματα σε Γάλλους τουρίστες, πίστεψα τότε ότι θα μπορούσα να αποτρέψω τη μετανάστευση της πολιτιστικής κληρονομιάς χωρίς να μπορώ να φανταστώ και να υπολογίσω τον αριθμό των νομισμάτων που βρίσκεται κοντά στο άπειρο.
Όλα τα κατά την έννοια του νόμου, αρχαία, κατά πλάσμα δικαίου, ανήκουν στη Πολιτεία. Τι είναι αρχαίο το προσδιορίζει ο νόμος από ένα συνδυασμό στοιχείων και όχι μόνον από την παλαιότητα, της κρίσεως ανατιθεμένης, κατά περίπτωση, στον φυσικό Δικαστή και όχι στις διοικητικές αρχές που φανατικά εμμένουν να διεκδικούν το δικαίωμα να αποφαίνονται εάν τι είναι αρχαίο και υπάγεται στο νόμο καταλείποντας στο Δικαστή μόνο την επιμέτρηση της ποινής. Αλλά αρχαίες είναι και οι πέτρες, το τι από τ’ αρχαία υπάγεται στο νόμο το κρίνει και το αποφασίζει κυριαρχικά μόνο το Δικαστήριο και θα πρέπει επιτέλους να παραιτηθούν οι αρχαιολόγοι από αυτή την ανεδαφική απαίτησή τους.
Από τότε που μου ανετέθη η πρώτη ποινική υπόθεση, 1998, που αφορούσε στην υπεράσπιση συλλέκτη νομισμάτων με κατηγορίες αρχαιοκαπηλίας, μέχρι την αποχώρησή μου από τον στίβο των Δικαστηρίων το 2005 υπερασπίστηκα 23 εν όλω υποθέσεις με 23 αθωωτικές αποφάσεις σε πρώτο ή δεύτερο βαθμό.
[Ι.Μ.] Επικρατεί μία σύγχυση όσον αφορά την κατοχή αρχαίων νομισμάτων. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αρχαία νομίσματα από τους παππούδες τους και άλλοι που μπορεί να βρήκαν μερικά από αυτά τυχαία. Γνωρίζουμε ότι η κατοχή τέτοιων αντικειμένων είναι παράνομη. Υπάρχει τρόπος ο κάτοχος τους να τα δηλώσει ώστε να περιέλθουν νόμιμα στην κυριότητα του και ποιος είναι αυτός; Επίσης αν δεν είναι περιορισμένος ο αριθμός των αρχαίων νομισμάτων που κατέχει κάποιος αλλά διαθέτει αρκετά από αυτά, πηγαίνοντας να τα δηλώσει κινδυνεύει να κατηγορηθεί για αρχαιοκαπηλία;
[Ζ.Ω.] Ο πολίτης δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει αν το υπ αυτού κατεχόμενο είναι αρχαίο και πολύ περισσότερο δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει αν υπάγεται στο νόμο ή όχι είναι όμως υποχρεωμένος να δηλώσει την κατοχή.
Η δήλωση γίνεται προς οιαδήποτε δημοσία αρχή, την Αστυνομία, τον Υπουργό των Οικονομικών, την εφορία Αρχαιοπωλείων και ιδιωτικών συλλογών, το Νομισματικό μουσείο, το Αρχαιολογικό μουσείο κλπ. Δια της δηλώσεως, αποσβένυται κάθε υποχρέωση του πολίτη έναντι του ποινικού νόμου όμως δημιουργείται μια σειρά διοικητικών διαδικασιών, ποινικό μητρώο, φωτογράφηση των αντικειμένων, καταγραφή και ότι άλλο τυχόν μου διαφεύγει αλλά εμπεριέχεται στην αυθαιρεσία, ίσως τη στενοκεφαλιά και την εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου από τυχαίους μικρούς δικτατορίσκους των δημοσίων υπηρεσιών.
Η μέχρι τώρα τακτική της αρμοδίας αρχαιολογικής εφορίας δεν δημιουργεί προβλήματα στην αρχική δήλωση κατοχής οικογενειακών κειμηλίων.
[Ι.Μ.] Εκτός από την νόμιμη κατοχή κάποιων αρχαίων νομισμάτων που δηλώθηκαν, μπορεί ένας ιδιώτης να εξασφαλίσει και άδεια συλλέκτη; Πόσο εύκολο είναι αυτό, ποιες διαδικασίες απαιτούνται, τι υποχρεώσεις και τι δικαιώματα έχει ένας συλλέκτης;
[Ζ.Ω.] Η άδεια συλλέκτη απ’ ότι γνωρίζω χορηγείται σπανιότατα, μόνο σε υπουργούς ή άλλους που ευνοούνται εκ διαφόρων αιτιών, όμως είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι θα ευδοκιμήσει μια προσφυγή στο Συμβούλιο Επικρατείας με τέτοιο αίτημα γιατί και πάλι ανεδαφικά και αυθαίρετα αρνείται την παροχή το Δημόσιο.
تعليق